Οσα γίνονται στο Νεπάλ, είναι δύσκολο να παραβλέψει κανείς ότι σημειώνονται ενώ τα τελευταία χρόνια το ένα μετά το άλλο κράτη της Νότιας και Κεντρικής Ασίας «βυθίζονται» σε διεργασίες σοβαρών αναδιατάξεων και διεργασιών:

πριν έναν χρόνο, στο «διπλανό» Μπανγκλαντές, η πρωθυπουργός Σέιχ Χασίνα διέφευγε στην Ινδία, μετά από δεύτερο «κύμα» διαδηλώσεων και συγκρούσεις με πάνω από 650 νεκρούς, με τη θέση της να καταλαμβάνει ο τραπεζίτης Μουχάμαντ Γιουνούς. Η αποπομπή Χασίνα έγινε μόλις οκτώ μήνες μετά την επανεκλογή της, ενώ η αντιπολίτευση απείχε στο μεγαλύτερο μέρος της, ενώ ΗΠΑ - ΕΕ - Βρετανία εξέφραζαν «ανησυχία» για τη διεξαγωγή των εκλογών, αλλά και ενώ «φούντωναν» σενάρια για το πώς η Δύση θα αντιδράσει στα σχέδιά της να ανακοπεί η γεωπολιτική ισχυροποίηση της Κίνας. Για παράδειγμα, στην κυβέρνηση Χασίνα εκφράζονταν επιφυλάξεις π.χ. για την ένταξη του Μπανγκλαντές σε σχήματα όπως η QUAD ή για την «αξιοποίηση» στρατηγικών υποδομών όπως το λιμάνι στην Τσατογκράμ (ή Τσιταγκόνγκ), στα νοτιοανατολικά του Μπαγκλαντές, σε έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς κόμβους στον Κόλπο της Βεγγάζης...

Μόλις τον περασμένο Ιούλη (2025) στη μεθόριο Ταϊλάνδης - Καμπότζης σημειώθηκαν συγκρούσεις στρατιωτών, με δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες εκτοπισμένους και στις δύο πλευρές, με κλείσιμο συνοριακών διαβάσεων και αναστολή εμπορικών συνεργασιών, περίπου δυο μήνες ύστερα από τα μεγαλύτερα γυμνάσια που έκανε ποτέ στη Ρεάμ της νοτιοανατολικής Καμπότζης, έχοντας ανακαινίσει πλήρως τη βάση που λειτουργεί τώρα ως Λιμενικό Κέντρο Υποστήριξης και Εκπαίδευσης Κίνας - Καμπότζης (China-Cambodia Ream Port Joint Support and Training Center).

Την άνοιξη του 2024, όλος ο πλανήτης παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στο Κασμίρ, όπου οι ασιατικές πυρηνικές δυνάμεις Πακιστάν και Ινδία έφτασαν να «ανταλλάσσουν» μέχρι και πυραυλικές επιθέσεις, και ανεστάλη (για πρώτη φορά από την υπογραφή της τη δεκαετία του 1960) η Συμφωνία Υδάτων του Ινδού ποταμού...