Ο Παναγιώτης Καράμπελας, πρόεδρος του Συνδικάτου, ξεκίνησε με αναφορά στο πολύνεκρο ναυάγιο με νεκρούς πάνω από 600 άτομα, ανάμεσά τους πολλά ανυπεράσπιστα γυναικόπαιδα, τονίζοντας ότι «δεν ήταν ένα "επιχειρησιακό λάθος", όπως προκλητικά είπε ο αρμόδιος υπουργός Μάκης Βορίδης. Ηταν ένα έγκλημα, με αιτίες και ενόχους».

Πρόκειται για «στυγνή δολοφονία που διέπραξε η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, το αστικό κράτος μαζί με τους μηχανισμούς του», επεσήμανε ο Π. Καράμπελας, συνεχίζοντας:

«Το ναυάγιο της Πύλου έχει κοινό παρονομαστή με πολλά άλλα εγκλήματα που διαπράχθηκαν και άλλα που είναι σε εξέλιξη - τα Τέμπη, τους νεκρούς, τους τραυματίες και τις χαμένες περιουσίες από τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, στη Μάνδρα, στη Μεσσηνία και αλλού, τη φωτιά στο Μάτι, τους νεκρούς εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, τους συνδικαλιστές, μαθητές - φοιτητές και εκπαιδευτικούς που διώκονται καθημερινά, τους αμέτρητους μετανάστες και πρόσφυγες που πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα.

Αυτήν τη στιγμή μάλιστα διαπράττεται γενοκτονία του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και τους συμμάχους του, μαζί και την ελληνική κυβέρνηση, που σε συνδυασμό με τον πόλεμο στη Ουκρανία μάς βάζει σε μεγάλους μπελάδες. Γεγονότα και πράξεις που πρέπει να καταδικαστούν και να βρουν αντίσταση από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, όλους μας».

Από τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου

Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να αφήνει κανέναν εργαζόμενο αδιάφορο, κανέναν άνθρωπο που θέλει να λέγεται άνθρωπος! Η επιχείρηση συγκάλυψης δεν θα περάσει! Οι αδικοχαμένοι νεκροί ζητούν δικαίωση! Τα εργατικά σωματεία και ο ελληνικός λαός δίνουμε υπόσχεση ότι θα παλέψουμε γι' αυτό και η δικαίωση θα έρθει!».

Εκ μέρους της ομάδας νομικών των συνδικάτων για τους πρόσφυγες και μετανάστες η Κατερίνα Γεράκη έθεσε τα εξής ερωτήματα για το έγκλημα στην Πύλο: «Γιατί ένα σαπιοκάραβο, υπερφορτωμένο με εκατοντάδες ανθρώπους και σε άμεσο κίνδυνο, έπλεε αβοήθητο για πάνω από 15 ώρες, όταν όλες οι αρμόδιες αρχές γνώριζαν την επικίνδυνη κατάσταση; Γιατί δεν παρενέβη κανείς; Γιατί δεν υπήρξε σχέδιο διάσωσης από τη Frontex και το ελληνικό Λιμενικό; Γιατί επιχειρήθηκε επικίνδυνη ρυμούλκηση του σκάφους με σκοινί, που προκάλεσε τον κλυδωνισμό του και, όπως φαίνεται, τη βύθισή του;

Τα ερωτήματα ήταν αμείλικτα. Ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη; Το ελληνικό κράτος από την αρχή προσπαθούσε να την αποποιηθεί, ψελλίζοντας διάφορα περί πλεύσης σε διεθνή ύδατα. Το ζήτημα είχε ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις, γιατί στην πραγματικότητα αφορούσε τη στρατηγική της ΕΕ και τις ευθύνες των αστικών κρατών και κυβερνήσεων, τον διωγμό που έχουν κηρύξει στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που πάση θυσία επιδιώκεται να απομακρυνθούν από την επικράτεια του ενός ή του άλλου αστικού κράτους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι λίγους μήνες μετά την τραγωδία η αμαρτωλή Frontex, προσπαθώντας να αποσείσει κάθε δική της ευθύνη, έσπευσε με πόρισμά της να καταλογίσει όλες τις ευθύνες στο ελληνικό Λιμενικό, αποτυπώνοντας συγκεκριμένες κατηγορίες».

Η Κ. Γεράκη αναφέρθηκε επίσης στα περσινά γεγονότα, όπου το βάρος έπεσε σε 9 Αιγύπτιους που θεωρήθηκαν διακινητές και αθωώθηκαν στο Δικαστήριο, με επίθεση τότε κατά των συγκεντρωμένων έξω από τον χώρο, από τα ΜΑΤ, τραυματισμό στελέχους του ΚΚΕ και προσαγωγές. Και καυτηρίασε:

«Αυτό που ενόχλησε και εξακολουθεί να ανησυχεί τα αστικά επιτελεία ήταν ότι οι εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις από την πρώτη στιγμή δεν ήταν μόνο η αυτονόητη συναισθηματική έκρηξη λύπης και συμπόνιας. Λίγους μήνες πριν είχε ξεχειλίσει στους δρόμους του αγώνα η λαϊκή οργή για το έγκλημα στα Τέμπη, που συμπυκνώθηκε στο σύνθημα "Τα κέρδη τους ή οι ανθρώπινες ζωές". Το ίδιο νήμα διαπερνούσε και διαπερνά και τις κινητοποιήσεις για την τραγωδία της Πύλου. Στο στόχαστρο μπαίνει το σύστημα που για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων σκορπά τον πόλεμο, την καταστροφή και την προσφυγιά, ανοιγοκλείνει την κάνουλα των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, εργαλειοποιεί τους ξεριζωμένους στα γεωπολιτικά παζάρια, εξαπολύει την πιο άγρια καταστολή ενάντια στα θύματα των πολέμων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, με στρατόπεδα συγκέντρωσης, επικίνδυνους φράχτες, επαναπροωθήσεις και απελάσεις, διαμορφώνει το έδαφος για την εγκληματική δράση των κυκλωμάτων διακινητών, χύνει το δηλητήριο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Στο εδώλιο κάθονται το προωθούμενο τότε και ψηφισμένο σήμερα από σοσιαλδημοκρατικές, νεοφιλελεύθερες και ακροδεξιές κυβερνήσεις απαράδεκτο Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, η κατάπτυστη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας του 2016, το συνολικά άδικο ευρωνενωσιακό πλαίσιο ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες. Το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου σωστά χαρακτηρίστηκε κρατικό ρατσιστικό έγκλημα».

Στη συνέχεια ανέδειξε τις αιτίες που γεννούν πολέμους, φτώχεια, εξαθλίωση και προσφυγιά, και κατέληξε τονίζοντας την ανάγκη να αποδοθούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες για το έγκλημα: «Τα εξαφανισμένα κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία, όπως οι συνομιλίες του πλοιάρχου με το Λιμενικό και το καταγραφικό υλικό από τις κάμερες του σκάφους, είναι δυστυχώς ακόμα ένα μπάζωμα κρατικού εγκλήματος. Η πρόσφατη άσκηση ποινικής δίωξης και κλήση σε απολογία του πρώην αρχηγού και άλλων αξιωματικών και στελεχών του ελληνικού Λιμενικού για τα βαριά κακουργήματα της πρόκλησης ναυαγίου, της διατάραξης των συγκοινωνιών πλοίων και της έκθεσης σε κίνδυνο είναι το αυτονόητο και στοιχειώδες που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό.

Εχει, φυσικά, τεράστια σημασία να δυναμώσει ακόμα περισσότερο το κίνημα της αλληλεγγύης στα θύματα, το αίτημα για δικαίωση των νεκρών. Αυτή είναι η πραγματική εγγύηση ότι το έγκλημα θα διερευνηθεί σε κάθε του πτυχή, ότι οι ένοχοι δεν θα πέσουν στα μαλακά και θα τιμωρηθούν, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, ερευνώντας και κάθε άνωθεν εντολή στους υπεύθυνους της επιχείρησης».