«Εξι χρόνια με σημαντικές προκλήσεις, αλλά και αξιοσημείωτη πρόοδο», ανέφερε παραθέτοντας μια «μαγική εικόνα» για τον λαό ως προς την ανεργία, την Υγεία, την κρατική διοίκηση, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τις συγκοινωνίες κ.ά. Φυσικά, η «πρόοδος» που επικαλείται υφίσταται μόνο ως προς τη συνέχιση και επέκταση μιας πολιτικής που - στο πλαίσιο της σκυταλοδρομίας αστικών κομμάτων και μορφωμάτων στη διαχείριση - συνθλίβει τη ζωή των εργαζομένων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το νέο αντεργατικό τερατούργημα, για το οποίο ισχυρίστηκε με θράσος πως «ενισχύεται η ασφάλεια και η προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς», ενώ θα δουλεύουν ήλιο με ήλιο, με ό,τι συνέπειες έχει αυτό επιπλέον για τη ζωή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.

Αλλο παράδειγμα αυτής της «προόδου» που επικαλέστηκε είναι τα κοινά μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών μεταξύ ελληνικών ΑΕΙ και ξένων Πανεπιστημίων που εγκρίθηκαν από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης, βάζοντας ένα ακόμη λιθάρι στο ξήλωμα του δημόσιου χαρακτήρα της Εκπαίδευσης και της μεγαλύτερης σύνδεσής της με τις «ανάγκες της αγοράς». Το ίδιο συμβαίνει και με το «φιλόδοξο πρόγραμμα αναβάθμισης και ανακαίνισης των υφιστάμενων φοιτητικών εστιών, αλλά και δημιουργίας νέων, σύγχρονων, με συνέργεια δημοσίου και ιδιωτικού τομέα», όπου η λαϊκή ανάγκη για φοιτητική στέγη γίνεται εμπόρευμα και παραδίδεται στα χέρια των κατασκευαστικών ομίλων.

Διόλου τυχαία και με πρεμούρα τους πάντα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, πρώτο θέμα στην ανάρτησή του ιεράρχησε «τα 8 δισ. ευρώ που εξασφαλίσαμε από τρία νέα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία: το Κοινωνικό Κλιματικό Ταμείο, το Ταμείο Εκσυγχρονισμού και το Ταμείο Απανθρακοποίησης Νήσων» που «έρχεται ως συνέχεια της αναπτυξιακής στρατηγικής που ξεκίνησε με το Ταμείο Ανάκαμψης», το οποίο συνοδεύτηκε με πλήθος προαπαιτούμενων που φορτώθηκαν στις πλάτες του λαού για να εκταμιευτούν επιπλέον χρήματα για τους μπίζνεσμεν.