Στην αίθουσα του πολυχώρου «Royal» βρέθηκαν εργαζόμενοι και λαϊκός κόσμος, που δοκιμάστηκαν από τις καταστροφικές φλόγες που έπληξαν την Αχαΐα και περιμετρικές περιοχές της Πάτρας τον Αύγουστο, αλλά και κόσμος απ' όλο τον νομό, με το ενδιαφέρον να είναι μεγάλο και για την επόμενη μέρα των καταστροφών.

Το «παρών» έδωσαν επίσης ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και πολυμελής αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής Πάτρας με επικεφαλής τον δήμαρχο Κώστα Πελετίδη.

Η εκδήλωση είχε τρεις θεματικές ενότητες: «Εμπρηστική πολιτική κυβέρνησης, κράτους και αστικών κομμάτων», «Μπροστά στη μάχη για την προστασία του λαού οι κομμουνιστές. Οργάνωση και διεκδίκηση όλων των αναγκαίων άμεσων μέτρων και απαραίτητων υποδομών» και «Η φωτιά μέσα στη ΒΙΠΕ και ο κίνδυνος ενός μεγάλου ατυχήματος. Αμεσα μέτρα προστασίας των εργαζομένων».

Μέσα από τις παρεμβάσεις αναδείχθηκαν τα μεγάλα προβλήματα που επικράτησαν κατά την αντιμετώπιση των πυρκαγιών από το σάπιο αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, η καθοριστική παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού παράγοντα με τους κομμουνιστές μπροστάρηδες στη μάχη της κατάσβεσης, αλλά και η εγκληματική κατάσταση που επικράτησε σε χώρους δουλειάς, με τις φλόγες να βρίσκονται έξω από αυτούς την ίδια ώρα που τα εργοστάσια δεν σταματούσαν την παραγωγή.

Αναδείχθηκε ακόμα ότι η πάλη για μέτρα αποκατάστασης, για αποζημιώσεις, για να προληφθούν και νέες καταστροφές, συνεχίζεται. Οτι απαιτείται συνολική σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, ριζική ανατροπή του σάπιου συστήματος, του εχθρικού αστικού κράτους, που θυσιάζει όλες τις λαϊκές ανάγκες στον βωμό της κερδοφορίας κάποιων επιχειρηματικών ομίλων και στον βωμό της πολεμικής προετοιμασίας.

Το άνοιγμα της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα την εισηγητική ομιλία, του Σωτήρη Παρίση, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας.

Τα όσα βίωσε ο πατραϊκός λαός πριν από ενάμιση μήνα με τις καταστροφικές πυρκαγιές ξεσκέπασαν για ακόμη μία φορά τα ψέματα της κυβέρνησης της ΝΔ, που θέλησε να πουλήσει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», αφού από την αρχή της αντιπυρικής περιόδου προσπάθησε να πείσει τον λαό μας ότι «όλα είναι έτοιμα».

Ομως η ίδια η ζωή και τα γεγονότα είναι πεισματάρικα...

Οι πυρκαγιές απέδειξαν ξανά ότι ο λαός είναι αντιμέτωπος με την εμπρηστική πολιτική του κράτους, των κυβερνήσεων, αλλά και όλων των αστικών κομμάτων, που ούτε μπορούν ούτε θέλουν να προστατέψουν τη λαϊκή περιουσία, τους κόπους μιας ζωής και τον φυσικό πλούτο της περιοχής μας.

Είναι η ίδια αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιείται σήμερα όχι μόνο στην πυροπροστασία, αλλά και στην αντιπλημμυρική και αντισεισμική θωράκιση, στην Υγεία και την Παιδεία, στην ασφάλεια των εργαζομένων. Είναι το σημερινό εχθρικό κράτος, που υπερασπίζονται όλα τα αστικά κόμματα. Ενα «κράτος δικαίου» για τους λίγους, που το καλοκαίρι μάς καίει και το χειμώνα μάς πνίγει, αφού μια σειρά υποδομές κρίσιμες και αναγκαίες για την προστασία της ανθρώπινης ζωής μπαίνουν στο ζύγι του «κόστους - οφέλους».

Η εχθρική πλευρά αυτού του κράτους είναι που έζησαν και οι κάτοικοι των δήμων Πατρέων και Δυτικής Αχαΐας το καλοκαίρι, αφού είδαν δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δασικών και αγροτικών εκτάσεων να γίνονται στάχτη, εκατοντάδες σπίτια, ζώα και περιουσίες να καίγονται.

