Ετοιμάζεται και «εθνικό πρόγραμμα»
Και αυτή η συνάντηση εντάσσεται στην ίδια αλυσίδα εντυπώσεων και αποπροσανατολισμού απ' τα πραγματικά προβλήματα των ΑμΕΑ. Αποτελεί συνέχεια της διυπουργικής σύσκεψης (17.4.2002) υπό τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, στην οποία ο υφυπουργός Υγείας Δ. Θάνος παρουσίασε την αναμόρφωση της επιδοματικής πολιτικής και μια σειρά σχεδίων επί χάρτου για τα ΑμΕΑ, στα πλαίσια του «Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Κοινωνική Ενσωμάτωση».
Το υπουργείο Υγείας, επιχειρώντας να παρουσιάσει έργο στον ευαίσθητο τομέα της Πρόνοιας, διαφήμισε (17.4.2002) τις αυξήσεις - ψίχουλα που έδωσε στα επιδόματα αναπηρίας τον Οκτώβρη του 2001 (στον Πίνακα φαίνεται η εξέλιξη των επιδομάτων). Επίσης παρουσίασε ανύπαρκτες δράσεις ως υπαρκτές, όπως στην περίπτωση των 22 Κέντρων Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης (ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ), κανένα απ' τα οποία δεν έχει λειτουργήσει.
Για την αναμόρφωση της επιδοματικής πολιτικής, έχει διατυπώσει προτάσεις τρίτη κατά σειρά Επιτροπή των τελευταίων εφτά χρόνων που αναλαμβάνει αυτό το έργο. Η Επιτροπή, αναφέροντας ως στόχο τη δικαιότερη κατανομή των επιδομάτων των ΑμΕΑ, προτείνει μεταξύ άλλων νέα κατηγοριοποίηση των οικονομικών ενισχύσεων των ΑμΕΑ, κατάργηση της έννοιας της βαριάς αναπηρίας και ενσωμάτωσή της σε άλλες κατηγορίες, τη σύνδεση της χορήγησης επιδομάτων με τη λήψη ή όχι της περίφημης Κάρτας Αναπηρίας κ.ά.
Το σχέδιο δε συνοδεύεται από οικονομική έκθεση, απέχει από τη λογική της κάλυψης των αναγκών που προκύπτουν από την αναπηρία, ενώ εμφανίζει, κατηγοριοποιώντας τους, τους ανάπηρους στη χώρα σε 130.000, όταν με τα διεθνή στάνταρ του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και της ΕΕ τα άτομα με αναπηρίες στην Ελλάδα, με τους μετριότερους υπολογισμούς, ξεπερνούν τις 450.000.
Επίσης, μια άλλη επιτροπή του υπουργείου Υγείας - που παίρνει συνεχείς παρατάσεις λειτουργίας - επεξεργάζεται εδώ και ενάμιση χρόνο την «κατάρτιση σχεδίου Εθνικού Προγράμματος για τα ΑμΕΑ».
Τις πραγματικές ανάγκες των αναπήρων ανέδειξε με τη δράση της η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), που διεκδικεί ενιαία, δημόσια, καθολική και υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση με δημόσια, δωρεάν, υψηλής ποιότητας Υγεία και Πρόνοια, δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη, δουλιά για όλους τους ανάπηρους, ικανούς για εργασία με βάση τα τυπικά και ουσιαστικά τους προσόντα. Επίσης, απαιτεί τη μετατροπή όλων των επιδομάτων σε κοινωνική σύνταξη, γενναία αύξηση όλων των επιδομάτων, ώστε κανένα από τα επιδόματα να μην είναι κάτω από 120.000 δραχμές για εργαζόμενους και συνταξιούχους και 240.000 δραχμές για ανασφάλιστους, άνεργους και ανίκανους προς εργασία.