Συνεχίζει να προκαλεί η κυβέρνηση προπαγανδίζοντας υπέρ του νομοσχεδίου για τη 13ωρη δουλειά, με την ίδια την υπουργό Εργασίας Ν. Κεραμέως να δηλώνει χτες πως το 13ωρο θα εφαρμόζεται «μόνο 37 μέρες τον χρόνο»! Στον ίδιο προκλητικό τόνο μάλιστα, και αναδεικνύοντας το τεράστιο μενού ευελιξίας που δίνεται στην εργοδοσία, πρόσθετε πως ...έρχεται πιο φθηνά στο αφεντικό να προσλάβει κάποιον εργαζόμενο με μερική απασχόληση, παρά να πληρώνει υπερωρία με προσαύξηση 40% τον ίδιο εργαζόμενο.

Προκύπτει βέβαια το ερώτημα, γιατί η κυβέρνηση νομοθετεί το 13ωρο αφού οι επιχειρήσεις μπορούν να προσλαμβάνουν με μερική απασχόληση και να αποφεύγουν το κόστος των υπερωριών;

Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός πως η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, νομοθετούν μια τεράστια γκάμα ευελιξίας στα ωράρια και στις συμβάσεις, από την οποία κάθε φορά ανάλογα με τις ανάγκες τους, τις συνθήκες και τον φόρτο εργασίας, οι επιχειρήσεις να επιλέγουν ό,τι τους συμφέρει περισσότερο. Το 13ωρο λοιπόν έρχεται να επιμηκύνει στο έπακρο τον ημερήσιο χρόνο, τη δουλειά «ήλιο με ήλιο», τη δουλειά μέχρι τελικής πτώσης, αγνοώντας προκλητικά τις ανάγκες του εργαζόμενου, ακόμα και τις ίδιες τις φυσικές του αντοχές. Αυτό εξυπηρετούσε άλλωστε και ο νόμος 4808/2021, γνωστός ως νόμος Χατζηδάκη, με τον οποίο νομοθετήθηκε το 10ωρο με τις δύο ώρες να μην αμείβονται υπερωριακά, αλλά να επιστρέφονται ως «ρεπό» τις περιόδους που συμφέρει τις επιχειρήσεις.

Πάει πολύ λοιπόν σήμερα η υπουργός Εργασίας να λέει στους εργαζόμενους πως θα δουλεύουν 13 ώρες την ημέρα, μόνο 37 μέρες τον χρόνο, επειδή υπάρχει το «πλαφόν» των 150 ωρών υπερωρίας τον χρόνο. Ακόμα και αυτός ο ισχυρισμός της είναι ψέμα. Και αυτό γιατί οι 150 ώρες υπερωρίας μπορούν να ξεπεραστούν και σήμερα, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όταν η επιχείρηση κάνει επίκληση σε «επείγουσα φύση της εργασίας». Οπως βέβαια και στην περίπτωση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέσα στον χρόνο. Και μόνο τυχαίο δεν είναι πως ήδη προ ημερών ο πρόεδρος του ΣΕΒ έσπευσε να απαιτήσει να αυξηθεί περαιτέρω ο αριθμός των 150 ωρών νόμιμης υπερωρίας ετησίως.

Τέλος, πρόκληση καταντάει και ο επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός της κυβέρνησης πως δήθεν το 13ωρο νομοθετείται για να αυξηθούν οι αποδοχές των εργαζομένων μέσα από τις αμοιβές των υπερωριών. Υπενθυμίζεται ότι με τον νόμο Χατζηδάκη που έφερε το απλήρωτο 10ωρο, όχι μόνο αυξήθηκαν οι υπερωρίες από 96 και 120 στη μεταποίηση και αντίστοιχα στους άλλους κλάδους σε 150 ώρες, αλλά μειώθηκε και η αποζημίωση από το 60% - για πέραν των 120 ωρών - που ίσχυε πριν, στο 40% μετά το 2021... Η μεθόδευση βγάζει μάτι: Πρώτα αύξησε τον αριθμό των υπερωριών και μείωσε την αμοιβή τους, εκμηδενίζοντάς την όταν επιλέγεται η «διευθέτηση». Και μετά ισχυρίζεται ότι για να ...αυξάνονται οι μισθοί πρέπει να τεντωθεί κι άλλο ο εργάσιμος χρόνος, δηλαδή να φεύγει ο εργάτης στις 7 το πρωί από το σπίτι για να πιάσει δουλειά π.χ. στις 8, να σχολάει μετά από 13 ώρες, στις 9 το βράδυ και να φτάνει στο σπίτι του διαλυμένος μετά τις 10 τη νύχτα...