Ορισμένοι μάλιστα χαρακτήρισαν αυτό που έζησαν συνθήκες πολέμου...

Κι αυτό γιατί οι κάτοικοι της περιοχής μας έζησαν με τραγικό τρόπο όλα αυτά που το Κόμμα μας είχε έγκαιρα - από τον Μάιο κιόλας - θέσει ως κρίσιμα ζητήματα για την αντιπυρική θωράκιση της χώρας.

Εζησαν από πρώτο χέρι τι σημαίνει η διάλυση των Δασικών Υπηρεσιών και των Δασαρχείων, με αποτέλεσμα να μη γίνονται καθαρισμοί δασών και διανοίξεις δρόμων, αντιπυρικών ζωνών. Τι σημαίνει η απαράδεκτη μεταφορά αρμοδιοτήτων του κράτους στους ΟΤΑ και μάλιστα χωρίς χρηματοδότηση, η έλλειψη προσωπικού και μέσων πυρόσβεσης, η ένταξη της Πυροσβεστικής στη στρατηγική «εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ μέσω του προγράμματος «Αιγίς». Εζησαν με τον πιο τραγικό τρόπο τι σημαίνει το απαρχαιωμένο και ασυντήρητο δίκτυο ηλεκτροδότησης του ΔΕΔΔΗΕ.

Την ίδια στιγμή οι φωτιές σε Πάτρα και Δυτική Αχαΐα πήραν μεγάλες διαστάσεις εντός του αστικού ιστού, αφού με ευθύνη του κράτους και της Περιφέρειας δεκάδες ποτάμια και ρέματα ήταν ακαθάριστα. Μάλιστα ήταν εμφανές ότι η φωτιά που ξεκίνησε από τα Φλογερέικα και επεκτάθηκε στη ΒΙΠΕ, στην Πάτρα και τη Δυτική Αχαΐα πήρε μεγάλες διαστάσεις και εξελίχθηκε σε τρία διαφορετικά μέτωπα ακριβώς γιατί «περπάτησε» μέσα από ποτάμια που έχουν να καθαριστούν εδώ και 30 χρόνια.

Αυτές ήταν ορισμένες από τις βασικές αιτίες εξάπλωσης των καταστροφικών πυρκαγιών στην περιοχή μας, όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να κάνει το μαύρο άσπρο για να αποποιηθεί τις ευθύνες της.

Και τι δεν ακούσαμε εκείνες τις μέρες από την κυβέρνηση, τους υπουργούς της και διάφορα παπαγαλάκια της, από τους εκλεγμένους της σε δήμους και Περιφέρεια...

Οτι φταίνε οι άσχημες καιρικές συνθήκες... Μάλιστα, μας έλεγαν: «Μα δεν βλέπετε τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη και στον κόσμο με τις πυρκαγιές; Θα μπορούσε η Ελλάδα να αποτελέσει εξαίρεση στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής;». Αυτή είναι μια από τις πιο πολυπαιγμένες καραμέλες κυβερνητικών στελεχών στη χώρα μας, όταν η συζήτηση φτάνει στις αιτίες των πυρκαγιών και στις εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους. Η επίκληση όμως της διεθνούς εμπειρίας δεν τεκμηριώνει ότι είναι μοιραίο να πληρώνουν οι λαοί με τεράστιες καταστροφές τις αλλαγές του κλίματος. Αντίθετα, επιβεβαιώνει ότι το αστικό κράτος - εμπρηστής των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών είναι παντού και πάντα το ίδιο εχθρικό και επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τον ίδιο και την περιουσία του από φυσικές καταστροφές, και αυτό γιατί έχει για προτεραιότητα την προστασία των συμφερόντων και των κερδών του κεφαλαίου. Γιατί μέσα σ' αυτό το πλαίσιο αντιμετωπίζει τον φυσικό πλούτο ως πεδίο εκμετάλλευσης και επιχειρηματικής δράσης! Η πρόληψη, τέλος, που θα μπορούσε να είναι σωτήρια, θεωρείται κόστος από το κεφάλαιο και το κράτος του. Γι' αυτό μια πυρκαγιά όταν ξεσπάσει σβήνει συνήθως στη θάλασσα, και ο λαός τρέχει μόνος του να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί από το βιος του.

