«... στους καιρούς των αποφάσεων/ και η τέχνη πρέπει να αποφασίσει», έγραφε ο Μπ. Μπρεχτ. Ζώντας σε μια πραγματικότητα που σημαδεύεται απ' τις κίβδηλες «αξίες» του καπιταλιστικού συστήματος, το κέρδος και την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος, η ΚΟΒ Εικαστικών του ΚΚΕ, οι καλλιτέχνες που έχουν «όπλα τους» το χρώμα και τη σμίλη, αποφάσισαν να «μιλήσουν» με το δικό τους τρόπο. Προχώρησαν στην έκδοση ενός φακέλου με τίτλο: «40 Εικαστικοί Καλλιτέχνες σχολιάζουν...». Οι σαράντα εικαστικοί καλλιτέχνες που σχολιάζουν είναι: Μαριάννα Αναστασοπούλου, Γιώργης Βαρλάμος, Μάριος Βατζιάς, Ιάκωβος Βάης, Μαριάννα Βελαώρα, Αλέξανδρος Γαγγάδης, Γιώργος Γούλας, Χαράλαμπος Δαραδήμος, Βασίλης Διονυσόπουλος, Λυδία Δρόσου, Νίκος Ευγενίδης, Πέτρος Ζουμπουλάκης, Μαρία Ζωιτοπούλου, Ελυα Ηλιάδη, Μαρία Κόκκινου, Χρήστος Λάμπρου, Ζιζή Μακρή, Κλειώ Μακρή, Εφη Μάνου, Εύα Μελά, Ζωγραφιά Μπάρμπογλου, Γρηγόρης Νιόλης, Θάλεια Ξενάκη, Αννα Παλιεράκη, Λιάνα Παπαϊωάννου, Κώστας Παπανικολάου, Κώστας Περάκης, Νίκη Πέρδικα, Γεωργία Πετρούλια, Γρηγόρης Ριζόπουλος, Κώστας Ρόθος, Κυριάκος Ρόκος, Ρουμπίνα Σαρελάκου, Φώτης Σαρρής, Γιάννης Σκαρπερός, Γιάννης Στεφανίδης, Σταύρος Τριπολίτης, Δημήτρης Τσιαντζής, Βάσω Φλώρου, Χριστίνα Χρονοπούλου.

Οπως σημειώνει η ΚΟΒ Εικαστικών: «Η έκδοση αυτή είναι ένα βήμα σε μια σειρά καλλιτεχνικών δράσεων κοινών, που δρομολογούμε. Πρώτα - πρώτα θελήσαμε να μιλήσουμε με το έργο μας για την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, να "σχολιάσουμε" με το δικό μας τρόπο. Η έκδοση μάς δίνει τη δυνατότητα, το δικό μας "σχόλιο" να κυκλοφορήσει πλατιά, να γίνει σε περισσότερους γνωστό, με τη μορφή της αφισέτας, αφού η τέχνη ως μορφή επικοινωνίας εκλαϊκευμένη μέσα από ένα τέτοιο έντυπο, μπορεί να γίνει κτήμα καθενός. Αυτός ήταν ο στόχος μας. Παράλληλα, βλέπουμε, στο άμεσο μέλλον, η προσπάθειά μας να διευρύνεται με πολύ περισσότερους συναδέλφους και να κάνουμε και άλλα "ανοίγματα" στον κόσμο, με την ίδια τη δουλιά μας και με πιο συγκεκριμένο στόχο».

Οι λαοί του κόσμου, σήμερα, βρίσκονται αντιμέτωποι με τα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, την εντεινόμενη εκμετάλλευση και ανεργία, την προσφυγιά, το ρατσισμό, την καταπάτηση δημοκρατικών ελευθεριών (με τον Τρομονόμο, τη Συνθήκη Σένγκεν, το Δίκτυο ΕΣΕΛΟΝ, με τις συνδικαλιστικές διώξεις, την τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων).

«Σήμερα, περισσότερο από ποτέ μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, πλήττεται σ' όλα τα επίπεδα η ίδια η Ζωή, ο Ανθρωπος, το Περιβάλλον. Περισσότερο από ποτέ βιώνουμε τη στυγνή καθημερινότητα της "ελεύθερης αγοράς", της "νέας τάξης πραγμάτων". Οι συνέπειες: ανυπολόγιστα θύματα. Θύματα οικονομικά (μετανάστες, άνεργοι, "φτωχοί", εργαζόμενοι). Θύματα βιολογικά (οι νεκροί και οι τραυματίες των στρατιωτικών επεμβάσεων, μα και τα θύματα από τις νέες ασθένειες, προϊόντα των βιολογικών όπλων και των πειραμάτων). Θύματα ψυχικά (αλλοτριωμένοι, καταθλιπτικοί, πολίτες χωρίς αξίες, απομονωμένοι και στραμμένοι σε αρρωστημένες "διαφυγές" πολίτες)».

