Το λαϊκό γνωμικό «σαν σκλάβος δούλευε και σαν αφέντης τρώγε» έρχεται από πολύ παλιά. Και μπορεί κάποτε να είχε μια κάποια αξία και να περιείχε μια προτροπή φιλοπονίας, αλλά, εδώ και πολλές πολλές δεκαετίες μόνον πικρά χαμόγελα ειρωνείας μπορεί να προκαλέσει το άκουσμά του. Ισως, γι' αυτό το λόγο και δεν ακούγεται, πλέον, σε αντίθεση με άλλα... Προφανώς, όμως, δεν έχει την ίδια γνώμη η διεύθυνση του προσφάτως ανακαινισθέντος σούπερ μάρκετ ΤΡΟΦΟ, στη γωνία Χριστιανουπόλεως και Συρακουσών, στη Λαμπρινή. Ετσι, σε περίοπτη θέση, έχει τοποθετήσει μια αφίσα, με τυπωμένο πάνω της, το προαναφερόμενο γνωμικό.

Δε γνωρίζουμε ποιο συγκεκριμένο σκεπτικό οδήγησε τη διεύθυνση του σούπερ μάρκετ στην ενέργεια αυτή. Οσο και να παιδέψαμε το μυαλό μας, όμως, δεν μπορέσαμε να βρούμε ρεαλιστικά και σύγχρονα παραδείγματα εργαζομένων, που τρώνε σαν αφέντες, ενώ βρήκαμε πάμπολλα, που δουλεύουν σαν σκλάβοι. Αντίφαση φυσιολογική και αναπόφευκτη, βέβαια, αφού οι εργαζόμενοι δεν είναι αφέντες του μόχθου τους. Αφού είναι αντικείμενα σκληρής και πολύμορφης εκμετάλλευσης και καταλήστευσης από την ολιγαρχία των «εχόντων και κατεχόντων», μαζί και με την πολυεθνική, που κατέχει την αλυσίδα ΤΡΟΦΟ.