Εν αναμονή της ανακοίνωσης των ημερομηνιών (πιθανότατα μέσα στην ερχόμενη βδομάδα) για την ορκωμοσία και την ανάληψη καθηκόντων για τους περίπου 10.000 νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς στα σχολεία, ήδη διαρρέεται από το υπουργείο Παιδείας ότι θα ακολουθήσουν περίπου 20.000 - 22.000 προσλήψεις αναπληρωτών, πράγμα που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι οι μόνιμοι διορισμοί που έκανε και διαφημίζει η κυβέρνηση δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες των σχολείων.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι διαδικασίες για τους διορισμένους εκπαιδευτικούς θα ολοκληρωθούν ώστε να αναλάβουν υπηρεσία από 1η Σεπτέμβρη, ενώ εκείνες για τους αναπληρωτές θα ξεκινήσουν παράλληλα ώστε αυτοί να αναλάβουν υπηρεσία πριν το άνοιγμα των σχολείων για τους μαθητές στις 11 Σεπτέμβρη. Και πάλι βέβαια θα μιλάμε για την πρώτη φάση πρόσληψης αναπληρωτών, αφού πέρσι χρειάστηκαν στην εκπαίδευση πάνω από 40.000, γεγονός που κάνει φανερό ότι παρά τους διορισμούς των μόνιμων, οι περίπου 20.000 αναπληρωτές είναι και πάλι πίσω από τις ανάγκες των σχολείων.

Για άλλη μια χρονιά έτσι αποτελεί ερώτημα αν με το άνοιγμα των σχολείων για τους μαθητές θα συμβεί το αυτονόητο, δηλαδή να είναι όλοι οι απαιτούμενοι εκπαιδευτικοί στις θέσεις τους. Η Ενωση Διευθυντών των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ζητά από την κυβέρνηση μέτρα για να συμβεί κάτι τέτοιο, θυμίζοντας πως πριν τις 11 του Σεπτέμβρη θα πρέπει να συνεδριάσουν οι σύλλογοι διδασκόντων για να μοιράσουν καθήκοντα και πως στα σχολεία λειτουργούν επίσης πρωινή ζώνη (7.00 - 8.00) και ολοήμερο πρόγραμμα μέχρι τις 16.00 ή τις 17.30. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν αρχίζει στην ώρα του τα τελευταία χρόνια, λόγω της προσπάθειας των κυβερνήσεων να... κάνουν οικονομία στην τοποθέτηση εκπαιδευτικών, γιατί βλέπουν τις ανάγκες των μαθητών ως κόστος.

Καλωσορίζοντας τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς που θα τοποθετηθούν στα σχολεία φέτος, η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» απευθύνεται σε αυτούς και σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Οι μόνιμοι διορισμοί δεν χαρίστηκαν από καμία κυβέρνηση. Είναι αποτέλεσμα των πολύχρονων, επίμονων και ανυποχώρητων αγώνων του κλάδου. Χωρίς τις απεργίες, τις κινητοποιήσεις και τη συλλογική δράση, καμία κυβέρνηση δεν θα προχωρούσε σε διορισμούς. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι αγώνες πιάνουν τόπο!

Ο αγώνας, όμως, δεν σταματά εδώ. Χιλιάδες κενά παραμένουν στα σχολεία, με αποτέλεσμα η μόρφωση των παιδιών του λαού να μπαίνει στη ζυγαριά του "κόστους - οφέλους". Η πολιτική όλων των κυβερνήσεων αντιμετωπίζει την εκπαίδευση σαν δαπάνη και όχι σαν δικαίωμα. Γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη για μόνιμους μαζικούς διορισμούς, για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των σχολείων και να πάψει το καθεστώς της ανασφάλειας, της ομηρίας και της περιπλάνησης από σχολείο σε σχολείο.

Η πραγματικότητα είναι σκληρή για όλους τους νεοδιόριστους, αλλά και για όσους συναδέλφους αναγκάζονται να δουλεύουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει με 800 και 900 ευρώ, την ώρα που τα ενοίκια είναι δυσβάσταχτα και η ακρίβεια τσακίζει κάθε οικογενειακό προϋπολογισμό. Σε όλα αυτά προστίθεται και η διετής υποχρεωτική παραμονή, που κρατά τους συναδέλφους μακριά από τον τόπο τους και πρέπει να καταργηθεί άμεσα.

Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που μας θέλει φθηνούς, ευέλικτους και πειθαρχημένους, η απάντηση είναι μία: Συλλογικός αγώνας για:

• Αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας.
• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, που άδικα μας στερήθηκαν.
• Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που να κατοχυρώνει τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.
• Κατάργηση της αντιεκπαιδευτικής αξιολόγησης και όλων των πειθαρχικών διώξεων, που ακυρώνουν τον παιδαγωγικό μας ρόλο και επιχειρούν να μετατρέψουν τον εκπαιδευτικό σε πειθήνιο υπάλληλο.

Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που κέρδισαν τον διορισμό με το σπαθί τους, με τεράστιο προσωπικό και οικογενειακό κόστος και με τους σκληρούς αγώνες του κλάδου, αξίζουν να ζουν και να δουλεύουν με αξιοπρέπεια».