Οτι καιγόταν όλη η χώρα και άρα υπήρχε πολυδιάσπαση των επίγειων και εναέριων πυροσβεστικών δυνάμεων... Κουβέντα όμως για τις ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα. Στην Αχαΐα μόνο το 2019 υπηρετούσαν 319 πυροσβέστες. Σήμερα είναι μόλις 249! Πολλοί πυροσβέστες είναι άνω των 50 ετών, όχι μόνιμοι, χωρίς Βαρέα και Ανθυγιεινά, με πολλά απαρχαιωμένα πυροσβεστικά οχήματα! Ασε βέβαια που εκείνες τις μέρες καιγόταν σύμφωνα με στοιχεία μόνο το 0,3% των δασικών και αγροτοδασικών εκτάσεων στη χώρα.

Οτι ο δήμος Πατρέων αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων... Μάλιστα έφτασαν στο σημείο να λένε ότι ο δήμος δεν διαθέτει πυροσβεστικά οχήματα... Προσπάθησαν να κρύψουν τη δική τους γύμνια ως κράτος, αλλά και να ρίξουν το μπαλάκι των ευθυνών στη δημοτική αρχή και στους εργαζόμενους του δήμου, σε όλους αυτούς δηλαδή που έδωσαν και την ψυχή τους για να σωθεί ό,τι σώζεται. Προσπάθησαν να κρύψουν ότι χρηματοδοτούν κάθε χρόνο τον δήμο για τις ανάγκες της Πολιτικής Προστασίας με 180.000 ευρώ ενώ οι πραγματικές ανάγκες είναι πολλαπλάσιες.

Οτι φταίει η ΔΕΥΑΠ, που δεν είχε γεννήτριες στα αντλιοστάσια... Δηλαδή έπρεπε η ΔΕΥΑΠ και η δημοτική αρχή να έχουν βάλει γεννήτριες σε 131 γεωτρήσεις που διαθέτει και πολλές από αυτές βρίσκονται μέσα σε χαράδρες, δάση και ποτάμια... Και όχι ο ΔΕΔΔΗΕ με ευθύνη του κράτους να έχει πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για την απρόσκοπτη ηλεκτροδότηση κρίσιμων υποδομών. Αλλά, βλέπετε, αυτό κοστίζει, και ούτε παράγει κέρδος για τους επιχειρηματικούς ομίλους της Ενέργειας. Και, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι η σημερινή κυβέρνηση που δεν χρηματοδοτεί την κατασκευή νέου, σύγχρονου και αυτόνομου ενεργειακά διυλιστηρίου στην Πάτρα, για να υδροδοτείται όλος ο Δήμος. Ας αφήσουν λοιπόν τα ψόφια - και η κυβέρνηση, και οι εκλεγμένοι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στον Δήμο Πατρέων.

Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, μας είπαν ότι φταίει πάλι η δημοτική αρχή που η φωτιά μπήκε στον ΧΥΤΑ της Ξερόλακκας, σε έναν χώρο που έπρεπε να είχε κλείσει και δήθεν δεν κλείνει. Ομως η πραγματικότητα και εδώ τους διαψεύδει, αφού με ευθύνη της κυβέρνησης και της ηγεσίας της Πυροσβεστικής δεν πάρθηκαν τα αναγκαία μέτρα, παρά τις δεκάδες παρεμβάσεις του Κόμματος και της δημοτικής αρχής. Δεν έχουμε εικόνα, έλεγαν (και εννοούσαν τη δημοτική αρχή), δεν ξέρουμε την εκτίμηση κινδύνου... Προκόψαμε από τις δικές τους εκτιμήσεις.... Ευτυχώς που οι εργαζόμενοι του δήμου και της ΔΕΥΑΠ, μαζί και με άλλους εθελοντές, έδωσαν μια μεγάλη και πρωτόγνωρη μάχη και περιόρισαν τη φωτιά, με αποτέλεσμα ο ΧΥΤΑ να τεθεί πάλι σε λειτουργία από την επόμενη μέρα. Ομως να τους ξαναθυμίσουμε ότι ο ΧΥΤΑ συνεχίζει να λειτουργεί με ευθύνη δική τους και των εκλεγμένων του ΠΑΣΟΚ που έχουν την πλειοψηφία στο Σύνδεσμο Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΣΥΔΙΣΑ) Νομού Αχαΐας. Πάγια θέση του ΚΚΕ και της Δημοτικής Αρχής ήταν και είναι το οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ της Ξερόλακκας. Οι μεγάλες καθυστερήσεις για το κλείσιμο έχουν προκληθεί από τις αλλαγές πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που επέβαλαν συνεχείς μετατροπές στις μελέτες, ανάλογα με το ποια μονοπώλια επικρατούν στον ανταγωνισμό διαχείρισης απορριμμάτων.

