Στις 15 Δεκέμβρη του 1947, στο Λονδίνο, διακόπτεται, χωρίς να έχει καταλήξει σε αποφάσεις, η συνδιάσκεψη των τεσσάρων συμμαχικών δυνάμεων (Σοβιετική Ενωση, Ηνωμένες Πολιτείες, Βρετανία, Γαλλία), η οποία ασχολήθηκε με το μέλλον της Γερμανίας μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Αιτία της διακοπής είναι η συνεχής κωλυσιεργία των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας, οι οποίοι απορρίπτουν όλες τις προτάσεις που διατυπώνει ο Σοβιετικός ομόλογός τους, οδηγώντας τη συζήτηση σε πλήρες αδιέξοδο.

Η Συνδιάσκεψη του Λονδίνου ήταν, ουσιαστικά, η συνέχεια της Διάσκεψης του Πότσδαμ (17 Ιουλίου ως 2 Αυγούστου του 1945). Στο Πότσδαμ, οι ηγέτες των τεσσάρων κρατών είχαν καταλήξει σε συμφωνία αρχών για το μέλλον της μεταπολεμικής Γερμανίας. Οι αρχές αυτές ήταν: α) Η πλήρης αποστρατιωτικοποίηση, β) Η κατάργηση των καρτέλ και η διάλυση της πολεμικής βιομηχανίας, γ) Η διάλυση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και η αποναζιστικοποίηση, δ) Ο εκδημοκρατισμός με την εγκαθίδρυση κεντρικών γερμανικών κυβερνητικών αρχών.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι με τις αποφάσεις του Πότσδαμ, οι οποίες οφείλονταν στην επιμονή του Σοβιετικού ηγέτη Ι. Β. Στάλιν, διατηρούνταν η Γερμανία ως ενιαίο κράτος και δινόταν η δυνατότητα στο λαό της να οικοδομήσει το ειρηνικό και δημοκρατικό του μέλλον. Μέχρι τότε, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φρ. Ρούσβελτ υποστήριζε ότι μετά τον πόλεμο η Γερμανία έπρεπε να κοπεί σε πέντε κομμάτια, το κάθε ένα από τα οποία θα γινόταν ανεξάρτητο κράτος.

Ομως, στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, το Δεκέμβρη του 1947, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία αλλάζουν ρότα. Σκοπός τους δεν είναι μια ενιαία δημοκρατική Γερμανία. Στο νου τους έχουν τη διάσπαση της χώρας. Με τη ματαίωση της συνδιάσκεψης, αποσκοπούν να δώσουν το θανάσιμο χτύπημα στις κοινές συμμαχικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Συμφωνία του Πότσδαμ. Ηδη, στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, προετοιμάζονται συζητήσεις για το σχέδιο Μάρσαλ. Με τη Γερμανία και με αμερικάνικα δολάρια, έτσι λένε στην Ουάσιγκτον, πάνε «να σώσουν την Ευρώπη απ' τον κομμουνισμό». Και πάλι, λοιπόν, το παλιό σύνθημα! Ποια πλαστογραφία θα εξυπηρετήσει αυτή τη φορά το σύνθημα;

Στις 15 και 16 του Γενάρη 1948, η παγκόσμια κοινή γνώμη «παγώνει». Η εφημερίδα «Κουριέρ» του Δυτικού Βερολίνου με πηχυαίους τίτλους «αποκαλύπτει»: «Το σχέδιο της Κομινφόρμ για τη δυτική Γερμανία», «Το «Πρωτόκολλο Μ»: Πρόγραμμα σαμποτάζ από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας». Τις επόμενες μέρες, τη σκυτάλη για τη διάδοση της «είδησης» παίρνουν οι εφημερίδες των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

