Eurokinissi

Και επειδή όλα αυτά δεν αρκούν, η ΝΔ στήνει σκηνικό αποπροσανατολισμού και κοκορομαχίας μέσα στην Εξεταστική Επιτροπή του ΟΠΕΚΕΠΕ με βολικούς αντιπάλους. Οσο λιγότερο ασχολείται η Εξεταστική με το θέμα των αγροτικών επιδοτήσεων, την ΚΑΠ που εξέθρεψε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και τους «Φραπέδες», όσο λιγότερο ασχολείται με τις ποινικές ευθύνες των υπουργών της ΝΔ, τόσο το καλύτερο για την κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι η Εξεταστική έχει μετατραπεί σε reality, με διάφορα βίντεο να κατακλύζουν τα social media και τις τηλεοράσεις. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Φωνές, σκηνοθετημένες εντάσεις, αλληλοκατηγορίες και τελικά «η μπάλα στην εξέδρα», κουκούλωμα και οι πολιτικές αιτίες στο απυρόβλητο.

Σε αυτό το κακοπαιγμένο σίριαλ η ΝΔ έχει συμπρωταγωνίστρια την Ζωή Κωνσταντοπούλου, που ψοφάει για λίγα λεπτά δημοσιότητας. Τα επικοινωνιακά σόου, που υπερπροβάλλονται από τα ΜΜΕ και τα social media, αξιοποιούνται από την κυβέρνηση ως ένα βολικό «σκιάχτρο» για να εμφανίζει τον εαυτό της ως δήθεν εγγυητή της σταθερότητας έναντι του «λαϊκισμού» και του τυχοδιωκτισμού. Το βασικότερο όμως είναι ότι η κριτική της Πλεύσης Ελευθερίας είναι μια βολική κριτική για την κυβέρνηση, αφού «παίζουν μπάλα στο ίδιο γήπεδο», έχουν την ίδια στρατηγική και με τις κοκορομαχίες τους επιδιώκουν από κοινού να εκτρέπεται η λαϊκή δυσαρέσκεια σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια.

Από αυτήν την άποψη, δεν προκαλεί καμία εντύπωση που τα συστημικά ΜΜΕ και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων έχουν πάρει αγκαλιά την «αντισυστημική» Κωνσταντοπούλου. Δεν είναι τυχαίο ότι με βάση το ΕΣΡ, προβάλλεται σχεδόν τριπλάσια (!) από όσο αναλογεί στο ποσοστό του κόμματός της. Ο ψευδεπίγραφος αντισυστημισμός είναι κι αυτός πολύ χρήσιμος για τη σταθερότητα του συστήματος, για να εκτονώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, και πάντα αξιοποιούνταν σε περιόδους που διαμορφώνονταν δυνατότητες αμφισβήτησης της αντιλαϊκής πολιτικής.

Πέρα από τη βιτρίνα, τα χιλιοειπωμένα λόγια για «κράτος δικαίου», για «πάταξη της διαφθοράς» και τα ανέξοδα επικοινωνιακά σόου, η Πλεύση Ελευθερίας έχει θέσεις. Αυτές όμως δεν προβάλλονται από τους εκπροσώπους της, ούτε γίνονται viral, γιατί αυτό θα φανέρωνε τα διαπιστευτήρια που δίνει (και) αυτό το κόμμα προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που αυτό δεν κρύβεται. Ποιος ξεχνάει άραγε τους χαριεντισμούς της Ζωής Κωνσταντοπούλου με κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Κυρ. Πιερρακάκης, νυν πρόεδρος του Eurogroup και υπουργός Εθνικής Οικονομίας, για τον οποίο δήλωσε πριν μερικές μέρες ότι έχει «δώσει ένα στίγμα απόδοσης δικαιοσύνης»; Δείγματα είχε δώσει και κάποιους μήνες πριν, όταν ο τότε υπουργός Παιδείας Πιερρακάκης την είχε ευχαριστήσει για τη συναίνεση που είχε προσφέρει στο νομοσχέδιο για τα Ωνάσεια Σχολεία, το οποίο η Πλεύση Ελευθερίας ψήφισε μαζί με το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας: «Ηθελα να ξεκινήσω ευχαριστώντας για τη στάση του κόμματος και τη δική σας προσωπικά για τις εποικοδομητικές προτάσεις που έχουμε συνολικά ακούσει και εισπράξει από εσάς. (...) Θα αδικούσε το Ιδρυμα Ωνάση και τον δωρητή αν δεν προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συνθήκη συναίνεσης σήμερα».

Παράλληλα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει επιδείξει σταθερή αντικομμουνιστική εμπάθεια απέναντι στο ΚΚΕ, με ψέματα, συκοφαντίες, προβοκάτσιες, ενώ έφτασε σε σημείο να κάνει μήνυση στην βουλευτή του ΚΚΕ Λ. Κανέλλη για πολιτική κριτική που της έκανε!

