Ο στόχος της ΕΕ να αυξήσει την αποτελεσματικότητα των κεφαλαιοποιητικών σχημάτων του 2ου και 3ου πυλώνα, για να ρίξει ζεστό χρήμα στη χοάνη της πολεμικής οικονομίας, επιβεβαιώνει την ανάγκη πάλης ενάντια στους αντιασφαλιστικούς νόμους που πέρασαν και τους στόχους που εξυπηρετούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Από την πρώτη στιγμή, το ΚΚΕ σήμανε συναγερμό όχι μόνο στους συνταξιούχους, αλλά συνολικά στην εργατική τάξη και τη νεολαία για το πού οδηγούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στο ασφαλιστικό σύστημα.

Το έγκλημα λοιπόν ξεκίνησε με τη μείωση των παροχών που επιβλήθηκε στον 1ο πυλώνα συντάξεων και παροχών, δηλαδή στο λεγόμενο «δημόσιο αναδιανεμητικό συνταξιοδοτικό σύστημα». Οι μειώσεις στόχο έχουν να κατευθύνουν όλο και περισσότερο τους εργαζόμενους να προσφεύγουν στη «λύση» της «πρόσθετης ασφάλισης», δηλαδή στον 2ο ή και στον 3ο πυλώνα, τροφοδοτώντας έτσι το λεγόμενο κεφαλαιοποιητικό συνταξιοδοτικό σύστημα και το τζογάρισμα των εισφορών.

Ακολουθεί η σταδιακή ιδιωτικοποίηση της επικουρικής σύνταξης. Υπενθυμίζεται ότι στην Ελλάδα η επικουρική σύνταξη αποτελούσε μέρος της δημόσιας σύνταξης, καθώς ήταν υποχρεωτική και καθορισμένου ύψους ανάλογα με τις εισφορές και τα χρόνια ασφάλισης. Με τους μνημονιακούς νόμους μετατράπηκε από σύνταξη «καθορισμένων παροχών» σε σύνταξη «καθορισμένων εισφορών». Δηλαδή οι ασφαλισμένοι ξέρουν τι εισφορές δίνουν, αλλά δεν ξέρουν τι συντάξεις ή και παροχές θα πάρουν. Το ταμείο αυτό, για τους παλιούς ασφαλισμένους, είναι Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ).

Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία του Ταμείου Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ) το 2021 από την κυβέρνηση της ΝΔ, το οποίο είναι αμιγώς κρατικό ταμείο με κεφαλαιοποιητικό σύστημα, στο οποίο υπάχθηκαν υποχρεωτικά οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας από 1/1/2022 και προαιρετικά όσοι ασφαλισμένοι ήταν τότε κάτω των 35 ετών, αλλά και κλάδοι ελεύθερων επαγγελματιών.

Το ΤΕΚΑ συνδυάζει τη λειτουργία των καθορισμένων εισφορών με την κεφαλαιοποίησή τους. Ο κάθε ασφαλισμένος έχει έναν «ατομικό κουμπαρά», στον οποίο αποθέτονται οι εισφορές του, τις οποίες δεν μπορεί να ακουμπήσει. Αθροιστικά αυτοί οι «ατομικοί κουμπαράδες» διαμορφώνουν τεράστια ποσά, τα οποία πηγαίνουν στον «μεγάλο κουμπαρά», στις τσέπες δηλαδή των κεφαλαιοκρατών - διαχειριστών, που δεν έχουν καμιά υποχρέωση να τα επιστρέψουν. Εχουν όμως το απόλυτο δικαίωμα να τα τζογάρουν, με το ρίσκο ακόμα και να χαθούν. Να γίνουν δηλαδή «αέρας» οι εισφορές και τελικά οι συντάξεις. Τελικά, ο ασφαλισμένος ξέρει τι εισφορές δίνει, αλλά δεν έχει ιδέα αν και πόση σύνταξη θα πάρει.

Ακόμα και αν υπάρξει κάποιο κέρδος από την επένδυση, οι ασφαλισμένοι θα γλείψουν ένα κοκαλάκι απ' αυτό και οι επιχειρήσεις θα κρατήσουν τη μερίδα του λέοντος, από ένα αρχικό κεφάλαιο που δεν τους ανήκε!

Σε ό,τι αφορά τις «κρατικές εγγυήσεις» για καταβολή ελάχιστης μηνιαίας σύνταξης, στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι μερικές δεκάδες ευρώ που καμία σχέση δεν έχουν με την έννοια και τη σημασία της σύνταξης. Ενώ, με δεδομένο ότι μέσα σε 30 χρόνια έχουν νομοθετηθεί περίπου 10 αντιασφαλιστικοί νόμοι, που αλλάζουν κάθε φορά προς το χειρότερο τους όρους συνταξιοδότησης, πόση αξία έχει η εγγύηση που δίνει σήμερα μια κυβέρνηση για μια σύνταξη που υποτίθεται ότι θα δοθεί μετά από 40 χρόνια; Απολύτως καμιά!

Ουσιαστικά με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, η έννοια της σύνταξης ως κοινωνικό δικαίωμα και κρατική υποχρέωση προς τους συνταξιούχους καταργείται. Ο εργαζόμενος παύει να θεωρείται ασφαλισμένος και γίνεται «επενδυτής» και «ατομικά υπεύθυνος» για το «τζογάρισμα» των εισφορών του.

Το «πακέτο», λοιπόν, που διαμορφώνεται είναι έτοιμο για να προσφερθεί στις παραγγελιές της ΕΕ για την τόνωση της πολεμικής οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας. Ο ίδιος ο ιδρυτικός νόμος του Ταμείου, άλλωστε, αναφέρει ότι θα συμβάλει «στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μέσω της επένδυσης τμήματος των εισφορών στην εγχώρια αγορά». Είναι η αγορά που η κυβέρνηση αποφάσισε να την ταΐσει με τουλάχιστον 28 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια για εξοπλισμούς.