Οι νέοι που κατέκλυσαν τον χώρο μπροστά από τη σκηνή παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον την παρουσίαση της έκδοσης, που μεταξύ άλλων αναδεικνύει τον ρόλο και τον χαρακτήρα του σοσιαλιστικού κράτους, της εργατικής εξουσίας, μέσα από διαχρονικά συμπεράσματα που εξάγονται από τη θετική και αρνητική πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά και τις δυνατότητες και τα προβλήματα που διαμορφώνει η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στον 21ο αιώνα.

Ακολούθησε συζήτηση, με τους κατασκηνωτές να ζητούν να φωτιστούν περισσότερο πτυχές της αντιπαράθεσης, π.χ. για την αντίληψη ότι «ο σοσιαλισμός καταπνίγει τη δημιουργία και την ελευθερία του ανθρώπου». Οι ερωτήσεις και οι προβληματισμοί των νέων έδωσαν το έναυσμα να βαθύνει ακόμα περισσότερο η κουβέντα για τα σύγχρονα ζητήματα της ταξικής πάλης και την ανωτερότητα του σοσιαλισμού, ενώ στο τέλος αντήχησε ζωηρά το σύνθημα «Αγώνας, γνώση, τόλμη κι αντοχή, εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική!».

«Η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ για ακόμα μια χρονιά είναι ένας φάρος ελπίδας και αισιοδοξίας, γεμίζοντας χιλιάδες νέους με αγωνιστική ανάταση και επαναστατικό θάρρος.

Θάρρος, ανάταση και αισιοδοξία για να συνεχίσουμε τους αγώνες μας ενάντια στην κοινωνία που κάνει τη ζωή μας, τα όνειρα και τις ελπίδες μας να ασφυκτιούν.

Παρακολουθώντας ένας φοιτητής, ένας μαθητής, ένας νέος εργαζόμενος τις εξελίξεις του τελευταίου χρόνου, θα δει ένα πολύ μαύρο τοπίο: Την προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη, την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, την ανύπαρκτη πολιτική προστασία που αφήνει εκτεθειμένους τους εργαζόμενους στις φωτιές και στις πλημμύρες, τα σκάνδαλα που παράγει το ίδιο το σύστημα και η πολιτική του, όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ, έως το θράσος να φέρνουν το 13ωρο και να το παρουσιάζουν ως δικαίωμα του εργαζόμενου, ως δήθεν σύγχρονη δυνατότητα που του δίνει το σύστημα για να μεγαλώσει το εισόδημά του.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις οι φωνές του συστήματος καλούν τους νέους να μη δίνουν σημασία, να μη χαλούν την ψυχολογία τους, να ζήσουν τη στιγμή, να ξεχάσουν τα προβλήματα, σαν να μην υπήρχαν.

Τους καλούν να εμπιστευτούν τις χρεοκοπημένες λύσεις που τους οδήγησαν εδώ. Είτε είναι αυτές της κυβέρνησης της ΝΔ, που μας λέει ότι χρειαζόμαστε περισσότερη ανάπτυξη και ένα πιο σύγχρονο κράτος, δηλαδή περισσότερο κόψιμο δικαιωμάτων για να δούμε άσπρη μέρα. Είτε της σοσιαλδημοκρατίας, είτε με μορφή ΠΑΣΟΚ, είτε με μορφή ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Αριστεράς, Πλεύσης Ελευθερίας, που ζητά από τους εργαζόμενους και τη νεολαία να προσμένουν τους νέους "σωτήρες" που θα βγάλει η φαρσοκωμωδία των διεργασιών τους, την οποία αποστρέφεται πολύς κόσμος και θέλει πλέον όλο και περισσότερο να ακούσει τι έχει να του πει το ΚΚΕ.

Πραγματικά μπροστά σε αυτήν την κατάσταση το ΚΚΕ, η ΚΝΕ φέρνουμε το ελπιδοφόρο μήνυμα του αγώνα για την απαλλαγή από το αδιέξοδο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, το ελπιδοφόρο μήνυμα της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Γι' αυτό και η σημερινή μας βιβλιοπαρουσίαση δεν αφορά μια θεωρητική συζήτηση για κάποιο απόμακρο μέλλον. Αφορά τη γνώση των πολιτικών - ιδεολογικών όπλων που έχουμε για τη μάχη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Αφορά την ικανότητά μας να προβάλλουμε πιο εύστοχα και αποτελεσματικά το ότι δεν είναι μονόδρομος η καπιταλιστική κοινωνία, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά υπάρχει διέξοδος, η κοινωνία όπου την εξουσία έχουν οι εργαζόμενοι. (...)

Τα αστικά επιτελεία επιχειρούν να πείσουν τους νέους και τους εργαζόμενους ότι ο σοσιαλισμός είναι μια ανελεύθερη κοινωνία, μια κοινωνία όπου δεν υπάρχει δημοκρατία.