Τέλος, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, υπήρχαν δείγματα γραφής ήδη από το 2015, όταν η «αντισυστημική» Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν πρόεδρος της Βουλής. Από αυτήν τη θέση στήριξε την επέκταση του 2ου μνημονίου τον Φλεβάρη του 2015, χωρίς καν να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή, δεν έφερε ποτέ προς συζήτηση την πρόταση που είχε καταθέσει το ΚΚΕ για κατάργηση του μνημονίου (τότε ΔΕΝ είχε καημό «να τηρηθούν οι κανόνες»), ενώ είχε χαρακτηρίσει αυτήν την προεκλογική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ «σχήμα λόγου»! Την ίδια ώρα είχε προκλητική στάση ανοχής απέναντι στους χρυσαυγίτες φασίστες βουλευτές.

Αφού προσέφερε τις υπηρεσίες της στο σύστημα σε μια κρίσιμη στιγμή, έρχεται σήμερα για να διεκδικήσει ξανά αντίστοιχο ρόλο. Ενδεικτική ως προς αυτό είναι η παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος της Πλεύσης Ελευθερίας, με όρους επικοινωνιακής φιέστας που υπερπροβλήθηκε από όλα τα κανάλια. Και μπορεί οι διάφορες AI εκδοχές της Κωνσταντοπούλου σε ρόλο διαφόρων επαγγελμάτων να έγιναν viral και να προκάλεσαν πλήθος σχολίων, το ίδιο δεν έγινε όμως με το περιεχόμενο των θέσεων αυτού του κόμματος.

Ξεφυλλίζοντάς το, βγάζει μάτι η εμπειρία που έχει αποκτήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, από τη θητεία της στον ΣΥΡΙΖΑ, στην καλλιέργεια της αυταπάτης ότι μπορεί να κερδίσουν και ο λαός και το κεφάλαιο, να βελτιωθεί η ζωή του λαού χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, την αστική τάξη, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Σε αυτό το πλαίσια δεν λείπουν και αντιφατικές αναφορές για να ικανοποιηθεί κάθε γούστο (άλλη παλιά τέχνη του ΣΥΡΙΖΑ), όπως για παράδειγμα η πρόβλεψη για «νομοθετική απαγόρευση κάθε νέας εξόρυξης (πετρελαίου, φυσικού αερίου, λιγνίτη)» και ταυτόχρονα η θέση σε άλλο σημείο του κειμένου για «διατήρηση σύγχρονων λιγνιτικών μονάδων». Οταν το πρόγραμμα στο γράφει ...το ChatGPT, συμβαίνουν αυτά!

Ο βασικός κορμός του προγράμματος της «Πλεύσης Ελευθερίας» αποδεικνύει ότι «στέκεται σούζα» σε όλες τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης.

Ενδεικτικά:

