Ολες οι διακηρύξεις για το κλίμα, εδώ και 25 χρόνια, έχουν αναφορά στην Κίνα, που χαρακτηρίζεται «πρωταθλήτρια» στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η ίδια η στρατηγική της «πράσινης μετάβασης», πέρα από το να αποτελέσει «όχημα» για την καταστροφή κεφαλαίου και την επένδυση άλλων που λιμνάζουν, είχε επίσης σκοπό να αυξήσει την πίεση στη «ρυπογόνα» κινεζική οικονομία, με «πράσινες» προδιαγραφές και φόρους στην παραγωγή και διακίνηση εμπορευμάτων, ώστε να περιοριστεί το κενό της ανταγωνιστικότητας με την αμερικανική και την ευρωπαϊκή. Πάνω εκεί στηρίχτηκε και η «κλιματική κρίση», που δεν είναι βέβαια θεωρία συνωμοσίας, αλλά έχει ισχυρό υπόβαθρο στη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας και στους ανταγωνισμούς.