Ας σκεφτούμε, σύντροφοι και φίλοι.

Ποια ελευθερία υπάρχει σήμερα;

Ποια δημοκρατία;

Για ποιον;

Τι ελευθερία έχουμε οι εργαζόμενοι σήμερα; Εχουμε την ελευθερία να αναζητήσουμε και να αλλάξουμε αφεντικό. Μια ψεύτικη, φαινομενική ελευθερία, γιατί αν δεν δουλέψουμε για κάποιον καπιταλιστή, στο σημερινό σύστημα δεν θα μπορέσουμε να έχουμε τα ελάχιστα για την επιβίωσή μας.

'Η μήπως είναι σήμερα ελευθερία να μετράμε τη ζωή μας, το αν θα βγει ο μήνας, το αν θα έχουμε για διακοπές; Να φοβόμαστε αν θα αρρωστήσουμε και θα είμαστε ανασφάλιστοι, να απειλούμαστε με την ακρίβεια, τους πλειστηριασμούς, τον πληθωρισμό, την κρίση, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο;

Ποιον εξυπηρετεί η σημερινή αστική δημοκρατία; Ας σκεφτούμε ποιας τάξης τα συμφέροντα θωρακίζει και προωθεί το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο, οι θεσμοί απονομής της δικαιοσύνης. Ας σκεφτούμε πώς βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές οι περισσότερες απεργίες. Ας σκεφτούμε πόσοι εργαζόμενοι, αγρότες, φοιτητές και μαθητές σέρνονται στα δικαστήρια για την αγωνιστική τους δράση. Ας σκεφτούμε ότι δεν υπάρχει αστικό Σύνταγμα που να μη θεωρεί ιερό και απαραβίαστο το δικαίωμα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.

Μάλιστα το αστικό κοινοβούλιο δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι με τις εκλογές εκφράζεται η θέληση του λαού, ενώ στην πραγματικότητα εκφράζονται οι σκοποί και τα "θέλω" των εκμεταλλευτών, φορώντας τη μάσκα της λαϊκής εντολής.

Τυπικά όλοι δικαιούμαστε μία ψήφο κάθε τέσσερα χρόνια. Ολοι έχουμε μία ψήφο, αλλά δεν έχουμε όλοι εργοστάσια, καράβια, κανάλια, ποδοσφαιρικές ομάδες, μαζί και το κράτος. Αυτοί στην πράξη διαθέτουν χιλιάδες, εκατομμύρια ψήφους.

Τυπικά είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο, ουσιαστικά όμως είμαστε άνισοι, αφού υποχρεωτικά είμαστε θύματα εκμετάλλευσης από αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής. (...)

Στο σοσιαλιστικό κράτος αυτό αλλάζει πλήρως.

Οπως θα διαβάσουν όσοι προμηθευτούν την έκδοση με τα υλικά από την ημερίδα για το σοσιαλιστικό κράτος, οι εργαζόμενοι από το παρασκήνιο περνάνε στο προσκήνιο της Ιστορίας και αποκτούν συνεχή ενεργό ρόλο στη λήψη, στην εφαρμογή, στον έλεγχο των αποφάσεων. Σ' αυτό το πλαίσιο διασφαλίζονται και αξιοποιούνται οι δυνατότητες για να μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο, δηλαδή εξασφαλίζονται η μόρφωσή τους, ο απαιτούμενος χρόνος και τα δικαιώματα για να ασκήσουν πολιτικά καθήκοντα.

Ετσι, αναδεικνύεται η δύναμη της συλλογικότητας, της αλληλοβοήθειας και της άμιλλας, για τη βελτίωση της παραγωγής.

Οι εργαζόμενοι, απαλλαγμένοι πλέον από τον ζυγό της μισθωτής σκλαβιάς, δεν αναζητούν αφεντικό για να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη, για να συνενωθούν με τα μέσα παραγωγής.

Αποφασίζουν στις Γενικές Συνελεύσεις τους. Εκλέγουν και ελέγχουν ουσιαστικά τους αντιπροσώπους τους και μπορούν άμεσα να τους ανακαλέσουν.

Τέτοιοι θεσμοί της εργατικής εξουσίας στην ΕΣΣΔ ήταν τα Σοβιέτ. Γεννήθηκαν πριν τον σοσιαλισμό, στην Επανάσταση του 1905 στη Ρωσία, ως πυρήνες οργάνωσης της επαναστατικής δράσης της εργατικής τάξης. Αποτέλεσαν μια νέα, ανώτερη μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης, με εκλεγμένους αντιπροσώπους, τα φύτρα της μελλοντικής εργατικής εξουσίας.

Στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ κάνουμε αναλυτική αναφορά στη συγκρότηση της εργατικής εξουσίας, στον χαρακτήρα της, στους θεσμούς της.

