Η κινητοποίηση ήταν η κορύφωση μιας πολύμορφης και πλατιάς συζήτησης που οργάνωσε ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου με περιοδείες σε χώρους δουλειάς, χωριά και γειτονιές. Παράλληλα οργανώθηκε σύσκεψη φορέων και συνδικαλιστών, όπου αποφασίστηκε κοινό κάλεσμα στον λαό του νομού και η οργάνωση του συλλαλητηρίου.

Στην κινητοποίηση χαιρετισμό απηύθυναν ο Δημήτρης Κώτσης, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΟΕΝΓΕ, η Λαμπρινή Κρικώνη, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας, η Ελένη Στεργίου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων ΕΦΚΑ Ηπείρου - Λευκάδας, και ο Μιχαήλ Γεωργατζής, μέλος του Σωματείου Εργαζομένων του ΕΚΑΒ.

Στη συνέχεια ο Κώστας Κύρλας, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Πρέβεζας, αποδόμησε την πολιτική που θυσιάζει την υγεία του λαού για τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων. «Απόψε φτιάχνουμε ένα χαράκωμα. Πίσω του δεν θα κάνουμε ούτε βήμα. Γιατί δεν έχουμε δικαίωμα να παραδώσουμε το αυτονόητο: Ενα λειτουργικό νοσοκομείο. Για όλους», ανέφερε στο ξεκίνημα της ομιλίας του.

Παράλληλα ανέδειξε τις τραγικές, χρόνιες, επώδυνες ελλείψεις: Ενας μόνο μόνιμος παθολόγος στο νοσοκομείο. Παραιτήσεις γιατρών και μη αποδοχές θέσεων - πάνω από 20, τα τελευταία χρόνια, μόνο στην Παθολογική. Απουσία παιδοψυχιατρικών και κοινωνικών δομών. ΕΚΑΒ υποστελεχωμένο. Πρωτοβάθμια Υγεία μόνο στα χαρτιά.

«Είναι υπερβολή να ζητάς ένα χειρουργείο καταρράκτη στην Πρέβεζα; Να μη διαλύεται η Παθολογική κάθε τρεις μήνες; Να μη μετράμε πόσες εφημερίες αντέχει ο μοναδικός γιατρός;», αναρωτήθηκε και υπενθύμισε τα χιλιάδες ευρώ που πληρώνει ο λαός μέσω εισφορών και φόρων, τονίζοντας: «Είναι δικά μας!».

Ο Κ. Κύρλας κατήγγειλε τη στρατηγική μετατροπής των νοσοκομείων σε επιχειρηματικές μονάδες, καθώς λειτουργούν πλέον με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αναφέρθηκε στο μοντέλο αξιολόγησης εσόδων - εξόδων και ρώτησε: «Πώς κοστολογείται ένα εγκεφαλικό; Τι γίνεται αν ένας ασθενής χρειαστεί περισσότερες ημέρες από το "πακέτο"; Ποιος πληρώνει όταν ξεπερνιέται ο προβλεπόμενος χρόνος νοσηλείας; Ο ασθενής ή ο γιατρός που δεν παραβίασε τον όρκο του;». Ως απόδειξη του αντιλαϊκού χαρακτήρα αυτής της πολιτικής έφερε τα παραδείγματα από το Ωνάσειο που ζητά πληρωμή αν «ξεχειλώσεις» το πακέτο, και το Νοσοκομείο Σαντορίνης που μένει «άδειο κουφάρι» τον χειμώνα, καταλήγοντας: «Αν αυτό λέγεται πρόοδος, τότε είναι πρόοδος για λίγους και θάνατος για πολλούς».

Μίλησε για τις πολιτικές ευθύνες όλων των κρίκων της αντιλαϊκής αλυσίδας του κράτους. «Ρωτάμε τον διοικητή - δείχνει την ΥΠΕ. Την ΥΠΕ - δείχνει τον υπουργό. Ο υπουργός λέει "οι γιατροί είναι συμμορία της μιζέριας". Και όλοι μαζί, με κατανεμημένους ρόλους, χτυπούν τα σφυριά τους στο ίδιο καρφί: Στην εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας». Υποστήριξε δε ότι αυτή η εικόνα του δημόσιου συστήματος Υγείας είναι «καρπός ενός πολιτικού σχεδιασμού που με συνέπεια υλοποιείται εδώ και χρόνια» από όλα τα κόμματα του κεφαλαίου.

Στο επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν λεφτά έθεσε το ερώτημα: «Γιατί δεν φορολογούν τους εφοπλιστές;». Ενώ, διαπιστώνοντας τον χορό των εκατομμυρίων για την επιδότηση του μεγάλου κεφαλαίου, θύμισε και τη στάση της Περιφέρειας Ηπείρου: «Ελεγαν δεν χρειαζόμαστε νοσοκομείο αλλά "καλό δρόμο" για τα Γιάννενα. Μόνο όταν υπήρξε σάλος και πολιτικό κόστος, έκαναν πίσω».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις προσπάθειες του Συλλόγου εργαζομένων να αναδείξει τα προβλήματα, να ανοίξει την αντιπαράθεση με την εκάστοτε κυβέρνηση και την πολιτική της, να γίνει «η φωνή του λαού της Πρέβεζας γιατί εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα την "Οδύσσεια" του κάθε ασθενή».

Κλείνοντας έστειλε μήνυμα στη διοίκηση του Νοσοκομείου, στην 6η ΥΠΕ, στο υπουργείο Υγείας και σε κάθε αξιωματούχο που έχει σήμερα κυβερνητική ευθύνη, πως «αυτός ο δρόμος του συλλογικού αγώνα για Υγεία, Παιδεία, Πολιτική Προστασία είναι ένας αγώνας ανάμεσα στον πολιτισμό και τη βαρβαρότητα, ένας αγώνας για μην απεμπολήσουμε το δικαίωμά μας να ζούμε και να πεθαίνουμε σαν άνθρωποι. Στέλνουμε το μήνυμα πως αυτό είναι το δικό μας χαράκωμα».

Τέλος, αναφέρθηκε στο πλαίσιο αιτημάτων που συλλογικά διαμόρφωσαν τα σωματεία και οι φορείς του νομού διεκδικώντας: Πλήρης επαναλειτουργία της Παθολογικής και της Χειρουργικής. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Δημιουργία νέου, αποκλειστικά δημόσιου Νοσοκομείου στην Πρέβεζα. Αναβάθμιση των πρωτοβάθμιων δομών. Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου που εμπορευματοποιεί την Υγεία.