Εκδήλωση με μεγάλη συμμετοχή και ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις για τον εργάσιμο χρόνο πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη στο πλαίσιο του συλλαλητηρίου της ΔΕΘ, στο Πάρκο Εποχών στην παραλία της Θεσσαλονίκης.

Κεντρικός εισηγητής ήταν ο Κώστας Γκουντέλιας, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τροφίμων - Γάλακτος - Ποτών Κ. Μακεδονίας. Παρεμβάσεις έκαναν ο Αλέκος Μινέρο, γραμματέας του Σωματείου Μεταλλωρύχων Υπόγειων Στοών Μεταλλείων Κασσάνδρας, η Μαίρη Μπουικίδου, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, ο Φίλιππος Λαζαρίδης, μέλος του ΔΣ του ΣΕΤΗΠ και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην BETA CAE, ο Χρήστος Καραχρήστος, πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ), και ο Γιάννης Νιβορλής, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά (ΠΟΕΕΠ).

Εισηγητικά ο Κώστας Γκουντέλιας αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο το κεφάλαιο μετατρέπει τον χρόνο εργασίας σε χρήμα, σε όλες τις κυβερνήσεις που κτίζουν το νομοθετικό πλαίσιο στήριξης του κεφαλαίου και στην απάντηση που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι.

Ενδεικτικά σημείωσε ότι στα μεταλλεία της Χαλκιδικής η εργοδοσία έχει υπολογίσει πως για κάθε 30 λεπτά έξτρα δουλειάς των εργαζομένων τη μέρα, θα βγει κέρδος περίπου 10 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Στην «Alumil», το 2022, οι εργαζόμενοι, το α' εξάμηνο, παρήγαγαν τόσο πλούτο ώστε να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα της εταιρείας, τις νέες επενδύσεις και να μείνουν στο ταμείο κέρδη 40 εκατ. Και όμως, αυτή η τεράστια παραγωγικότητα δεν έφερε ούτε λεπτό μείωσης του χρόνου εργασίας για τους εργαζόμενους.

Είναι χαρακτηριστικό, συμπλήρωσε, ότι στην Ελλάδα αν και την περίοδο 2012 - 2023 εισήχθησαν στην παραγωγή δεκάδες νέες τεχνολογίες και αυξήθηκε η παραγωγή του πλούτου, ωστόσο ο μέσος χρόνος εργασίας το 2023 ήταν όσος περίπου και το 2012 και οι μισθοί παραμένουν ίδιοι, ενώ η ακρίβεια και ο πληθωρισμός ξεπερνάνε το 30%.

«Ο χρόνος, λοιπόν, είναι χρήμα», τόνισε, «αλλά μόνο για τις πολυεθνικές και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους». Στη συνέχεια επισήμανε πως σε αντίθεση με ό,τι υποστηρίζουν οι επιχειρήσεις και τα κόμματα που τις υπηρετούν, οι εργαζόμενοι δεν αμείβονται ανάλογα με αυτό που προσφέρουν. Ο κάθε εργαζόμενος βγάζει το μεροκάματό του και τα πάγια έξοδα της επιχείρησης πολύ πριν σχολάσει. Ολος ο υπόλοιπος χρόνος εργασίας είναι ουσιαστικά απλήρωτος, κλεμμένος. Είναι αυτό που όλοι ξέρουμε ως κέρδος. Οπότε είναι πολύ φυσιολογικό οι επιχειρηματικοί όμιλοι να θέλουν να αυξάνονται ο απλήρωτος χρόνος και η παραγωγικότητα του εργαζόμενου.

Σε αυτήν την κατεύθυνση η ΕΕ και οι κυβερνήσεις παίρνουν σειρά μέτρων για να στηρίξουν την επιδίωξη του κεφαλαίου, όπως η Οδηγία 2003/88 για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, οι εκατοντάδες νομοθετικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ που αφορούν στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τις ΣΣΕ, το χτύπημα της κυριακάτικης αργίας κ.ά. Την πολιτική αυτή, τόνισε, υπερασπίζονται πάντα οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Τα συνδικάτα, υπογράμμισε, καλούνται να αντιπαλέψουν αυτούς τους νόμους, να τους καταστήσουν ανενεργούς και να αναδείξουν τα σύγχρονα αιτήματα των εργαζομένων, οργανώνοντας τον αγώνα για την υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών Συμβάσεων. «Αποτελεί», τόνισε, «εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα η οργάνωση της πάλης ώστε να βρει τοίχο κάθε προσπάθεια της εργοδοσίας να περάσει τα νέα μέτρα στους χώρους δουλειάς».