«Ο Αραφάτ δεν είναι το μοναδικό, αλλά σίγουρα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην προοπτική της επανέναρξης μιας ειρηνευτικής προσέγγισης. Είναι δικτάτορας, αυταρχικός και κατά τη γνώμη μας δεν επιθυμεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει ότι τώρα δεν είναι επαναστάτης ηγέτης, αλλά πρέπει να φερθεί ως αρχηγός κράτους και επιμένει να προσπαθεί να γίνει Τσε Γκεβάρα. Μπορεί να είναι σύμβολο για τον παλαιστινιακό λαό, και είναι σεβαστό, αλλά όχι νόμιμος ηγέτης και δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε τίποτε μαζί του», καθιστούσε σαφές ο Ισραηλινός πρέσβης στην Ελλάδα δίνοντας το «ισραηλινό όραμα» για ένα μελλοντικό «ανεξάρτητο» παλαιστινιακό κράτος.

Σε συνάντηση που είχε με δημοσιογράφους, ο Νταβίντ Σασόν επανέλαβε τις, ήδη, γνωστές ισραηλινές αιτιάσεις περί αποδεδειγμένης εμπλοκής του Παλαιστίνιου ηγέτη, αλλά και της Σαουδικής Αραβίας με τρομοκρατικές δραστηριότητες. Επίσης, έδωσε και συντεταγμένες οδηγίες ότι η ισραηλινή ηγεσία «επιθυμεί ένα δημοκρατικό ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, με ενιαίο στρατό, αστυνομία και μυστικές υπηρεσίες», αποφεύγοντας νύξεις στο θέμα των εποικισμών, του ενιαίου εδάφους και άλλων γνωστών «αγκαθιών». Εντούτοις, απέφυγε να απαντήσει αν θα αναγνωριζόταν ο Αραφάτ σαν συνομιλητής σε περίπτωση επανεκλογής του, εκτιμώντας ότι «δε θα εκλεγεί».

Υποστήριξε ότι υπάρχουν «ικανές και διαλλακτικές» φυσιογνωμίες στην παλαιστινιακή πολιτική σκηνή και εκτίμησε ότι η ίδια η παλαιστινιακή κοινωνία θέτει επιτακτικά το αίτημα των ριζικών αλλαγών και ότι σε αυτήν την κατεύθυνση συμφωνούν και πολλές αραβικές ηγεσίες, που θα προωθήσουν αυτήν την άποψη. Υπογράμμισε ότι η ΕΕ, με ορισμένες εξαιρέσεις - Βρετανία, Γερμανία, Ρωσία - δε θέλει να αντιμετωπίσει «ολόκληρη την αλήθεια» και έχει πέσει θύμα της αραβικής προπαγάνδας ως ένα βαθμό. Τόνισε ότι η ευθύνη, πλέον, για τους 13 του Ναού ανήκει στην ΕΕ και ότι το Ισραήλ ποτέ δεν υποβάθμισε το ρόλο της.

Ο Ντ. Σασόν δικαιολόγησε την ισραηλινή άρνηση σε διερευνητική επιτροπή του ΟΗΕ στην Τζενίν, υποστηρίζοντας ότι «υπάρχει μια διαμορφωμένη αρνητική, για το Ισραήλ, πλειοψηφία που θα οδηγούσε σε προειλημμένο αποτέλεσμα. Στην Τζενίν έγινε πόλεμος, όχι σφαγή. Δε θα αυτοκτονούσαμε» τόνισε, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία του ΟΗΕ, γενικώς, και υποβαθμίζοντας τις καταγγελίες περί παραβίασης των δικαιωμάτων των αμάχων της Δ. Οχθης, δηλώνοντας πως «πιστεύω τις μαρτυρίες των Ισραηλινών στρατιωτών ότι προσπάθησαν να βοηθήσουν».