Οι διεθνείς ισορροπίες δεν είναι στατικές και αναλλοίωτες. Το «αντίπαλο δέος», οι λαοί, άρχισε να αποκτά σάρκα και λόγο, όπως βλέπουμε. Η αποστροφή, διεθνώς, για τις διάφορες επεμβάσεις και τις «αντιτρομοκρατικές» εκστρατείες της «νέας τάξης» των ιμπεριαλιστών, όπως αυτή στα κατεχόμενα, από τους Ισραηλινούς, παλαιστινιακά εδάφη, μεγαλώνει και απλώνει σε πλανητικό επίπεδο.

Η εκστρατεία για μονοπώλιο στην ενέργεια, που δε σταματά στο Αφγανιστάν, αλλά στοχεύει το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία, το Λίβανο και ποιος ξέρει πόσες χώρες ακόμη, πιστεύουμε πως θα αποβεί μοιραία για τον αμερικανικό «Καισαρισμό» και τους κολαούζους του. Οι αραβικοί πληθυσμοί από το Μαρόκο, μέχρι τις γεωγραφικές εσχατιές του αραβικού έθνους, παρά την εξαρτημένη και αδρανή πολιτική των απαρχαιωμένων καθεστώτων τους, άρχισαν να ριζοσπαστικοποιούνται.

Η πετρελαϊκή κρίση, παρά τα σκαμπανεβάσματά της, θα καθορίσει τη βιωσιμότητα πολλών οικονομιών, με το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης να πέφτει στους ώμους των λαϊκών στρωμάτων σε πολλές χώρες. Πράγμα που θα οδηγήσει σε αλυσιδωτές αντιδράσεις και εκρήξεις, δύσκολα ελέγξιμες. Ενώ οι επαγγελματικοί στρατοί θα μετεξελιχθούν και σε... όργανα «εσωτερικής χρήσεως».

Ομως, νέες αγωνιστικές δυνάμεις θα βγουν στο προσκήνιο. Αλλά μέχρι να επικρατήσει η σύνεση και δημιουργηθεί ένα ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος, η τραγωδία θα συνεχίζεται και για τον παλαιστινιακό λαό, μα και για τον ισραηλινό λαό, που δεν είναι χρεωμένος με το «αίμα των αθώων». Και μέρες πασχαλινές, δεν μπορούμε να μην προσομοιάσουμε τον Καϊάφα με τον Σαρόν, τον Πιλάτο με τους Ευρωπαίους ηγέτες, το Ρωμαίου κατακτητή της Παλαιστίνης με τους Αμερικανούς και το πρόσωπο του Ιησού με τα πρόσωπα των Παλαιστινίων μαρτύρων!