Στην παράσταση της Τετάρτης το «παρών» έδωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, τον οποίο υποδέχτηκε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, Γιάννης Μόσχος. Mετά το τέλος της παράστασης, ο Δ. Κουτσούμπας είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει θερμά και να συγχαρεί συντελεστές της: Τον σπουδαίο Θεόδωρο Τερζόπουλο, τον Τάσο Δήμα, ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΑΤΤΙΣ, ο οποίος υποδύθηκε τον Φύλακα, τον Κορυφαίο και τον Προπομπό,αλλά και μέλη του χορού - του καλύτερου ίσως χορού που έχουμε δει ποτέ.

Και μπορεί να ήμασταν προετοιμασμένοι γι' αυτό που θα βλέπαμε - ήταν πολλοί άλλωστε που είχαν πει από την Επίδαυρο, όπου είχε πρωτοπαρουσιαστεί το έργο, ότι κατάφερε από την πρώτη στιγμή να περάσει στην Ιστορία ως μία από τις πιο σημαντικές παραστάσεις αρχαίου δράματος - κι όμως μας συνεπήρε ως κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο.

Ο Θ. Τερζόπουλος κατάφερε να παραδώσει μια «Ορέστεια» που δύσκολα θα ξεχαστεί. Ηταν μια παράσταση - τομή, με διανοητικό και αισθητικό βάθος. Καθετί φανέρωνε βαθιά μελέτη. Μελέτη του μύθου και της αισχυλικής τραγωδίας σε συνάρτηση με το ιστορικό - κοινωνικό πλαίσιο της Ιστορίας και των νόμων κίνησής της, της κοινωνίας και των αντιφάσεών της.

Αυτός ήταν και ο λόγος που η σύνδεση με τη νεότερη Ιστορία και το σήμερα δεν ήταν επιδερμική, βεβιασμένη και εξωτερική, αλλά προέκυπτε φυσικά, καθιστώντας τον θεατή ενεργό συμμέτοχο, τον καλούσε να αναλογιστεί, να σκεφτεί, να δει με νέο μάτι όσα του παραδίδονται ως καθιερωμένα. Από την «Ορέστεια» σε αυτές τις 3,5 ώρες κατάφεραν να «περάσουν» οι ψευδαισθήσεις της αστικής δημοκρατίας, οι νεκροί και τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, η τραγωδία της γενοκτονίας του λαού της Παλαιστίνης, οι ορατές και αόρατες «αλυσίδες» των καταπιεσμένων...

Το τρίτο μέρος της τριλογίας («Ευμενίδες»), όπως έχει πει και ο ίδιος ο Θ. Τερζόπουλος, τον απασχόλησε πιο πολύ απ' όλα, από εκεί ξεκίνησε να διαβάζει την τραγωδία. Σε αυτό ξεγυμνώνει τον χαρακτήρα της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, τον ρόλο του κράτους και της βίας που χρησιμοποιεί για να στηρίξει τις «οικονομικές ελίτ», όπως έχει αναφέρει και ο σκηνοθέτης, τον θαυμαστό «νέο κόσμο». Εκεί όπου οι αδύναμοι οδηγούνται στα «υπόγεια» και οι σφαγές στη Γάζα και σε άλλα μέρη της Γης ανεβάζουν τους δείκτες του χρηματιστηρίου...

Αυτή η βαθιά πολιτική ανάγνωση του έργου οδήγησε και χθες το βράδυ τους χιλιάδες θεατές να χειροκροτούν στο τέλος της παράστασης και να φωνάζουν ρυθμικά «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», φανερώνοντας και έτσι τη μεγάλη δύναμη της Τέχνης...

Σε πλήρη αρμονία με αυτό το περιεχόμενο ήταν και η μορφή της παράστασης, με σκηνοθετική ευρηματικότητα, εξαιρετική μουσική και ηθοποιούς που με πολύμηνη, εξαιρετικά σκληρή δουλειά ανέδειξαν τις μεγάλες εκφραστικές δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος και της φωνής.

Το χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης ήταν θερμό και μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ όταν εμφανίστηκε στη σκηνή ο Θ. Τερζόπουλος. Τότε που οι ηθοποιοί, πολλοί απ' αυτούς χρόνια συνεργάτες του, παραμέρισαν χειροκροτώντας τον. Και αμέσως ενώθηκαν και πάλι για μια τελευταία υπόκλιση...

Συντελεστές: Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου. Σκηνοθεσία - δραματουργική επεξεργασία: Θεόδωρος Τερζόπουλος. Συνεργάτης σκηνοθέτης: Σάββας Στρούμπος. Σκηνικά - κοστούμια - φωτισμοί: Θεόδωρος Τερζόπουλος. Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Παναγιώτης Βελιανίτης.

Ερμηνεύουν: Εβελυν Ασουάντ, Τάσος Δήμας, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Ελλη Ιγγλίζ, Κώστας Κοντογεωργόπουλος, Δαυίδ Μαλτέζε, Αννα Μαρκά Μπονισέλ, Νίκος Ντάσης (Απόλλων), Ντίνος Παπαγεωργίου, Αγλαΐα Παππά, Σάββας Στρούμπος, Αλέξανδρος Τούντας, Νιόβη Χαραλάμπους, Σοφία Χιλλ.

Χορός: Μπάμπης Αλεφάντης, Εβελυν Ασουάντ, Ναταλία Γεωργοσοπούλου, Κατερίνα Δημάτη, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Πύρρος Θεοφανόπουλος, Ελλη Ιγγλίζ, Βασιλίνα Κατερίνη, Θάνος Μαγκλάρας, Ελπινίκη Μαραπίδη, Αννα Μαρκά Μπονισέλ, Λυγερή Μητροπούλου, Ρόζυ Μονάκη, Ασπασία Μπατατόλη, Νίκος Ντάσης, Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, Σταύρος Παπαδόπουλος, Μυρτώ Ροζάκη, Γιάννης Σανιδάς, Αλέξανδρος Τούντας, Κατερίνα Χιλλ, Μιχάλης Ψαλίδας.