Ηταν μια ζεστή, ηλιόλουστη μέρα, η 25η Ιούνη, αλλά αστραφτερή με διαμαντένια λάμψη. Μόνο το ιστορικό ΚΚΕ θα μπορούσε να οργανώσει αυτήν την τελετουργία. Να σμίξει φωνές, ανθρώπους, ταλέντα, γενιές.

Να γεμίσει με 50.000 κόσμο το Καλλιμάρμαρο. Δεν ήταν τελετή αποχαιρετισμού τιμώντας έναν αθάνατο, αλλά βραδιά ελπίδας. Μας το μετέδωσαν ο εμπνευσμένος και ουσιαστικός λόγος του Γραμματέα Δημήτρη Κουτσούμπα που υποδέχτηκε το πλήθος. Ο ενθουσιασμός, ο παλμός, η συμμετοχή των ανθρώπων. Οι εξαίσιες φωνές μιας μουσικής περιπλάνησης στο έργο του. Ηταν και οι σημαίες της Παλαιστίνης που έσταζαν πόνο και αίμα.

Δύο μεγάλες οθόνες μπροστά στη σκηνή απεικόνιζαν σκηνές από τη διαδρομή του συνθέτη. Η πιο συγκινητική γραμμένη σε μία κάρτα: «Δεκέμβρης 1955. Μάνα, ο γιος σου Μίκης». Ξαφνικά ο ζεστός ήλιος πρόσφερε ίσκιο δροσιάς. Νιώσαμε ένα ηλιόλουστο αεράκι, ενώ οι εικόνες ήταν ένα θέαμα μοναδικό. Κάτι σαν αιώνια ανακύκλωση της μουσικής και ιστορίας.

Ηταν μια υπερκόσμια συναυλία. Τα μάτια όλων δάκρυσαν όταν ακούστηκε το σύνθημα: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Αυτό το κάλεσμα ήταν τα 100χρονα του Μίκη πάνω στους δρόμους που διάνυσαν μαζί του εκατομμύρια άνθρωποι. Ολα ήταν οργανωμένα τέλεια. Η ορχήστρα με αξιοθαύμαστο τρόπο έπαιζε τρεις ώρες ασταμάτητα. Η Μαργαρίτα, τα εγγόνια ήταν εκεί χαρούμενοι, συγκινημένοι.

Η μεγάλη έκπληξη ήταν ο Γιώργος Νταλάρας, όταν εμφάνισε στην σκηνή έξι νεαρά αγόρια με μπουζούκια, κιθάρες και λαούτο, που έπαιξαν υπέροχα ένα τραγούδι του Μίκη. Το τραγούδησε ο Αχιλλέας. Ηταν σπουδαστές στο Μουσικό Λύκειο Αλίμου. Φαίνεται πως μεταλαμπαδεύεται η μουσική του στις νέες γενιές.

Από την Ελένη Γερασιμίδου δεν σταμάτησαν τα δάκρυα ούτε ένα λεπτό. Ηταν τόσο σωστή η οργάνωση που μέχρι και ο «Ριζοσπάστης» μοιράστηκε με το πρόγραμμα των συντελεστών της συναυλίας.

Ευχαριστούμε ΚΚΕ για την ιστορική αυτή μέρα.

Καλημέρα Μίκη, ο λαός σου σε χαιρετά.

25 Ιούνη 2025, Καλλιμάρμαρο