Οσα επικοινωνιακά σόου λοιπόν κι αν στήσει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να κρύψει τη μεγάλη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και την ανυπαρξία πραγματικών και ουσιαστικών μέτρων πρόληψης.

Οι αλληλοκατηγορίες ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, που κατά καιρούς έχουμε ακούσει, για το ποιος φταίει για τις καταστροφές, αποτελούν προσπάθεια να συγκαλύψουν τις διαχρονικές ευθύνες τους γι' αυτά τα «εγκλήματα» και τη στρατηγική τους σύμπλευση στην εφαρμογή της πολιτικής της «πράσινης μετάβασης» και της πολεμικής οικονομίας, στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Σε αυτήν τη βάση, όλες οι αστικές κυβερνήσεις, και η σημερινή της ΝΔ, διαχρονικά υλοποιούν τον ίδιο προσανατολισμό για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών. Δίνουν βάρος στην κατάσβεση και κυρίως στην αεροπυρόσβεση - με την αντιεπιστημονική άποψη ότι είναι δυνατόν να ελεγχθούν οι πυρκαγιές από αέρος, χωρίς το επαρκές και ικανό προσωπικό - και όχι στην πρόληψη. Αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών αποκλειστικά ως επιχειρησιακό πρόβλημα, ενώ είναι πρωτίστως πρόβλημα διαχείρισης και προστασίας των δασών όλη τη διάρκεια του κάθε έτους.

Η κριτική των κομμάτων της αστικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας), όσο κι αν φαινομενικά ανεβάζουν τους τόνους την περίοδο των πυρκαγιών, δεν μπορεί να αγγίξει τον πυρήνα του ζητήματος, καθώς συμφωνούν και έχουν εφαρμόσει, όσο κυβερνούσαν, όλη την παραπάνω πολιτική.

Μάλιστα, είναι υποκριτικό ένα κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ, που ψήφισε τον αντιεπιστημονικό νόμο του διαχωρισμού της πρόληψης από την καταστολή των πυρκαγιών στα δάση, να κάνει κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν δίνει βάρος στην πρόληψη. Οπως επίσης υποκριτικό είναι να φωτογραφίζεσαι με πυροσβέστες για να παίζεις στα κανάλια, χωρίς να έχεις καμία συγκροτημένη πρόταση για τις δασικές πυρκαγιές και την πολιτική προστασία, όπως η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Φίλοι και σύντροφοι,

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται μεγάλες πυρκαγιές σε περιαστικά δάση οι οποίες καταλήγουν μέσα στον αστικό ιστό, πυρκαγιές που ξεκινούν από αμιγώς δασικές περιοχές και καταλήγουν να φτάνουν μέσα στις πόλεις, αλλά και πυρκαγιές που ξεσπούν σε κρίσιμες υποδομές, όπως σε ΧΥΤΑ και εργοστάσια, σε νοσοκομεία.

Ενώ τα περιαστικά δάση, τα άλση, ακόμα και τα πάρκα μέσα στις πόλεις είναι υπό συγκεκριμένες συνθήκες εξίσου ευάλωτα και εύφλεκτα με τις αμιγώς δασικές εκτάσεις, οι φωτιές που λαμβάνουν χώρα μέσα στον αστικό ιστό έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Είναι πυρκαγιές που συνδέονται με όλη την υποδομή του κράτους, με τις υποδομές μιας μεγάλης πόλης, και γι' αυτό έχουν και μεγαλύτερες επιπτώσεις, εξαπλώνονται γρήγορα λόγω εύφλεκτων υλικών και γειτνίασης κτιρίων, απειλούν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Αυτό όμως δείχνει και την επικίνδυνη έλλειψη μιας σειράς μέτρων προστασίας από φυσικές καταστροφές, φανερώνει ασυντήρητες υποδομές, μηδενική πρόληψη, ανύπαρκτους ελέγχους.

