Λάβρος κατά του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου εμφανίστηκε σε ραδιοφωνική συνέντευξη ο υπουργός εμπορίου της Υγείας, υπερασπιζόμενος τον σύμμαχο «Μπίμπι», για τον οποίο εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα. Ο Αδ. Γεωργιάδης είπε ότι «με δυσκολία το αναγνωρίζω», επειδή «αυτά τα δικαστήρια παίζουν πολιτική, δεν κάνουν δικαιοσύνη». Επιλεκτικές ευαισθησίες από τον υπουργό, που αναγνωρίζει μετά χαράς το ίδιο δικαστήριο όταν διώκει αντιπάλους των Ευρωατλαντικών - π.χ. τον Πρόεδρο της Ρωσίας. Εκεί το δικαστήριο κάνει σωστά τη δουλειά του, ξεπλένοντας τον ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και της κυβέρνησης Ζελένσκι στην κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Στην περίπτωση όμως του Νετανιάχου, που για άλλους λόγους τον κατηγορεί για εγκλήματα πολέμου, το δικαστήριο χαλάει τη μόστρα της «στρατηγικής σχέσης» Ελλάδας - Ισραήλ και εκθέτει στα μάτια του λαού τη στήριξη που προσφέρει η κυβέρνηση στο κράτος - δολοφόνο. Σε κάθε περίπτωση θεσμοί όπως αυτός, που στις αποφάσεις τους αποτυπώνονται ο συσχετισμός δυνάμεων και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών, τίποτα δεν έχουν να προσφέρουν στους λαούς. Αντίθετα, δείχνουν τι σημαίνει «διεθνές δίκαιο» και ότι αυτό αξιοποιείται ανάλογα με το πώς φυσάει ο άνεμος των συμφερόντων και των ανταγωνισμών της αστικής τάξης. Πραγματική δικαιοσύνη μπορούν να επιβάλουν μόνο οι λαοί, με την πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στο καπιταλιστικό κέρδος, σαρώνοντας από τα θεμέλια το σάπιο σύστημα της ταξικής αδικίας και εκμετάλλευσης.