Το πρόγραμμα «Δράσεις Πολιτισμού για μια πιο φιλική Δικαιοσύνη», το οποίο υλοποιείται με βάση Κοινή Υπουργική Απόφαση που ορίζει το πλαίσιο εφαρμογής του αναμορφωτικού μέτρου της παρακολούθησης πολιτιστικών προγραμμάτων, σύμφωνα με το άρθρο 122 του Ποινικού Κώδικα, παρουσίασαν οι υπουργοί Πολιτισμού και Δικαιοσύνης.

Η παρουσίαση του προγράμματος πήρε τον χαρακτήρα φιέστας από τους αρμόδιους υπουργούς, οι οποίοι το πρόβαλαν ως μέσο ομαλής επανένταξης, μια «δεύτερη ευκαιρία», και παράλληλα ανακάλυψης άγνωστων μέχρι τότε κλίσεων και δεξιοτήτων από τον ανήλικο, η αξιοποίηση των οποίων μπορεί να είναι κρίσιμη για την επανένταξη και την απασχόλησή του. Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί από κρατικούς, δημοτικούς ή ιδιωτικούς φορείς πολιτισμού, όπως μουσεία, αρχαιολογικοί χώροι και σύγχρονες πολιτιστικές δομές, υπό την εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού.

Τα πολλαπλά οφέλη της Τέχνης και του Πολιτισμού στον άνθρωπο, ιδιαίτερα σε έναν νέο άνθρωπο, είναι δεδομένα. Την ίδια στιγμή όμως που με τυμπανοκρουσίες προβάλλονται ως τομή προγράμματα που έπρεπε να είχαν ήδη προβλεφθεί, το μεγάλο κενό παραμένει: Τα οφέλη της Τέχνης είναι πλήρως απαξιωμένα από το ίδιο το αστικό κράτος σήμερα στο επίπεδο της πρόληψης, στον κατεξοχήν χώρο κοινωνικοποίησης των νέων ανθρώπων, που είναι το σχολείο. Στο Λύκειο, για παράδειγμα, δεν διδάσκεται πλέον κανένα καλλιτεχνικό μάθημα, ενώ από το Δημοτικό ακόμα, όσο προχωρούν οι σχολικές τάξεις τόσο μειώνονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα οι ώρες των καλλιτεχνικών μαθημάτων... Η συμμετοχή στις όποιες δράσεις πολιτισμού, τελικά, αφορά κατεξοχήν ιδιωτικούς φορείς και είναι πανάκριβη.

Επιπλέον, η εφαρμογή του αναμορφωτικού μέτρου θα παρακολουθείται και από επιμελητές ανηλίκων, όμως οι υπηρεσίες αυτές είναι αποψιλωμένες από προσωπικό, στον βωμό της διαχρονικής κρατικής υποχρηματοδότησης.

Πρόκειται για «φύλλο συκής» πίσω από το οποίο επιχειρείται να κρυφτούν η καταστολή και η αυστηροποίηση του νομικού οπλοστασίου, που είναι και η βασική κατεύθυνση της πολιτικής η οποία εφαρμόζεται διαχρονικά και εντεινόμενα.