Με την κατάκτηση του τροπαίου από την Τσέλσι την περασμένη Κυριακή, τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να κάνει τα δικά του επικοινωνιακά παιχνίδια ενόψει του Μουντιάλ του 2026, και τους διοικούντες της FIFA να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση (για τα κέρδη, φυσικά), έπεσε η αυλαία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων που διεξήχθη στις ΗΠΑ. Μιας διοργάνωσης όπου οι αποφάσεις της FIFA σηματοδότησαν την «επόμενη μέρα» στον θεσμό, με τη συμμετοχή 32 ομάδων από όλο τον κόσμο να τον καθιστά ουσιαστικά ένα Μουντιάλ Συλλόγων. Επίσης μιας διοργάνωσης που πρακτικά φανέρωσε τις βλέψεις της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας να διεκδικήσει με δυναμικό τρόπο μεγαλύτερο κομμάτι από την «πίτα» των κερδών σε ό,τι αφορά την αγορά των συλλόγων, στην οποία μέχρι τώρα ήταν κυρίαρχες οι ηπειρωτικές Συνομοσπονδίες, με προεξάρχουσα την ευρωπαϊκή UEFA.

Παράλληλα, το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων έριξε ακόμα περισσότερο «νερό στον μύλο» των αντιπαραθέσεων που οξύνονται τα τελευταία χρόνια μεταξύ FIFA και UEFA σχετικά με το ποιος θα έχει τον μεγαλύτερο ρόλο στα κέρδη. Παράγοντες της δεύτερης έχουν ταχθεί ουκ ολίγες φορές κατά της εν λόγω διοργάνωσης, βρίσκοντας μάλιστα και άλλοθι στις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι σχεδιασμοί της FIFA σε ποδοσφαιρικούς φορείς και ενώσεις παικτών, κυρίως στην Ευρώπη, σχετικά με την επιβάρυνση του ήδη σκληρού αγωνιστικού προγράμματος των παικτών. Αυτό βέβαια αναδεικνύει την υποκρισία της UEFA, η οποία έχει και η ίδια σοβαρές ευθύνες για το συγκεκριμένο ζήτημα, σε κάθε περίπτωση όμως στάθηκε βολική αφορμή για να βγουν ξανά τα «μεγάλα μαχαίρια» από πλευράς της ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας UEFA εναντίον της άσπονδης αντιπάλου της για τα πρωτεία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Με την ποδοσφαιρική βιομηχανία να προσφέρει τζίρους που φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη, τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε εξέλιξη αντιπαραθέσεις είτε μεταξύ των κρατούντων τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού οικοδομήματος είτε με τους βασικούς ανταγωνιστές στον χώρο, δηλαδή τους ισχυρούς συλλόγους. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτές τις αντιμαχίες παίζουν οι σχεδιασμοί για συνεχώς νέα ποδοσφαιρικά «προϊόντα», ως μέσο για συγκέντρωση μεγαλύτερου κομματιού της αγοράς και επικράτηση έναντι του αντιπάλου. Ετσι, διόλου τυχαία, η ευρωπαϊκή UEFA πριν μερικά χρόνια αποφάσισε να αναβαθμίσει κατά πολύ τον ρόλο της σε επίπεδο Εθνικών ομάδων πέραν του παραδοσιακού Euro, δημιουργώντας το Nations League και καταργώντας τα μη εμπορικά φιλικά ματς. Εγχείρημα που αργότερα ακολούθησαν κι άλλες ηπειρωτικές Συνομοσπονδίες, όπως της Νότιας Αμερικής, της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής, που καθιέρωσαν κι αυτές τις δικές τους διοργανώσεις τύπου Nations League (π.χ. το Gold Cup Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής). Στις αντιπαραθέσεις για τα μερίδια της αγοράς οι οποίες έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια εντός της πιο αναπτυγμένης ποδοσφαιρικά ευρωπαϊκής ηπείρου θα πρέπει να προστεθεί και η προσπάθεια ορισμένων από τους ισχυρότερους συλλόγους να στήσουν το δικό τους «προϊόν», ξεφεύγοντας από τον έλεγχο της «μαμάς» UEFA, με τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Λίγκας (European Super League). Ωστόσο, μετά τις αντιδράσεις ακόμα και από τις κυβερνήσεις της ΕΕ, που βλέποντας να χαλάει το μείγμα της διαχείρισης - και φοβούμενες πολύπλευρες συνέπειες - πήραν ανοιχτά το μέρος της UEFA, το εγχείρημα έμεινε στα χαρτιά, προς το παρόν τουλάχιστον.