Το εργατικό κράτος θα έχει την ευθύνη να προστατεύσει τις νέες σχέσεις παραγωγής από την προσπάθεια να τις ανατρέψει ο αντίπαλος, από την ταξική πάλη, που συνεχίζεται και στον σοσιαλισμό, αλλά ταυτόχρονα θα συμβάλλει στην οικοδόμηση του νέου συστήματος.

Το εργατικό κράτος, η εργατική εξουσία, εκφράζει μια ανώτερη μορφή δημοκρατίας, με βασικό χαρακτηριστικό της την ενεργητική συμμετοχή της εργατικής τάξης και γενικότερα του λαού στη διαμόρφωση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, στην επίλυση όλων των παλιών αντιφάσεων και των κοινωνικών ανισοτήτων, στον έλεγχο της διεύθυνσης των παραγωγικών μονάδων, των κοινωνικών και διοικητικών υπηρεσιών, όλων των οργάνων εξουσίας από κάτω έως πάνω. Εξασφαλίζεται η άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, με την απρόσκοπτη καταγγελία υποκειμενικών αυθαιρεσιών, γραφειοκρατικής στάσης στελεχών και άλλων αρνητικών φαινομένων και παρεκκλίσεων από τις σοσιαλιστικές - κομμουνιστικές αρχές.

Θεμέλιο της εργατικής εξουσίας είναι η παραγωγική μονάδα, η κοινωνική υπηρεσία, η διοικητική μονάδα, ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Στη Συνέλευση των εργαζομένων θεμελιώνονται η άμεση και έμμεση εργατική δημοκρατία, η αρχή του ελέγχου, της απόδοσης ευθύνης και της ανακλητότητας. Το εκλογικό δικαίωμα στη σοσιαλιστική εξουσία σημαίνει ο εργαζόμενος να εκλέγει και να εκλέγεται σε όλα τα όργανα εξουσίας, να ελέγχει και να ανακαλεί συμβούλους και αντιπροσώπους.

Η ανωτερότητα της νέας εξουσίας οφείλεται ακριβώς στο ότι είναι το κράτος μιας ανώτερης κοινωνίας, μιας κοινωνίας όπου έχουν ανατραπεί οι εκμεταλλευτές.

Μάλιστα αυτό το κράτος, το κράτος της εργατικής εξουσίας, όσο βοηθάει τη νέα κοινωνία του σοσιαλισμού να κάνει βήματα προς τον ανεπτυγμένο κομμουνισμό, όσο συμβάλλει να ξεπερνιούνται αντιθέσεις, να μένει πίσω το παλιό και να αναπτύσσονται οι νέες σχέσεις παραγωγής, τόσο κάνει τον εαυτό του αχρείαστο, απονεκρώνεται, όπως εύστοχα έγραφαν οι κλασικοί του μαρξισμού. Και αυτό είναι το μέγιστο στοιχείο ανωτερότητας της νέας εργατικής εξουσίας.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είμαστε αισιόδοξοι. Ξέρουμε ότι παρότι ανατράπηκε η πρώτη προσπάθεια να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός, η εργατική τάξη και οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη!

Είμαστε αισιόδοξοι, γιατί δώσαμε μια μεγάλη μάχη να βγάλουμε συμπεράσματα για το τι έφταιξε και οδηγηθήκαμε στην ανατροπή του σοσιαλισμού, να διαμορφώσουμε σύγχρονη επαναστατική στρατηγική με το 19ο Συνέδριο και να ακολουθήσουμε μια μεγάλη πορεία αποκατάστασης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος.

Πάνω απ' όλα, είμαστε αισιόδοξοι γιατί καθημερινά πρωτοστατούμε στους αγώνες τις εργατικής τάξης και της νεολαίας.

Είμαστε αισιόδοξοι γιατί ολοένα και νέες δυνάμεις στέκονται στο πλευρό μας. Δυναμώνουν η εμπιστοσύνη και η συμπόρευση με το ΚΚΕ. Και αυτό φάνηκε στους αγώνες, στις αρχαιρεσίες των σωματείων, στους φοιτητικούς συλλόγους, με την "Πανσπουδαστική" να είναι για μια ακόμα συνεχόμενη χρονιά πρώτη δύναμη.

Φάνηκε από τους χιλιάδες κόσμου που πλημμύρισαν τις πολιτικές, αντιπολεμικές συναυλίες για τον Θάνο Μικρούτσικο στην Πάτρα και τον Μίκη Θεοδωράκη στην Αθήνα.

Φαίνεται από την ίδια τη μαζική συμμετοχή στην 34η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ!

Ολα αυτά, σύντροφοι και φίλοι, είναι που μας κάνουν αισιόδοξους να δώσουμε πιο αποφασιστικά τις μάχες και τους αγώνες του επόμενου διαστήματος, για να οργανωθεί η μεγάλη λαϊκή αντεπίθεση».