«Αλήθεια, πώς να προλογίσεις κάτι που σε συντροφεύει σ' όλη σου τη ζωή; Που δεν σε πρόδωσε ποτέ! Που ακόμη κι όταν το κορμί λαχανιασμένο αρνείται, αρκεί η θωριά του για να τολμήσεις για απέναντι...

Τούτες οι πέτρες οι πετούμενες επάνω απ' το νερό που τις είπανε γεφύρι σε μένα εξασφάλισαν την αεί συνέχεια, απαλλαγμένη από φόβους οποιουδήποτε τέλους. Περιφρονώντας έτσι όρια, μπορώ ακόμη να κορέσω περιέργειες που τελικά συνιστούν την ίδια τη ζωή. Γιατί ό,τι σου σφυρηλατεί τις αισθήσεις είναι Ζωή, είναι Ζωή ό,τι σε κάνει να αγαπήσεις τον άνθρωπο. Και βρίσκοντας τον αληθινό, φλερτάρεις με την ευτυχία...

Εγώ τον Ανθρωπο τον αληθινό τον βρήκα εκεί ψηλά στην Πίνδο, στις απόκρημνες χαράδρες της και στις όχθες των ανυπόμονων ποταμών της. Οχι, - έχω πειστεί -, δεν ανέβηκε εκεί για να κρυφτεί, ακόμη μάχεται. Και είναι όμορφος στην πάλη του αυτή να παραμείνει ελεύθερος - προπαντός η ψυχή του! Αυτή λοιπόν, την πολύτιμη διαπίστωση, δεν θα ξεχάσω ποτέ πως τη χρωστώ στα γεφύρια, που ο ίδιος έχτισα για να τον συναντήσω...

Κράτησα λοιπόν τη ζωή μου, διαβαίνοντας πέτρινα ηπειρώτικα γεφύρια. Που πάει να πει, λίθινες βέργες, τροχιές δέους μπροστά στην αιωνιότητα του πλατάνου. Και βρήκα απέναντι, στις πέρα όχθες, κάτι μαστόρους να τραγουδούν...

Εσένα τα λέω τούτα

Κι αν θέλεις άκουστα

Πάρε χαρτί και πένα

Και κάτσε γράψε τα...

Ηταν το 1982, όταν ένιωσα τούτη την προτροπή και ανέλαβα την ευθύνη. Αφορμή, ένα ταξίδι μου στο Ζαγόρι, όπου διαβαίνοντας κάποια γεφύρια, τα πρώτα μου γεφύρια, ανακάλυψα όλη την Ηπειρο. Χάθηκα στην απεραντοσύνη τους, συνειδητοποιώντας, αν μη τι άλλο, τις αληθινές διαστάσεις των πραγμάτων. Σε ωθεί σε αυτό, το ύψος - είναι ψευδαίσθηση η τάχα ορατότητα της πεδιάδας. Και κάπως έτσι πολιτογραφήθηκα Ηπειρώτης, για να την οδοιπορήσω, να την ψάξω πόντο - πόντο, αυτή και τις γειτονιές της τις παρόμοιες, ολόκληρη την Πίνδο!».

Τούτα σημειώνει ανάμεσα σε άλλα ο εμπνευστής και δημιουργός όλου αυτού του εγχειρήματος Σ. Μαντάς στον πρόλογο του Α' Τόμου «Υστεροι μαϊστορες... από την ιστορία στο παραμύθι».

Ακολουθεί ο Β', Γ' και Δ' Τόμος με τίτλο «Τα Ηπειρώτικα πετρογέφυρα... ζεύξεις του απείρου», ο Τόμος Ε' με τίτλο «Του γιοφυριού της Αρτας... τραγουδώντας τον θρύλο», καθώς και ένα μουσικό παράρτημα, ο Τόμος ΣΤ' με τίτλο «Υστερόγραφο. Πρόσθετα - Χάρτες - Εγγραφα», τα Ευρετήρια στον Τόμο Ζ'.

Ο Σπύρος Μαντάς γεννήθηκε στην Κρέστενα της Ηλείας το 1950. Τελείωσε Οικονομικό Πανεπιστήμιο και την Πάντειο και δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με τη μελέτη των πέτρινων γεφυριών της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου (Πίνδου), αλλά και τους μαστόρους της.

Το 2001, μαζί με άλλους συνεργάτες, ίδρυσε το «Κέντρο Μελέτης Πέτρινων Γεφυριών» (ΚΕΜΕΠΕΓ) στο οποίο είναι πρόεδρος. Στόχος του κέντρου είναι μέσα από τη διοργάνωση επιστημονικών συναντήσεων και την περιοδική έκδοση «Περί Πετρογέφυρων» να καταγραφούν και μελετηθούν όλα τα γεφύρια της Ελλάδας, να συγκριθούν με εκείνα των γειτονικών χωρών και να ευαισθητοποιηθούν κοινό και αρμόδιοι φορείς για τη διάσωσή τους ως μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.