Πέρυσι είχαμε χαρακτηριστικά την πυρκαγιά τον Ιούλη του 2024 στο Γηροκομειό στην Πάτρα, που έφτασε μέχρι το Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων, το οποίο υπέστη σοβαρές ζημιές. Το ΓΝ Πατρών πήρε φωτιά τρεις φορές σε έναν χρόνο, τον Αύγουστο του 2024, τον Δεκέμβρη του 2024 και τον Ιούλη του 2025.

Οι πυρκαγιές εντός του αστικού ιστού, ειδικά σε περιοχές με «μεικτές ζώνες» κατοικίας - δάσους, απαιτούν επιπλέον μέτρα πυροπροστασίας και πυρόσβεσης, ενίσχυση των αντιπυρικών ζωνών, αλλά και σχέδιο για την εκπαίδευση του πληθυσμού σε τέτοιες συνθήκες. Απαιτείται να παρθούν άμεσα μέτρα για το ασυντήρητο δίκτυο του ΔΕΔΔΗΕ και του ΑΔΜΗΕ.

Ολα αυτά δείχνουν ότι δεν είναι μόνο τα δάση, τα βουνά και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος συνολικότερα που κινδυνεύουν από την αδηφάγα πολιτική της ενίσχυσης των επιχειρηματικών κερδών. Σήμερα οι κίνδυνοι πυρκαγιών επεκτείνονται σε περιαστικές - βιομηχανικές περιοχές, νοσοκομεία και άλλες πολύ σοβαρές υποδομές! Το «παράδειγμα» της Αχαΐας προστίθεται σε έναν συνολικότερο κατάλογο περιστατικών που αφορούν όλη τη χώρα!

Ζούμε λοιπόν σε επανάληψη τα τραγικά αποτελέσματα των ελλείψεων στις πυροσβεστικές δυνάμεις και στις δασικές αρχές, τόσο σε προσωπικό όσο και σε μέσα, αλλά και την πολιτική της «ατομικής ευθύνης» και του πολυδιαφημισμένου 112, για το οποίο με θράσος πανηγυρίζει η κυβέρνηση και μάλιστα ζητά να χειροκροτήσουμε κιόλας για τη μεγάλη ανακάλυψή της.

Βέβαια, υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για το κράτος και την κυβέρνηση. Οταν αυτός που θα χάσει τα πάντα είναι ο λαός, πρέπει να εκκενώσει. Οταν αυτός που θα χάσει είναι ο βιομήχανος και ο μεγαλοεπιχειρηματίας, θα πρέπει ο λαός να μείνει για να τον «σώσει».

Στην περίπτωση της Βιομηχανικής Περιοχής της Πάτρας, οι εργαζόμενοι ήρθαν αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις. Για τους εργαζόμενους εκεί η εκκένωση δεν κρίθηκε αναγκαία, δεν τους επιτράπηκε να εκκενώσουν. Εκαναν τη βάρδια τους κανονικά, για να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι από τα κέρδη τους.

Δηλαδή, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση υπερασπιζόταν τη λογική «τρεχάτε ποδαράκια μου» και το 112, που εκκένωνε χωριά λίγα μέτρα δίπλα από εργοστάσια, με απόφασή της άφηνε χιλιάδες εργαζόμενους να δουλεύουν μέσα σε επικίνδυνες συνθήκες και τη φωτιά να καίει δίπλα τους, γιατί όπως είπε το υπουργείο «τα εργοστάσια δεν σταματούν ποτέ».

Σε μια βιομηχανική περιοχή όπου εργάζονται πάνω από 2.500 εργαζόμενοι, το γεγονός ότι η φωτιά μπήκε κυριολεκτικά μέσα στην καρδιά αυτής της βιομηχανικής περιοχής έδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο πυρασφάλειας, ούτε σχέδιο εκκένωσης.

Και το λέμε αυτό γιατί, όπως αποδείχθηκε, η ΒΙΠΕ δεν διέθετε εξόδους διαφυγής, αφού με πρόσχημα την ασφάλεια των εγκαταστάσεων είχαν κλείσει δεκάδες δρόμους, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος εγκλωβισμού. Επίσης, υπάρχουν ακαθάριστοι προαύλιοι χώροι εργοστασίων, εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις εντός της ΒΙΠΕ, ανυπαρξία αντιπυρικών ζωνών. Πολλές επιχειρήσεις και εργοστάσια δεν διαθέτουν συστήματα πυρασφάλειας περιμετρικά των εγκαταστάσεών τους, δεν διαθέτουν κατάλληλες υποδομές και μέσα πυρόσβεσης. Οσες έχουν είναι ασυντήρητα ή και ανεπαρκή, ενώ δεν υπάρχει μέριμνα για την εκπαίδευση του προσωπικού. Οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν διαθέτουν ειδικά συστήματα εξαερισμού και συστήματα έκτακτης απορρόφησης καπνών και σκόνης, που είναι απαραίτητα για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων σε έκτακτες καταστάσεις.

