Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ κάθε χρόνο δίνει το στίγμα των εργατικών αγώνων, αναδεικνύοντας την πρωτοπόρα δράση και παρέμβαση των κομμουνιστών μέσα στα συνδικάτα, φωτίζει τους αγώνες των εργατών κόντρα στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Στη φετινή συζήτηση μεταφέρθηκε ζωντανή πείρα από τους πρωτοπόρους κομμουνιστές που δρουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για την οργάνωση της πάλης.

Στο πάνελ το οποίο συντόνιζε ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» Κώστας Πασακυριάκος, συμμετείχαν οι Γιάννης Γαλανόπουλος, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρος της ΟΙΥΕ, Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του ΕΚ Πειραιά, Γιώργος Στεφανάκης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΕΚΑ και του ΔΣ της ΠΟΕΕΤ και Νίκος Τσακλίδης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και εργαζόμενος στη «Hellenic Train».

Δεν θα μπορούσε να λείπει κατά την έναρξη της συζήτησης η κλήση του Νίκου Τσακλίδη σε απολογία, δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Το ραβασάκι το έστειλε η εργοδοσία γιατί ο συνδικαλιστής τόλμησε να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να τηρήσει τα μέτρα υγείας και ασφάλειας για να μην θρηνήσουμε κι άλλες ανθρώπινες ζωές. «Η τρομοκρατία δεν θα περάσει», τόνισε ο ίδιος.

Οι συνδικαλιστές μετέφεραν και συζήτησαν τα ερωτήματα που έρχονται από τους χώρους δουλειάς, ιδίως από νέους εργαζόμενους, όπως π.χ. αυτό που συναντάνε τα συνδικάτα καθώς οργώνουν τους χώρους, πως «ήδη το 13ωρο εφαρμόζεται και ότι τώρα τουλάχιστον θα το πληρωνόμαστε».

Αναδείχθηκε τι σημαίνει διευθέτηση του χρόνου εργασίας μέσα από την πείρα των υγειονομικών και ποιες είναι διαχρονικά οι ευθύνες όλων των κομμάτων.

Συζητήθηκαν επίσης οι σύγχρονες δυνατότητες που έχουμε σήμερα να ζήσουμε καλύτερα, μέσα από την ισχυροποίηση της γραμμής σύγκρουσης και ρήξης με το κεφάλαιο, το κράτος, τις κυβερνήσεις.

Στο επίκεντρο της συζήτησης μπήκε η προετοιμασία που κάνουν τα Συνδικάτα ήδη πριν το καλοκαίρι, η συζήτηση που φουντώνει γύρω από το τι αγώνας χρειάζεται, με τι κατεύθυνση και περιεχόμενο. Τονίστηκε πως η αναγκαιότητα να δυναμώσει η πάλη κόντρα σε αστικό κράτος, μεγαλοεργοδοσία και κυβερνήσεις, περνάει μέσα από την επεξεργασία των σύγχρονων αιτημάτων και διεκδικήσεων.

«7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο - Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις, μείωση του εργάσιμου χρόνου, πρόσβαση σε Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό, είναι αυτά που η εργατική τάξη χρειάζεται και πρέπει να βάλει μπροστά». Για αυτό έχει σημασία η επιτυχία της απεργίας να πάρει αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά και να δοθεί συνέχεια στη δράση.

Κλείνοντας τη συζήτηση τονίστηκε πως το πραγματικά σύγχρονο δεν είναι μόνο η απάντηση της εργατικής τάξης στην αντιλαϊκή επίθεση, αλλά το πώς θα βάλει τη δύναμή της σε κίνηση, στο μεγάλο ποτάμι του αγώνα για τη ρήξη και την ανατροπή του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης, στο πώς σε αυτήν την υπόθεση ο καθένας θα πάρει τη θέση του.

Το ποια πρέπει να είναι η απάντηση των νέων εργατών στα σχέδια της κυβέρνησης και των εργοδοτών δόθηκε στο τέλος, όταν και άνοιξε πανό με σύνθημα «Να αποσυρθεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα. Οχι στη 13ωρη δουλειά - σκλαβιά. ΠΑΜΕ».

• Αναλυτικό ρεπορτάζ από τη συζήτηση θα δημοσιευτεί στο φύλλο του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».