Η εγκατάλειψη της Εκπαίδευσης συνεχίζει να είναι ψηλά στις χώρες της ΕΕ παρά τους στόχους που έχει βάλει εδώ και χρόνια η ΕΕ να τη μειώσει.

Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν το 2024 δείχνουν ότι το 14,2% των ατόμων ηλικίας 15 - 34 ετών στην ΕΕ εγκατέλειψαν την επίσημη Εκπαίδευση ή κατάρτιση τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Τα υψηλότερα ποσοστά σχολικής εγκατάλειψης καταγράφηκαν στην Ολλανδία (32,2%), στη Δανία (27,1%), στο Λουξεμβούργο (24,8%) και την Εσθονία (24,4%). Από την άλλη πλευρά, τα χαμηλότερα καταγράφηκαν στη Ρουμανία (1,5%), την Ελλάδα (2,2%) και τη Βουλγαρία (3,5%).

Σε όλα τα επίπεδα Εκπαίδευσης (βασική, μέση και ανώτερη/τατη), ο πιο συνηθισμένος λόγος για τη μη ολοκλήρωση ενός εκπαιδευτικού προγράμματος στο σύνολο των χωρών της ΕΕ ήταν ότι το πρόγραμμα δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες ή ήταν πολύ δύσκολο. Για να καταλάβουμε όμως το υψηλό ποσοστό που καταλαμβάνει (42,6%) ως «αιτία» εγκατάλειψης της Εκπαίδευσης η δυσκολία του εκπαιδευτικού προγράμματος, πρέπει να συνυπολογίσουμε την ταξική διάσταση που συγκαλύπτεται στις μετρήσεις της Eurostat. Γιατί όσο πιο χαμηλό είναι το μορφωτικό αλλά και το οικονομικό επίπεδο της οικογένειας του παιδιού ή του νέου, τόσο μεγαλώνουν οι πιθανότητες να μη μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς σε ένα πιο απαιτητικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ειδικά στη βασική Εκπαίδευση. Κοινώς, γονείς με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο δεν μπορούν οι ίδιοι να βοηθήσουν το παιδί τους να ανταποκριθεί στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που φαντάζει δύσκολο, ενώ αν δεν έχουν και την οικονομική δυνατότητα δεν μπορούν να προσφέρουν και κάποια φροντιστηριακού τύπου ενίσχυση. Εξάλλου, οι λόγοι που σχετίζονται με το ίδιο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ποικίλλουν ανάλογα με τα επίπεδα Εκπαίδευσης: Αντιπροσώπευαν το 28,7% στο βασικό επίπεδο Εκπαίδευσης, το 35,9% στο μεσαίο επίπεδο και ένα σημαντικό 50,2% στο υψηλό επίπεδο.

Επόμενη βασική αιτία της εγκατάλειψης εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην ΕΕ των 27, είναι οι οικονομικοί λόγοι που συγκεντρώνουν το 19,1%. Και σε αυτήν την περίπτωση, βέβαια, η Eurostat επιχειρεί να κατακερματίσει και να υποβαθμίσει αυτήν την αιτία, διαχωρίζοντας τους αμιγώς «οικονομικούς λόγους» (που συγκεντρώνουν 5,3%) από την... «προτίμηση για δουλειά» (που συγκεντρώνει 13,8%). Και είναι τόσο εξόφθαλμα προκλητικός αυτός ο διαχωρισμός της που εμφανίζει ακόμα και στη βασική Εκπαίδευση ένα αξιοσημείωτο ποσοστό των παιδιών να την εγκαταλείπει... «προτιμώντας» τη δουλειά!

Ακολουθούν ως αιτία εγκατάλειψης ενός εκπαιδευτικού προγράμματος άλλοι οικογενειακοί ή προσωπικοί λόγοι (18,5%) και λόγοι υγείας ή αναπηρίας σε ποσοστό 7,8%. Οι λόγοι που σχετίζονται με κάποια προσωπική ασθένεια ή αναπηρία ήταν πιο συνηθισμένοι στο χαμηλότερο επίπεδο Εκπαίδευσης (11,1%) από ό,τι στο μεσαίο (9,8%) ή το υψηλό επίπεδο (5,6%). Ομοίως, άλλοι οικογενειακοί ή προσωπικοί λόγοι ήταν επίσης πιο εμφανείς στο χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο (24,6%) και έγιναν λιγότερο σημαντικοί καθώς αυξάνονταν τα επίπεδα εκπαίδευσης.

Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα με τα ομολογουμένως χαμηλά ποσοστά εγκατάλειψης εκπαιδευτικών προγραμμάτων, η πρώτη και κύρια αιτία για την εγκατάλειψη είναι οι οικονομικοί λόγοι (μαζί με την «προτίμηση» για εργασία) που φτάνουν στο 37,7%. Ακολουθούν ως αιτία οι οικογενειακοί και προσωπικοί λόγοι σε ποσοστό 26,1% και τελευταία αιτία έρχεται η δυσκολία του προγράμματος ή η μη ανταπόκρισή του στις προσδοκίες του εκπαιδευόμενου με ποσοστό 23%.