• Υιοθετεί όλους τους εμβληματικούς στόχους της ελληνικής αστικής τάξης για μετατροπή της χώρας σε κόμβο Ενέργειας, Logistics, Τουρισμού, Ναυτιλίας κ.λπ. Αυτοί οι στόχοι όμως δεν είναι ουδέτεροι. Τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων δεν πέφτουν από τον ουρανό. Προϋποθέτουν την κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, την ένταση της εκμετάλλευσης, την εμπλοκή της χώρα μας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όπως οι ενεργειακές συμφωνίες Ελλάδας - ΗΠΑ - ΕΕ στο πλαίσιο του ενεργειακού πολέμου με τη Ρωσία. Γι' αυτό προτείνει ακόμα μεγαλύτερη μείωση φορολογίας στους εφοπλιστές, με «έκπτωση 50% σε τέλη για πλοία με ελληνική σημαία», και προβάλλει χώρες - πρότυπα όπως «Μάλτα, Κύπρος, Λιβερία και Παναμάς, που προσφέρουν ευέλικτα tonnage tax συστήματα και μειωμένα τέλη». Αυτό εξηγεί και γιατί στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό η κατά τ' άλλα λαλίστατη Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είπε ούτε μια φορά τη λέξη «ΝΑΤΟ», ούτε βεβαίως κατέκρινε τα εκατομμύρια που δίνονται από τον προϋπολογισμό ως ζεστό χρήμα σε εφοπλιστές, φαρμακοβιομηχάνους, στην πολεμική βιομηχανία κ.α.
• Εχει ως «ευαγγέλιο» την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ, που ξεκληρίζει τους βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους στη χώρα μας και πανευρωπαϊκά. Γι' αυτό προσπερνάει υποκριτικά ότι οι αγρότες σε όλες τις χώρες της ΕΕ βρίσκονται στον δρόμο και αναφέρει ως χώρες - πρότυπο για την αγροτική τους πολιτική την Ολλανδία και τη Γαλλία. Δηλαδή την Ολλανδία των μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων που πέταξαν εκτός παραγωγής πάνω από τους μισούς αγροτοκτηνοτρόφους την τελευταία 25ετία, και τη Γαλλία που αρνείται τον εμβολιασμό των βοοειδών για να μη θιγούν τα κέρδη των μεγαλοεξαγωγέων. Κάτι μας θυμίζουν όλα αυτά... Επισφράγιση αυτής της πολιτικής ήταν η στήριξη στο Ευρωκοινοβούλιο, πριν κάποιες μέρες, της αναθεώρησης της ΚΑΠ, όπως έκαναν και όλα τα υπόλοιπα κόμματα πλην ΚΚΕ, γυρνώντας την πλάτη στα αιτήματα των βιοπαλαιστών αγροτών.
• Εχει σταθερή προσήλωση στην ενίσχυση της ταξικής πολιτικής στην Εκπαίδευση, με τα σχολεία «πολλών ταχυτήτων», όπως φάνηκε στη στήριξή της στην ίδρυση των Ωνάσειων Σχολείων. Στο πρόγραμμά της πάει ένα βήμα παραπέρα, προτείνοντας το βάθεμα της κατηγοριοποίησης και της «αυτονομίας» των σχολείων, με στελέχωση από διευθυντές - managers που θα έχουν την ευθύνη «για τη στελέχωση, για παιδαγωγικές αποφάσεις και τον προϋπολογισμό»! Δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη ταξική διαφοροποίηση των σχολείων, κυνήγι χορηγών και χαράτσωμα των γονιών. Ενώ φαίνεται ότι έχει ήδη μαγειρευτεί νέα σύμ-πλευση με την κυβέρνηση στο θέμα του «Εθνικού Απολυτηρίου», όπως γράφει ενδεικτικά στις θέσεις της: «Εθνικό Απολυτήριο με projects: 70% γραπτές εξετάσεις + 30% projects».
• Προτείνει την ακόμα πιο ωμή παρέμβαση του αστικού κράτους στο εργατικό κίνημα, με εφαρμογή σχεδίων διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος βγαλμένα από τα πιο τρελά όνειρα των εργοδοτών, μέσα από τη «συνταγματική κατοχύρωση του Ψηφιακού Συνδικαλισμού», με προτάσεις για «Ψηφιακό Συνδικάτο - E-Union Platform» και ηλεκτρονικές συνελεύσεις. Τύφλα να 'χουν η υπουργός Εργασίας Ν. Κεραμέως και ο πρόεδρος της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ Παναγόπουλος, που λιγουρεύονται τον πλήρη έλεγχο των συνδικάτων.

Αυτές ήταν κάποιες ενδεικτικές αναφορές στις θέσεις αυτού του κόμματος, που επιδιώκεται να πλασαριστεί ως δήθεν αντισυστημικό. Οσοι όμως αγανακτούν από τη σημερινή πραγματικότητα που διαμορφώνουν το καπιταλιστικό σύστημα, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, χρειάζεται να αξιοποιήσουν την πείρα τους για να βγάλουν τα κατάλληλα συμπεράσματα. Περισσότερο από ποτέ αποδείχθηκε τον τελευταίο χρόνο ότι η κυβέρνηση έχει αντίπαλο. Και αυτός δεν είναι άλλος από τους αγώνες των ίδιων των εργαζομένων, των αγροτών, των μαθητών και φοιτητών που βάζουν μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες τους, δεν συμβιβάζονται με τα καλέσματα για μείωση των απαιτήσεών τους, δεν σκύβουν το κεφάλι μπροστά στις νέες θυσίες στις οποίες καλούν οι κυβερνήσεις, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ μπροστά στην πολεμική προετοιμασία.

Σε αυτόν τον αγώνα οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι στην πρώτη γραμμή, πρωτοστατώντας στην οργάνωση αυτού του αγώνα και δείχνοντας τη διέξοδο. Αναδεικνύοντας δηλαδή ότι η λύση βρίσκεται έξω από τα όρια του συστήματος. Σε αυτό τελικά κρίνονται όλα τα κόμματα. Αν συμβάλλουν στο δυνάμωμα των αγώνων των εργαζομένων ή αν είναι εξαφανισμένοι από αυτούς τους αγώνες, αν εναντιώνονται ή αν στοιχίζονται με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Ιδιαίτερα οι νέοι δεν πρέπει να αφήνουν την ενημέρωσή τους για όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα που τους απασχολούν, για το μέλλον και την προοπτική τους, σε αυτά που θέλει να τους πλασάρει το σύστημα μέσα από τα social media, ανάλογα με το τι γίνεται viral. Είναι στο χέρι τους να αχρηστεύσουν τις παγίδες που προσπαθεί να στήσει το σύστημα, να αναζητήσουν τις προτάσεις και τις δράσεις των πολιτικών δυνάμεων, να στοχεύσουν σωστά και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ στον αγώνα για την ανατροπή αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος.