Τον κίνδυνο για ένα ατύχημα μεγάλης έκτασης εξαιτίας της ύπαρξης χωματερής δίπλα σε βιομηχανικούς χώρους με εύφλεκτα υλικά στη Θεσσαλονίκη, και την ανάγκη λήψης μέτρων για την προστασία των εργαζομένων, αναδεικνύει το Συνδικάτο Εργαζομένων Χημικής Βιομηχανίας Βόρειας Ελλάδας.

Στη Νέα Ιωνία του δήμου Δέλτα, δίπλα σε εταιρείες οι οποίες διαχειρίζονται λιπάσματα και φυτοφάρμακα («Magma», «Agripro»), αλλά και διάφορες άλλες εταιρείες (π.χ. «Axiven Απολυμαντική»), υπάρχει ένα παραμελημένο οικόπεδο που τον τελευταίο χρόνο έχει μετατραπεί σε χωματερή, με διαφόρων ειδών μπάζα και σκουπίδια, μέσα στο οποίο έχουν φυτρώσει και μια σειρά αγριόχορτα. Στις εταιρείες αποθηκεύονται φάρμακα, λιπάσματα και άλλα εύφλεκτα υλικά.

Η κατάσταση αυτή εκτός από απαράδεκτη είναι και επικίνδυνη, καθώς πολύ εύκολα μπορεί να ξεσπάσει πυρκαγιά στον χώρο και να κινδυνεύσουν οι ζωές των εργαζομένων στις παρακείμενες εταιρείες. Ο μόνος δρόμος διαφυγής για τους εργαζόμενους είναι ένας χωματόδρομος, στενός και γεμάτος λακκούβες, γεγονός που ενισχύει τον ενδεχόμενο εγκλωβισμού σε περίπτωση φωτιάς.

Και ενώ αυτή η κατάσταση είναι γνωστή στις αρμόδιες υπηρεσίες, δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο για τον καθαρισμό του οικοπέδου. Είναι ενδεικτικό ότι πριν λίγους μήνες έγινε άσκηση αντιμετώπισης πυρκαγιάς σε παρακείμενη επιχείρηση με τη συμμετοχή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Την παραπάνω κατάσταση περιγράφει ο Γιάννης Μπράτσος, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων Χημικής Βιομηχανίας Βόρειας Ελλάδας, και καλεί όλους τους φορείς της περιοχής μαζί με το Συνδικάτο να απαιτήσουν από τον δήμο, την Περιφέρεια και όποιον άλλον υπεύθυνο να καθαριστεί άμεσα ο συγκεκριμένος χώρος, ιδιαίτερα μπροστά στην καλοκαιρινή περίοδο, που οι κίνδυνοι εκδήλωσης πυρκαγιών πολλαπλασιάζονται.

Σε ανακοίνωσή του το Συνδικάτο τονίζει ότι η ύπαρξη επικίνδυνων εύφλεκτων - τοξικών ουσιών σε έναν βιομηχανικό χώρο δεν οδηγεί αυτόματα σε βιομηχανικό ατύχημα. «Αυτοί που στην πραγματικότητα οπλίζουν και πατάνε τη σκανδάλη είναι οι βιομήχανοι και το αστικό κράτος, που στη λογική μείωσης του κόστους και αύξησης της κερδοφορίας ακυρώνουν μέτρα πρόληψης ατυχημάτων, αμελούν την εκπαίδευση των εργαζομένων για ενδεχόμενο ατυχήματος, γενικεύουν τις "ευέλικτες" σχέσεις εργασίας, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, προσλαμβάνουν ανειδίκευτους εργαζόμενους σε κρίσιμα πόστα χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση, εντατικοποιούν την εργασία, μονιμοποιούν την υπερωρία, ανέχονται την ελλιπή συντήρηση εγκαταστάσεων και εξοπλισμού.

Την ίδια ώρα, κράτος και Περιφέρειες χωροθετούν και δίνουν άδεια λειτουργίας σε βιομηχανίες δίπλα σε κατοικημένες περιοχές. Για παράδειγμα, στη Θεσσαλονίκη η μεγαλύτερη ΒΙΠΕ στη Βόρεια Ελλάδα, όπου δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι, συνορεύει με τους οικισμούς Σίνδο, Ιωνία, Καλοχώρι και Αγχίαλο, με περισσότερους από 25.000 κατοίκους, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκεται και ο δήμος Κορδελιού - Ευόσμου, με περισσότερους από 100.000 κατοίκους. Η ανησυχία γίνεται ακόμα πιο έντονη καθώς είναι γνωστό ότι μέσα στις ζώνες επικινδυνότητας βρίσκονται οικισμοί, παιδικοί σταθμοί, σχολεία, νηπιαγωγεία και πλήθος άλλων επιχειρήσεων με εκατοντάδες εργαζόμενους, Εθνικές οδοί και άλλες οδοί μεταφοράς.

Τα πρωτόκολλα ασφαλείας σήμερα περιορίζονται στη σύνταξη σχεδίων αντιμετώπισης τεχνολογικών ατυχημάτων και σε ορισμένες γενικές οδηγίες για την ενημέρωση του κοινού στις αντίστοιχες περιοχές. Ακόμα κι όταν υπάρχουν κάποια σχέδια στα χαρτιά, αυτά παρουσιάζουν σημαντικές ελλείψεις ή είναι σε σημαντικό βαθμό ξεπερασμένα, καθώς έχει αλλάξει σημαντικά η παραγωγική δραστηριότητα από όταν συντάχθηκαν. Κυρίως, όμως, στις μελέτες αυτές δεν εξετάζεται ολοκληρωμένα η αλληλεπίδραση μεταξύ δραστηριοτήτων σε μια περιοχή, αλλά μεμονωμένα κάθε επιχείρηση.

Το ίδιο το νομοθετικό πλαίσιο επιτρέπει τη λειτουργία μιας σειράς εγκαταστάσεων μέσα στον αστικό ιστό. Στο όνομα της αντιμετώπισης της γραφειοκρατίας έχουν μειωθεί οι αναγκαίοι έλεγχοι για να δοθεί μια άδεια λειτουργίας. Σε πολλές περιπτώσεις αρκεί μια υπεύθυνη δήλωση του ιδιοκτήτη, η οποία μπορεί και να μην ελεγχθεί αν δεν γίνει σχετική καταγγελία. Λειτουργούν τοξικές "βόμβες" μέσα στον αστικό ιστό, με σοβαρό κίνδυνο ενός μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος - ντόμινο».