Από συνέλευση στο μπλόκο των Τρικάλων

Η πολιτική αυτή, που εξυπηρετεί το κέρδος και τσακίζει τη ζωή όλου του λαού, είναι διαχρονική. Η ύπαιθρος οδεύει προς εξαφάνιση. Ο ανταγωνισμός κατατρώει τους βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφους. Ο λαός είναι με τα μπλόκα, τα αιτήματά τους είναι δίκαια!

«Εμείς εδώ από τα χωριά είμαστε μεγάλοι άνθρωποι, δεν μπορούμε να φτάσουμε στα μπλόκα. Εσείς όμως οι νέοι και αυτοί που λέτε τις ειδήσεις να τους υποστηρίζετε και να λέτε αλήθειες», μας λέει ένας ηλικιωμένος από το Λιόπρασο.

Οι κτηνοτρόφοι του χωριού - ενεργοί και συνταξιούχοι - με αφορμή τον μεγαλειώδη αγώνα που δίνουν μαζικά οι βιοπαλαιστές σε όλη τη Θεσσαλία, στην «καρδιά» του αγροτικού ξεσηκωμού, μοιράζονται τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους, τις δυσκολίες του κτηνοτρόφου, που τις γεννάει το ίδιο το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

«Ασπρη μέρα δεν είδαμε. Η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική», μας λέει ο Αχιλλέας, κτηνοτρόφος στο χωριό, ο οποίος έχει ένα κοπάδι ζώα και δουλεύει σε αυτά μαζί με τον αδερφό του. «Η ζωή του κτηνοτρόφου δεν έχει ούτε καλοκαίρια ούτε γιορτές. Και από παραγωγή μηδέν. Ούτε ξέρουμε τι θα γίνει, τι θα κάνει η κυβέρνηση. Τρώμε κρύο και δεν μας έχουν αφήσει τίποτα». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Αχιλλέας την κατάσταση που επικρατεί, προσθέτοντας ότι οι κτηνοτρόφοι δεν είχαν βοήθεια ποτέ. «Δίνανε τις επιδοτήσεις, ούτε ξέραμε τι παίρναμε. Πότε μας τις δίνανε κομμένες, πότε κανονικές», τονίζει και αναφέρεται σε ένα από τα πιο βασικά τους αιτήματα, για το κόστος παραγωγής και τις εγγυημένες τιμές.

«Τα αρνιά προσπαθούν να τα πάρουν τζάμπα, 5 ευρώ και 6. Παλιά 3 και 4. Και ξέρεις πόσο τα πουλούσαν; 12 ευρώ και παραπάνω», συνεχίζει και μας παραθέτει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Το 2000 κάνει έναν τυφώνα και δεν μένει εδώ μαντρί για μαντρί. Ηρθε ένας από τον ΕΛΓΑ και βγάζει ζημιά 80%. Μας ζήτησε δικαιολογητικά, μου βγάλανε να πάρω αποζημίωση 5.500 ευρώ. Οσο τα 'δες εσύ τα 'δα κι εγώ. Τα φτιάξαμε ξανά όλα με δική μας δουλειά». Το αποκορύφωμα της κατάστασης, σημειώνει, είναι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. «Τα φάγανε ο Μαγειρίας και ο Φραπές και για μας ούτε μισό φράγκο».

«Το χρήμα... Ο θάνατός σου, η ζωή μου», μας λέει με απλά λόγια η Δ., που ήταν για πολλά χρόνια κτηνοτρόφος μαζί με τον σύζυγό της στο χωριό. «40 χρόνια. Πολλές ώρες. Δεν μας έβρισκαν ποτέ στο σπίτι». Γυναίκα, μάνα, αγωνίστρια της βιοπάλης. «Είχα κάψει τα χέρια μου από το άρμεγμα. Το παιδί τότε πήγαινε σχολείο», τονίζει, εξηγώντας τη δύσκολη καθημερινότητα την οποία βίωνε για να τα βγάλει πέρα. Στέκεται επίσης στο ζήτημα των ζωονόσων και της ευλογιάς, προβληματισμένη για το γεγονός ότι δεν γίνονται οι απαραίτητοι εμβολιασμοί για να μη χάνουν οι άνθρωποι το βιος τους. «Πονάει το χέρι του ανθρώπου, θα το κόψεις; Τα ζωντανά γιατί τα θανατώνεις;», λέει χαρακτηριστικά.

Οι κάτοικοι των Αντιχασίων είναι ένα τρανό παράδειγμα της ολομέτωπης επίθεσης που δέχονται οι βιοπαλαιστές της υπαίθρου από τις πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ για να ενισχύσουν τα κέρδη του κεφαλαίου, καθώς τα «κοράκια» της Ενέργειας προσπαθούν να αρπάξουν τη γη τους για την εγκατάσταση ενός φωτοβολταϊκού σταθμού - «μαμούθ». Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση και η ΕΕ τσακίζουν τους αγροτοκτηνοτρόφους μέσω της ΚΑΠ, την ίδια ώρα που αρνούνται να υλοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα των αγωνιζόμενων αγροτών και κτηνοτρόφων, χαρίζουν ζεστό χρήμα στις επιχειρήσεις και στους κολοσσούς Ενέργειας, επιδοτώντας τους αδρά για να καταστρέφουν παραγωγική γη...

«Εμείς εδώ στο Λιόπρασο και στην Αγρελιά δεν δεχόμαστε κανένας να δώσει τα χωράφια του, κανείς μας δεν τα θέλει τα φωτοβολταϊκά», αναφέρουν κάτοικοι. Παραδίπλα, στο Ελληνόκαστρο, οι νέοι του χωριού έχουν υψώσει πανό με το οποίο λένε «ΟΧΙ στα φωτοβολταϊκά». Μέχρι στιγμής η αποφασιστικότητα των κατοίκων των χωριών των Αντιχασίων, της νεολαίας τους, που παλεύουν μαζί τους κι ας μην κατοικούν όλο τον χρόνο εκεί, να μην παραδώσουν τον τόπο τους στο μεγάλο κεφάλαιο, έχει ...«μαγκώσει» το έργο. «Αν σε πάρει κανείς από αυτούς να δώσεις το χωράφι, μη λυγίσεις», λένε μεταξύ τους.