«Ας ξεκινήσουμε από το προφανές! Ενα αξιοπρεπές σπίτι δεν είναι προνόμιο, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι βασική ανάγκη κάθε άνδρα, κάθε γυναίκας και κάθε οικογένειας. Είναι ασφάλεια, καταφύγιο και εφαλτήριο μαζί. Είναι ο χώρος μας, οι άνθρωποι και οι μνήμες μας, οι σκέψεις και τα πράγματά μας». Ετσι ξεκινάει το άρθρο της υπουργού Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Δόμνας Μιχαηλίδου, για το στεγαστικό πρόβλημα. Ανάγκη λοιπόν η στέγη, την οποία όμως η κυβέρνηση συνθλίβει, όπως και κάθε άλλη που αφορά τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, για να υγιαίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία από την αγορά οικιστικών ακινήτων, η οποία αποκαλείται «επενδυτικό καταφύγιο», καθώς εμφανίζει σταθερά αυξανόμενες τιμές και περιθώρια κέρδους. Το 2024 οι ξένες επενδύσεις στην αγορά ακινήτων έσπασαν και πάλι ρεκόρ, καθώς εισέρρευσαν συνολικά κεφάλαια 2,75 δισ. ευρώ (46% στο σύνολο των ΑΞΕ), αυξημένα κατά 30% σε σχέση με το 2023. Πού έχει οδηγήσει αυτή η «φρενίτιδα»; Από το 2017 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, η αύξηση στις τιμές των ακινήτων υπερβαίνει το 71%! Το 2020, ένας εργαζόμενος που αμειβόταν με τον μέσο μισθό χρειαζόταν 190 μισθούς για να αγοράσει ένα ακίνητο αξίας 200.000 ευρώ. Πλέον το ίδιο ακίνητο κοστίζει 303.000 και χρειάζονται 227 μισθοί για να το αγοράσει. Ολα αυτά έχουν ...προφανώς την υπογραφή και της σημερινής κυβέρνησης, που θωρακίζει την πανάκριβη στέγη - εμπόρευμα για λογαριασμό των επενδυτών.