Επίσης, παρότι υπάρχει μέσα στη ΒΙΠΕ πυροσβεστικός σταθμός, αυτός έχει μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα. Σοβαρό ζήτημα είναι και η απουσία από τη Βιομηχανική Περιοχή Κέντρου Υγείας, που είναι και πάγιο αίτημα των εργαζομένων και των σωματείων.

Οι πυρκαγιές για μια ακόμη χρονιά απέδειξαν ότι τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης και πυροπροστασίας θεωρούνται για κυβέρνηση και ΕΕ κόστος, γι' αυτό και δεν «επιλέγονται», όπως αντίστοιχα κόστος θεωρούνται και οι αποζημιώσεις στους πληγέντες οι οποίες να ανταποκρίνονται στις πραγματικές απώλειές τους.

Από την άλλη πλευρά, η ένταξη των δασών στις επενδύσεις της «πράσινης οικονομίας» γίνεται με fast track διαδικασίες, όπως και η ενίσχυση στο τουριστικό κεφάλαιο της περιοχής μας, για το οποίο η κυβέρνηση έσπευσε να εξαγγείλει 1,5 εκατ. «ζεστό» χρήμα, μέσω του γνωστού πλέον pass, αν και κανένας μεγαλοεπιχειρηματίας του Τουρισμού δεν έχει πληγεί από τις πυρκαγιές.

Στην ίδια κατεύθυνση προωθείται και η υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση σπιτιών και οχημάτων, προκειμένου να μην έχει το κράτος υποχρέωση για αποζημιώσεις, όπως και η ενοχοποίηση του λαού για τα ακαθάριστα οικόπεδα.

Την ίδια ώρα, όμως, εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ μπουκώνουν τα ταμεία της πολεμικής οικονομίας, με τις προτεραιότητες των υποδομών που θα δημιουργηθούν να καταρτίζονται με βάση τη στρατηγική της ΕΕ και τις επικίνδυνες κατευθύνσεις για προσαρμογή της Πολιτικής Προστασίας στην πολεμική προετοιμασία.

Αποδείχτηκε και εδώ στην Αχαΐα ότι απέναντι σε αυτή την πολιτική βρίσκεται ο λαός, που προσπαθεί μόνος του να σώσει το σπίτι και το βιός του, που με αυτοθυσία βοηθάει τον γείτονά του. Και εδώ στην Αχαΐα αναδείχτηκε για ακόμη μία φορά και με έντονο τρόπο η μεγάλη συμβολή του λαϊκού παράγοντα στον περιορισμό των ζημιών από την πυρκαγιά, αλλά και των εργαζομένων του Δήμου και της ΔΕΥΑΠ, των συνδικαλιστών από σωματεία και μαζικούς φορείς, της νεολαίας.

Μπροστάρηδες σε αυτόν τον αγώνα ήταν τα εκατοντάδες μέλη, στελέχη, οπαδοί του Κόμματος και της ΚΝΕ που ανταποκρίθηκαν από την πρώτη στιγμή στο κάλεσμα της Επιτροπής Περιοχής. Εδωσαν μαχητικά και οργανωμένα μεγάλες μάχες στα μέτωπα των πυρκαγιών, στην προσπάθεια αλληλεγγύης για τους πληγέντες, μαζί με άλλους κατοίκους, εργαζόμενους, αγρότες, δείχνοντας τη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας και οργάνωσης.

Είναι θετική, πρωτόγνωρη θα λέγαμε πείρα το γεγονός ότι με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές συγκροτήθηκαν δεκάδες ομάδες πυρασφάλειας για όλη τη μέρα και κύρια τη νύχτα σε κρίσιμες περιοχές, άλση, περιαστικά δάση - (Δασύλειο, Αρόη, Γηροκομειό, Πλατάνι, Ανω Καστρίτσι, Μποζαΐτικα, Ξερόλακκα και Δυτική Αχαΐα). Μάλιστα, μία από αυτές τις δυνάμεις, και συγκεκριμένα στο Πλατάνι του Δήμου Πατρέων, πρόλαβε και έσβησε νέα εστία πυρκαγιάς.