Και τι «αποκαλύπτουν»; Οτι, δήθεν, το Κομμουνιστικό Γραφείο Πληροφοριών, η Κομινφόρμ, με άκρως απόρρητο έγγραφο (το «Πρωτόκολλο Μ»), προς την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, δίνει οδηγίες για πρόγραμμα σαμποτάζ στην περιοχή του Ρουρ, με σκοπό την κατάληψη της τοπικής εξουσίας. Με το ίδιο έγγραφο διορίζεται «Εκτελεστική Επιτροπή επιχείρησης Ρουρ», για την προετοιμασία της γενικής απεργίας στις αρχές του Μάρτη 1948. Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία σε ποιον στοχεύει η «αποκάλυψη», στο «Πρωτόκολλο Μ», αναφέρεται ότι «η Σοβιετική Ενωση μπορεί να υποστηρίξει και θα υποστηρίξει με όλα τα μέσα τον αγώνα των εργατών του Ρουρ».

Παρόλο που πολλοί αστοί πολιτικοί έχουν στα χέρια τους αντίτυπα αυτού του «ντοκουμέντου», προτού δημοσιευτεί, και παρόλο ότι τα ονόματα των μελών της διαβόητης «Εκτελεστικής Επιτροπής επιχείρησης Ρουρ», που αναφέρονται σ' αυτό, είναι άγνωστα, γιατί τα πρόσωπα αυτά, απλούστατα, δεν υπάρχουν, το κατασκεύασμα γεμίζει βδομάδες ολόκληρες τις στήλες των πρώτων σελίδων των εφημερίδων.

Στις 21 Γενάρη 1948, ο Βρετανός υπουργός Εκτορ Μακνίλ διαβεβαιώνει στη Βουλή των Κοινοτήτων: «Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος είναι πεισμένη για τη γνησιότητα του ντοκουμέντου». Τρεις μήνες αργότερα, ο Μακνίλ υποχρεώνεται να αλλάξει γνώμη και να εκφράσει στη Βουλή τις αμφιβολίες του. Στις 19 Απρίλη 1948, το Πρακτορείο Ρόιτερς μεταδίδει απ' το Λονδίνο: «Ο υπουργός Μακνίλ είπε τη Δευτέρα στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι η βρετανική κυβέρνηση έχει τώρα αμφιβολίες για τη γνησιότητα του "Πρωτοκόλλου Μ". Λεπτομερείς έρευνες οδήγησαν στα ίχνη ενός Γερμανού, που αναφέρεται ως συγγραφέας αυτού του ντοκουμέντου... Ο υπουργός των Εξωτερικών, Μπέβιν, συμπλήρωσε ότι κι αυτός αμφιβάλλει τώρα για τη γνησιότητα».

Αυτή η είδηση, όμως, δε δημοσιεύεται στις πρώτες σελίδες του αστικού Τύπου. Η πλαστογραφία έκανε τη «δουλιά» της. Εξόρκισε τον «απειλητικό κίνδυνο του κομμουνισμού», για να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τον πραγματικό κίνδυνο. Ποιος ήταν αυτός;

Στην περιοχή του Ρουρ, το σημαντικό αυτό παραγωγικό κέντρο της Κεντρικής και της Δυτικής Ευρώπης, παρά τη Συμφωνία του Πότσδαμ, τα καρτέλ, όχι μόνο δε διαλύονται, αλλά επανασυστήνονται και ενισχύονται. Τα πλούσια μεταλλεία και τα εργοστάσια επιστρέφονται στους προηγούμενους ιδιοκτήτες τους, «στους μεγιστάνες του μεταλλεύματος, τους αστεφάνωτους πρίγκιπες του κάρβουνου και του ατσαλιού του Ρουρ», σ' αυτούς που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την πρόκληση δύο παγκοσμίων πολέμων.

Το «Πρωτόκολλο Μ» εγκαταλείφθηκε έπειτα από τρεις μήνες. Μέχρι σήμερα δεν αποκαλύφθηκε ο συγγραφέας τους, αν και, σύμφωνα με ενδείξεις, ήταν ένα από τα κορυφαία στελέχη της μεταπολεμικής γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.