Στον «Ριζοσπάστη» μίλησαν οι εργαζόμενοι Σ.Φ. και Θ.Φ. για τις συνθήκες ομηρίας των προσφύγων αλλά και για τις συνθήκες δουλειάς τους στον χώρο.

Η Σ.Φ. μας εξηγεί πως στη συγκεκριμένη δομή κανονικά θα έπρεπε να γίνεται η ταυτοποίηση και η καταγραφή των προσφύγων και μετά να μπορούν να φύγουν στην ενδοχώρα της Ελλάδας και να πάνε στον προορισμό τους. «Οχι μόνο δεν γίνεται αυτό, αντίθετα μένουν εδώ φυλακισμένοι, δεν επανενώνονται ποτέ με τις οικογένειές τους».

«Είναι άνθρωποι και παιδιά που έχουν ζήσει τη φρίκη των ιμπεριαλιστικών πολέμων, θαλασσοπνίγονται και έρχονται εδώ για να εγκλωβιστούν», μας λέει ο Θ.Φ.

Ιδιαίτερα μετά τον χαρακτηρισμό της Συρίας ως «ασφαλούς τρίτης χώρας», οι αιτήσεις ασύλου έχουν «κολλήσει» και δεν προχωρούν. Στην ερώτησή μας πώς ζει όλος αυτός ο κόσμος, οι εργαζόμενοι μας απαντούν πως οι μετανάστες δουλεύουν «μαύρα στα χωράφια» και τα ανήλικα δεν έχουν καν δικαίωμα εξόδου.

Στη δομή - φυλακή απασχολούνται εκατοντάδες εργαζόμενοι, με πολλές και διαφορετικές εργασιακές σχέσεις. «Εδώ θα βρείτε τουλάχιστον πέντε διαφορετικούς εργοδότες και σχέσεις εργασίας, με τις ΜΚΟ να κάνουν χρυσές δουλειές», τονίζει η Σ.Φ.

Ολοι είναι με ετήσιες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και το τελευταίο διάστημα οι ΜΚΟ μετατρέπουν τις συμβάσεις των εργαζομένων από εξαρτημένης εργασίας σε «μπλοκάκια», έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία υποχρέωση του εργοδότη προς τους εργαζόμενους.

«Είμαστε υποστελεχωμένοι», λέει ο Θ.Φ. και αναφέρει πως πολλές φορές δεν υπάρχει καν ωράριο, καθώς από νυχτερινή βάρδια μπορεί την επόμενη να δουλέψουν πρωί χωρίς ρεπό.

Τις τραγικές ελλείψεις καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι και πως πολλές φορές αναγκάζονται να κάνουν πολλά παραπάνω πράγματα από όσα τους αναλογούν, εξαιτίας των τραγικών ελλείψεων, αλλά και της καλοστημένης μπίζνας των ΜΚΟ με το κράτος και τις κυβερνήσεις.

Ο Θ.Φ. αναφέρει πως σε όλη τη δομή υπάρχει ένας μηχανικός συντήρησης και παρότι ο ιδιώτης εργολάβος έχει πάρει τα χρήματα από το υπουργείο, δεν έχει γίνει τίποτα.

«Για να φτιαχτεί το οτιδήποτε, πρέπει να έρθει έγκριση από το υπουργείο, οπότε καταλαβαίνετε πως η κατάσταση είναι δραματική, τα πάντα είναι διαλυμένα».

Σε ό,τι αφορά τις συνθήκες υγιεινής, οι εργαζόμενοι ανέφεραν πως νερό έχει μόνο 2 φορές την ημέρα, ενώ στη δομή των ανηλίκων καθόλου, με τη δημοτική αρχή της Σάμου αλλά και την Περιφέρεια να αδιαφορούν για την κατάσταση.

«Κυκλοφορούν αρρώστιες, ψώρα, σταφυλόκοκκοι και ανεμοβλογιά και είμαστε και οι εργαζόμενοι εκτεθειμένοι», μας λένε. Την υγειονομική «περίθαλψη», όπως μας εξήγησαν, την ανέλαβε από το καλοκαίρι του 2024 ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, όμως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καν γιατρός στον χώρο (!), παρά μόνο 4-5 νοσηλεύτριες που κάνουν ό,τι μπορούν. Δεν υπάρχει ψυχολόγος ή ψυχίατρος, ειδικότητες απαραίτητες για τέτοιες συνθήκες με τόσες εκατοντάδες ξεριζωμένους και ειδικά μικρά παιδιά χωρίς κηδεμόνες.

«Τυγχάνει η προϊσταμένη της υπηρεσίας να είναι κοινωνική λειτουργός, αλλιώς θα είχαμε και εκεί έλλειψη», μας λένε.

«Φυσικά και εδώ μέσα γίνεται ό,τι και σε μια κανονική φυλακή, έχουμε συμπλοκές και αυτοκτονίες, αναγκαζόμαστε να κάνουμε τους σεκιούριτι αντί τους κοινωνικούς λειτουργούς», λέει ο Θ.Φ.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της δομής στο νησί, στάθηκε δίπλα στο δίκαιο αίτημα των κατοίκων για καμία δημιουργία «φυλακής ψυχών» ούτε εκεί, ούτε και πουθενά αλλού. Το δράμα των προσφύγων, αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, συνεχίζεται στα κέντρα κράτησης.

Το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια στην ΕΕ και στήριξαν με συνέπεια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά και η σημερινή της ΝΔ, αποτελεί το έδαφος για τον εγκλωβισμό σε συνθήκες φυλάκισης στα νησιά του Αιγαίου, όπως και στην ενδοχώρα.

Μπροστά σε αυτή την τραγωδία δίχως τέλος, τα Συνδικάτα και οι φορείς της περιοχής έχουν πάρει μια σειρά από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και στήριξης στους πρόσφυγες, όπως συλλογή φαρμάκων, τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, αλλά και αναμέτρησης με την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που «γεννά» τα καραβάνια των ξεριζωμένων.