Επίσης, συγκροτήθηκαν ομάδες που βοήθησαν στην πυρόσβεση και την προστασία της λαϊκής περιουσίας, μαζί με κατοίκους και άλλους εθελοντές. Οι ομάδες αυτές επιχείρησαν κατά βάση σε Ανω και Κάτω Συχαινά, Βούντενη, Πλατάνι, Μποζαΐτικα, περιμετρικά της ΒΙΠΕ, σε Λουσικά και Γηροκομειό.

Σήμερα, σχεδόν ενάμιση μήνα μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, έχουν οργανωθεί και συγκροτηθεί οι πρώτες επιτροπές πυρόπληκτων σε χωριά και συνοικίες, που μπαίνουν μπροστά στον αγώνα για 100% αποζημιώσεις και άμεσα μέτρα αποκατάστασης των ζημιών. Δίπλα τους βρίσκονται η αγωνιστική δημοτική αρχή, το Εργατικό Κέντρο Πάτρας, έμπειροι αγωνιστές από σωματεία και Αγροτικούς Συλλόγους. Είναι όλοι αυτοί που συνεχίζουν με τη στάση και δράση τους να κάνουν πράξη το σύνθημα «μόνο ο λαός σώζει τον λαό».

Τώρα είναι η ώρα ο λαός να βγάλει συμπεράσματα. Η προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας, της περιουσίας και της ζωής του λαού δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια των καπιταλιστών, του κράτους και των κυβερνήσεων, αλλά να αποτελέσει μέτωπο μαζικού αγώνα και διεκδίκησης από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, σε σύγκρουση με το αντιλαϊκό κράτος, μέχρι την ανατροπή του.

Η αγανάκτηση που υπάρχει απέναντι στην κυβέρνηση και στους μηχανισμούς τους, απέναντι στη λογική «τρεχάτε ποδαράκια μου για να σωθείτε», πρέπει να βρει διέξοδο και να εκφραστεί όσο είναι δυνατόν με συμπόρευση με το ΚΚΕ, με δυνάμωμα της αμφισβήτησης απέναντι στην κυβέρνηση και στο αστικό κράτος.

Η οργή που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ δεν πρέπει να παγιδεύσει λαϊκές δυνάμεις στα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, που προσπαθούν να ξεπλυθούν με το σύνθημα «να φύγει ο Μητσοτάκης», και στη θέση του «χαλίφη» να έρθει ένας άλλος «χαλίφης» για να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Για να κερδίσουμε εμείς πρέπει να χάσει το κεφάλαιο, η κυβέρνησή του, το κράτος του, τα κόμματά του.

Δεν είναι λογικό στον 21ο αιώνα, της τεχνητής νοημοσύνης, των τεράστιων τεχνολογικών δυνατοτήτων, των drones, να αποδεχτούμε να δουλεύουμε 13 ώρες τη μέρα, να αποδεχτούμε να καιγόμαστε κάθε καλοκαίρι και τον χειμώνα να πνιγόμαστε.

Τώρα είναι η στιγμή οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία να παλέψουν οργανωμένα για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου οι ανάγκες της κοινωνίας θα είναι στο επίκεντρο, και όχι το κέρδος των λίγων.

Η πραγματική διέξοδος για τον λαό βρίσκεται σε μια ριζικά ανώτερη μορφή οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας: Την εργατική εξουσία, με το ξερίζωμα του καπιταλιστικού κέρδους. Στον σοσιαλισμό λαμβάνονται υπόψη συνδυασμένα οι επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας στο περιβάλλον και οι συνολικές ανάγκες του λαού. Ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός στο έδαφος της κοινωνικής παραγωγής, απαλλαγμένης από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εμπορευματοποίηση της γης, του νερού, της Ενέργειας και των φυσικών πόρων, μπορεί να εξασφαλίσει μια σχετικά ισόρροπη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.

Εμείς οι κομμουνιστές θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να δυναμώσει αυτή ακριβώς η προοπτική, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Εχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού, που εδώ στην Αχαΐα έχει αποδείξει ότι μπορεί να αγωνίζεται, να δίνει μάχες, να μην το βάζει κάτω.

Καλούς αγώνες και καλή δύναμη σε όλους.