Ο κλάδος μας έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά με τα χιλιάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει, ένα από αυτά είναι η «απελευθέρωση» του μεταφορικού έργου υπό την ανοχή της κυβέρνησης, περνώντας καθημερινά διάφορα νομοσχέδια κάτω από το τραπέζι. Ο κλάδος αυτή τη στιγμή και οι χιλιάδες συνάδελφοι αδυνατούν να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα και να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, πολλοί βρίσκονται αντιμέτωποι με χρέη. Ολα αυτά προέκυψαν από το φορολογικό έκτρωμα, και το ασφαλιστικό που αφήνει χιλιάδες συναδέλφους του κλάδου καταχρεωμένους στον ΕΦΚΑ, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Καθημερινά σπίτια συνανθρώπων μας χάνονται από τη μία στιγμή στην άλλη αθόρυβα. Ενα από αυτά τα σπίτια είναι και της οικογένειάς μου. Η οικογένειά μου αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, είναι άνθρωποι με αναπηρίες και ένας από τους λόγους που έχουμε έρθει σε αυτήν την κατάσταση είναι η επιδείνωση της υγείας τους, που σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση έχουμε φτάσει στο σημείο όχι μόνο να αγωνιζόμαστε για την καθημερινή μας επιβίωση, αλλά και για να μην χάσουμε το πολυτιμότερο αγαθό που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, το σπίτι μας.

Πριν καιρό και ενώ η κατάσταση και το άγχος είχε φτάσει στο απροχώρητο και έχοντας εξαντλήσει κάθε νομικό μέσο, αποφάσισα να βάλω τέλος στην ντροπή και να πάψω να το παλεύω μόνη μου. Ηρθα σε επαφή με συνάδελφό μου, λέγοντάς του όσα είχαν συμβεί αλλά και για τον μεγαλύτερό μου φόβο, τι θα ακολουθούσε την έξωση. Ο ίδιος με προέτρεψε να μιλήσω στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, οι οποίοι άμεσα ανταποκρίθηκαν στο πρόβλημά μου.

Στις 4/12/2023 πραγματοποιήθηκε μαζική κινητοποίηση από τα μέλη του Εργατικού Κέντρου αλλά και των συναδέλφων μου στο υποκατάστημα της Alpha Bank, απαιτώντας να σταματήσει η διαδικασία της έξωσης. Δεν σταματήσαμε όμως εκεί, ήμασταν σε διαρκή ετοιμότητα, με περιπολίες κάτω από την οικία μου, σε συνεργασία με τα μέλη του Εργατικού Κέντρου, τη γειτονιά, αλλά και συναδέλφους.

Η οικογένειά μου απ' την αρχή δεν ζήτησε διαγραφή του όποιου χρέους, αλλά ευνοϊκότερους όρους ώστε να γίνει αποπληρωμή και να αντεπεξέλθει στις δανειακές υποχρεώσεις. Ωστόσο, οι πενιχρές συντάξεις, όσο και τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα τόσο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όσο και των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, κάνουν την επιβίωσή μας όλο και δυσκολότερη.

Οι οικογένειες που αντιμετωπίζουμε αυτά τα προβλήματα καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε υγεία ή στους τραπεζίτες. Προτείνω σε όλους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα να οργανωθούν και να συσπειρωθούν με τα Εργατικά Κέντρα των πόλεών τους. Θα ήθελα να προτρέψω όλους να αποτινάξουν την ντροπή και να μιλήσουν. Κανένας μόνος, κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.