Ηταν 30 Απρίλη του 1975, στις 8 το πρωί, όταν ο Αμερικανός πρέσβης στη Σαϊγκόν, Γ. Μάρτιν, έβαζε στη βαλίτσα μια αστερόεσσα διπλωμένη βιαστικά, κατευθυνόμενος στην ταράτσα του κτιρίου, όπου ελικόπτερο της «Air America» περίμενε να τον φυγαδεύσει. Οι Ενοπλες Δυνάμεις του επαναστατημένου βιετναμέζικου λαού ολοκλήρωναν την κατάληψη της πόλης, σηματοδοτώντας τη λήξη μιας πολύχρονης, ηρωικής πάλης, με ανείπωτες θυσίες - παράδειγμα για τους λαούς όλου του κόσμου.

Ο λαός του Βιετνάμ ολοκλήρωνε έναν τιτάνιο αγώνα ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, για το δικαίωμά του να ζει ελεύθερος, σε μια κοινωνία με οδηγό την ικανοποίηση των δικών του αναγκών. Η νίκη του βιετναμέζικου λαού, με την καθοδήγηση του ΚΚ Βιετνάμ και του Προέδρου Χο Τσι Μινχ, με τη στήριξη της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης των λαών, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους αγώνες ενάντια στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση διεθνώς. «Κουρέλιασε» την αντίληψη ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ανίκητος. Οι ΗΠΑ ηττήθηκαν ταπεινωτικά, αν και στο Βιετνάμ και στις γύρω περιοχές του χρησιμοποίησαν εκείνη την περίοδο το 70% των στρατευμάτων ξηράς, το 60% των αεροπορικών δυνάμεων και το 40% του πολεμικού στόλου τους, ενώ η Αεροπορία τους έριξε 15 εκατομμύρια τόνους χημικές δηλητηριώδεις ουσίες («πορτοκαλί παράγοντα» και άλλες, που οδήγησαν σε πολλά προβλήματα, καρκίνους, τερατογενέσεις κ.λπ.).

Την Τετάρτη στο Βιετνάμ έγιναν τιμητικές παρελάσεις και εκδηλώσεις, με τη συμμετοχή μεγάλων αντιπροσωπειών διαφόρων Σωμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και πολλών βετεράνων.