Στην αντίπερα όχθη, με τη FIFA να έχει μείνει με το κορυφαίο αλλά μοναδικό «βαρύ χαρτί» του Μουντιάλ, οι διοικούντες της πέρασαν στην αντεπίθεση, διεκδικώντας κι αυτοί τον ρόλο τους στην «πίτα» των κερδών και προχωρώντας σε νέους σχεδιασμούς. Ετσι, στο προσκήνιο ήρθαν οι σαρωτικές αλλαγές στη μέχρι τώρα παραδοσιακή μορφή του Μουντιάλ, με την αύξηση των ομάδων - αρχής γενομένης από τη διοργάνωση του 2026, σε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό - σε 48, από 32 όπως ίσχυε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Προφανώς μέρος των σχεδιασμών αποτελούν και οι επιλογές της εκάστοτε διοργάνωσης, με τη FIFA να προωθεί πλέον πιο «παρθένες» ποδοσφαιρικά αλλά αρκετά προσοδοφόρες οικονομικά αγορές, όπως αυτές του αραβικού κόσμου (βλ. Μουντιάλ 2022 στο Κατάρ και 2034 στη Σαουδική Αραβία). Με τη βασική αντίπαλο όμως, την UEFA, να έχει το πλεονέκτημα των εσόδων σε ετήσια βάση, χάρη στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, η όποια αναβάθμιση σε μια διοργάνωση όπως το Μουντιάλ, που διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια, δεν αρκούσε για τη FIFA. Ετσι, αρχικά υπήρξαν σκέψεις διεξαγωγής του Μουντιάλ κάθε δύο χρόνια, ωστόσο οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν και ο κίνδυνος απαξίωσης της διοργάνωσης οδήγησαν γρήγορα στο να εγκαταλειφθούν αυτά τα σχέδια. Τα αντικατέστησαν όμως καινούργια, προκειμένου η FIFA να βάλει χέρι στα κέρδη από την αγορά των συλλόγων, προχωρώντας στην αναβάθμιση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων (πάλαι ποτέ Διηπειρωτικού), με τη συμμετοχή 32 ομάδων.

Με τη λήξη του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων οι διοικούντες τη FIFA φρόντισαν να διαλαλήσουν με κάθε τρόπο την οικονομική επιτυχία του εγχειρήματος, τόσο σχετικά με ποσά που μοίρασε στις ομάδες για τη συμμετοχή τους, όσο και για τα έσοδα που αποκόμισε η ίδια. Βαδίζοντας στον γνωστό δρόμο των υπερβολικών απολογισμών (όπως έκανε και με το Μουντιάλ 2022 στο Κατάρ), ο πρόεδρος της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο υποστήριξε ότι επρόκειτο για την «πιο επιτυχημένη συλλογική διοργάνωση στον κόσμο», ένα ξεκάθαρο «καρφί» προς τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και ειδικά το Champions League, που διαφημίζεται από την UEFA ως η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση στον πλανήτη. Προκειμένου να τεκμηριώσει αυτόν τον ισχυρισμό, ο Ινφαντίνο ανέφερε σε ανάλυσή του ότι πέρα από τον πακτωλό εκατομμυρίων που πήραν οι ομάδες, στην ίδια τη διοργανώτρια αρχή το τουρνουά στη νέα του μορφή απέφερε έσοδα της τάξης των 2 δισ. δολαρίων, δηλαδή 31 εκατ. ανά αγώνα. Πέρα από τα στοιχεία του Ινφαντίνο, πάντως, τουλάχιστον από τη σκοπιά της τηλεοπτικής απήχησης και του γενικότερου ενδιαφέροντος η διοργάνωση μάλλον δεν «κέρδισε» το ευρωπαϊκό κοινό, παρά το γεγονός ότι έδωσαν το «παρών» σε αυτή μερικές από τις δημοφιλέστερες ευρωπαϊκές ομάδες, με εκατομμύρια φιλάθλους.

Από την πλευρά τους οι άνθρωποι της UEFA δεν περίμεναν το φινάλε του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων και τις αναλύσεις του Ινφαντίνο για να περάσουν στην αντεπίθεση: Πριν δυο βδομάδες, με τη διοργάνωση στις ΗΠΑ να βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, φρόντισαν να διοχετεύσουν σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ τις δικές τους εκτιμήσεις και αναλύσεις για τα κέρδη που προσμένει η UEFA από τις διοργανώσεις της σεζόν 2025 - 2026 (Champions League, Europa League, Conference League και Super Cup). Η ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία λοιπόν εκτιμά ότι την επόμενη σεζόν θα αποκομίσει από τις δικές της διοργανώσεις συλλόγων ένα πολύ σημαντικό χρηματικό ποσό, που υπολογίζεται σε 4,4 δισ. ευρώ, από τα οποία τουλάχιστον 3,5 δισ. αναμένεται να είναι τα καθαρά έσοδα για την UEFA, ενώ σύμφωνα με τους διοικούντες της θα διαθέσει σημαντικό μέρος αυτών των εσόδων για την «ενίσχυση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου». Προχωρά έτσι σε μια κίνηση να μοιράσει και η ίδια χρήματα στους συλλόγους - και κυρίως στους ισχυρούς - πέραν των κερδών που θα έχουν αυτοί, ώστε αφενός να έχει «το κεφάλι της ήσυχο» μπροστά σε τυχόν νέες θύελλες τύπου European Super League, αφετέρου να ρίξει το δικό της «χαρτί» στο τραπέζι σε ό,τι αφορά την αγορά των συλλόγων, στον αντίποδα των κινήσεων και των βλέψεων της FIFA.