Οι καλλιτέχνες, που με το έργο τους παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης, καλούνται να θέσουν στον εαυτό τους το ερώτημα, με ποιους θα πάνε, ποια θα είναι η θέση τους σ' αυτήν την οριακή σύγκρουση συμφερόντων. «Καλούμαστε να πάρουμε θέση με τη φυσική μας παρουσία και με το έργο μας απέναντι σ' όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα που αντιμετωπίζει όχι μόνο η μικρή μας κοινωνία, μα ολόκληρος ο πλανήτης. Σήμερα, γιατί αύριο θα είναι αργά. Συντελούνται καταστροφές σε ανθρώπινες ζωές, στη φύση, στα μνημεία, καταστροφές χωρίς επιστροφή. Η τέχνη καλείται να πάρει θέση, να αφυπνίσει, να ταράξει τα νερά. Καλούμαστε να συμβάλουμε σ' αυτόν τον αγώνα, ακριβώς γιατί σαν καλλιτέχνες παρεμβαίνουμε στη σφαίρα της συνείδησης της κοινωνίας και γι' αυτό έχουμε αυξημένη ευθύνη».

Στο περιθώριο της «Πολιτιστικής Ολυμπιάδας», η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στο κοινωνικό αίτημα - στην κοινή ανάγκη - για ποιότητα ζωής, για Τέχνη και πολιτιστικές δραστηριότητες, εκφράζεται με τη συρρίκνωση της Γενικής Καλλιτεχνικής Παιδείας. Με το χτύπημα των απόμαχων καλλιτεχνών μέσα από τη συνταξιοδοτική πολιτική. Με την αδιαφορία απέναντι στο πρόβλημα της ασφάλισης των καλλιτεχνών. Με την αδιαφάνεια στις διαδικασίες για τα καλλιτεχνικά έργα που μπαίνουν στο δημόσιο χώρο. Με την υποβάθμιση της τέχνης και του ρόλου της στην κοινωνία.

«Η σχέση της "Πολιτιστικής Ολυμπιάδας" με την πραγματική καλλιτεχνική δημιουργία που συντελείται, είναι μικρή. Το ΥΠΠΟ μέσα από τις Ανώνυμες Εταιρίες που έχει συστήσει ανεξέλεγκτα, καθορίζει προγράμματα ερήμην των καλλιτεχνών. Οι συμμετοχικοί θεσμοί ή έχουν καταργηθεί ή βρίσκονται σε "εκ των άνω" αδράνεια. Οι συλλογικοί φορείς των δημιουργών, κρατούνται από το ΥΠΠΟ στη γωνία, μακριά απ' τις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων».

«Το 2004 θα ζήσουμε ένα χορό οικονομικών συμφερόντων, χορό που έχει προ πολλού αρχίσει, με την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων 2004. Ο λαός θα πληρώσει όχι μόνο με τη φορολογία, αλλά, κυρίως με την ομηρία της ίδιας του της ζωής, τις φιέστες. Η τέχνη, όπως σ' όλους τους καιρούς της παρακμής, έχει κληθεί απ' το ΥΠΠΟ να παίξει κομπάρσος σ' αυτό το χορό. Ιδεολογικά οι κρατούντες το στηρίζουν λέγοντας πως η Τέχνη πρέπει να "παίξει" με τους διεθνείς όρους, ότι η Ελλάδα πρέπει να "εκσυγχρονιστεί". Στην επικοινωνία των λαών μέσα από την Τέχνη, σ' όλο τον κόσμο, αντιτάσσουν την εκ των άνω ρύθμιση της διακίνησης της τέχνης από το λεγόμενο Διεθνές Χρηματιστήριο της Τέχνης, το διεθνές Εμπόριο της Τέχνης. Μέσα σ' αυτούς τους όρους, η Τέχνη "αναδεικνύεται" ανάλογα με τις "τάσεις" της μόδας που απορρέουν και προκαθορίζονται απ' αυτό. Η τέχνη και οι Ελληνες καλλιτέχνες - σ' ένα ιδρωμένο αγώνα δρόμου - καλούνται να παίξουν στο παιχνίδι που άλλοι βάζουν τους όρους και τις προδιαγραφές. Η μεγάλη πρόκληση είναι ο ρόλος που οι ίδιοι οι καλλιτέχνες θα ορίσουν για τους εαυτούς τους. Από παρατηρητές και δέκτες μιας αντικαλλιτεχνικής τελικά πραγματικότητας, συσπειρωμένοι και μέσα από συλλογικά σχήματα, να αναζητήσουμε το ρόλο που μας ανήκει στην κοινωνία και να αναπτύξουμε την επικοινωνία μας με το κοινό ελεύθερα και δημιουργικά με μαχόμενη συνείδηση».

Ο φάκελος «40 Εικαστικοί Καλλιτέχνες σχολιάζουν...» διατίθεται από το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» και την ΚΟΒ Εικαστικών στην ΚΟΑ.