Κάλεσμα συμμετοχής στο μεγάλο συλλαλητήριο των συνδικάτων απηύθυναν από το βήμα της συνέντευξης Τύπου του ΠΑΜΕ εκπρόσωποι των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών, των αγροτών, των φοιτητών και των γυναικών, αλλά και των πλημμυροπαθών της Θεσσαλίας.

Η Στεφανία Μαβίδου, εκ μέρους του Δημοκρατικού Συλλόγου Γυναικών Συκεών και των Συλλόγων και Ομάδων Κεντρικής Μακεδονίας της ΟΓΕ, απηύθυνε κάλεσμα συμμετοχής στις γυναίκες, για να διεκδικήσουν μαζί με τα εργατικά σωματεία και τον υπόλοιπο λαό τα σύγχρονα δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας, στον ελεύθερο χρόνο, που τους στερούν επιχειρηματικοί κολοσσοί, Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβερνήσεις. «Δεν συμβιβαζόμαστε με τη δουλειά - τα ωράρια - τη ζωή λάστιχο. Δεν δεχόμαστε την απογείωση της εκμετάλλευσης και τη δουλειά ήλιο με ήλιο για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Αυτή φέρνει τα αμύθητα κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους. (...) Δίνουμε τη δική μας αγωνιστική απάντηση στην πολιτική που είναι εχθρική απέναντι στις ανάγκες των γυναικών και των οικογενειών μας, αφού τις βάζει στο ζύγι του κόστους για το κράτος και του οφέλους για τους επιχειρηματικούς ομίλους», είπε. Και παρουσίασε το διεκδικητικό πλαίσιο της ΟΓΕ για τη στήριξη της μητρότητας, των νέων ζευγαριών, των πολύτεκνων και μονογονεϊκών οικογενειών, για εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για τις κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ και ιδιωτών κ.ά.

Ο Κώστας Ιντζές, από την Ενωση Εστιατόρων Ψητοπωλών και Καφέ Μπαρ Θεσσαλονίκης, εκ μέρους των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών σημείωσε ότι σε «μια περίοδο όπου η ακρίβεια σπάει κόκαλα για τα λαϊκά νοικοκυριά, με την Ενέργεια να καταγράφει αυξήσεις συνεχόμενες όλο το καλοκαίρι και σε αναμονή νέων, οι μικροί επαγγελματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι ζούμε με το άγχος της επιβίωσης. Τώρα μάλιστα με τη νέα φοροαφαίμαξη όλο και περισσότεροι συνάδελφοι νιώθουν τον κλοιό να στενεύει. Δεν είναι τυχαίο ότι οι χρεοκοπίες για το β' τρίμηνο του 2024 είναι αυξημένες κατά 133%, αφορώντας κυρίως μικρές επιχειρήσεις, που "γονάτισαν" από την αύξηση της φορολογίας κατά 65% συγκριτικά με πέρυσι.

Την ίδια ώρα, προκαλούν δημοσιεύματα για την υπεραπόδοση των φορολογικών μέτρων και ειδικά τα αποτελέσματα που φέρνει ο τελευταίος φορολογικός νόμος - έκτρωμα».

Και τόνισε πως «ένας είναι ο δρόμος για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, ο δρόμος της διεκδίκησης και της οργάνωσης απέναντι στην πολιτική που υποβαθμίζει τις ζωές μας, απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης αλλά και αυτών που της κάνουν εύκολο το έργο, των συνδικαλιστικών ηγεσιών της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Εμπόρων Θεσσαλονίκης (ΟΕΕΘ) και του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης που είτε χαριεντίζονται με την κυβέρνηση είτε δεν βγάζουν άχνα για όλα αυτά που μας αφορούν».

Ο Δημήτρης Τσιουλάκος, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Νάουσας «Μαρίνος Αντύπας», μέλος της Γραμματείας της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, ανέφερε πως «κάθε χρονιά για εμάς είναι δυσκολότερη από την προηγούμενη, το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευθεί, είμαστε απροστάτευτοι από τα καιρικά φαινόμενα και ειδικά φέτος σημειώθηκαν μεγάλες ζημιές από χαλάζι, ανεμοθύελλες, έντονες και άκαιρες βροχοπτώσεις, παρατεταμένος καύσωνας κ.λπ. Οι τιμές σε πετρέλαιο, ρεύμα, λιπάσματα, γεωργικά εφόδια, νερό άρδευσης έχουν εκτοξευθεί φέρνοντας νέα μεγάλη αύξηση στο κόστος παραγωγής που δεν καλύπτεται από τις εξευτελιστικές τιμές πώλησης των προϊόντων μας. (...) Οι τιμές στα ράφια δεν έχουν καμιά σχέση με τις τιμές που πουλάμε οι παραγωγοί στους εμπόρους. Παράγουμε τα στάρια και δεν μπορούμε να αγοράσουμε μακαρόνια. Παράγουμε το γάλα και δεν μπορούμε να φάμε φέτα τυρί, είναι πανάκριβα, από τις πρώτες χώρες στην παραγωγή ελαιολάδου και ο λαός μας δεν μπορεί να το πλησιάσει! Γενικά η ακρίβεια σπάει κόκαλα και είναι ίδια τόσο για εμάς τους αγρότες, κτηνοτρόφους όσο και για τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, τον λαό γενικά και είναι κοινό σημείο ώστε να έχουμε κοινό αγώνα».

Η Λίτσα Γούναρη από την Επιτροπή Πλημμυροπαθών Συνοικίας Αγ. Θωμά και Φιλιππούπολης Λάρισας, εκ μέρους των πληγέντων, ανέφερε ότι «οι αγρότες της περιοχής μας, κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι, με θερμοκήπια, ανθοκήπια κ.ά. δίνουν μάχη για επιβίωση κυριολεκτικά. Εναν χρόνο μετά, το 30% των πληγέντων δεν έχει αποζημιωθεί καθόλου από την πρώτη αρωγή, εξαιτίας εμποδίων που βάζει το σύστημα, κυρίως με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των κατοικιών. Μια οικία 100 τ.μ. με 58 εκατοστά νερού κόστισε μέχρι στιγμής για την επισκευή της 20.000 ευρώ και τα 6.600 όσοι τα πήρανε ήταν μια σταγονίτσα στον ωκεανό».

Χαρακτήρισε φούσκα το πρόγραμμα στεγαστικής συνδρομής, καθώς όπως είπε είναι δαιδαλώδες γραφειοκρατικό σύστημα και μακροχρόνια διαδικασία και θα φτάσουμε να μην πάρουμε ποτέ το ελάχιστον από αυτά που διατείνονται ότι δίνουν, και πρόσθεσε: «Ενα χρόνο μετά δεν υπάρχει κανένα σχέδιο διαφυγής για παρόμοιες καταστάσεις από την πολιτική προστασία. Στέλνουν ένα 112 και σου λένε φύγε από εκεί που είσαι, αλλά δεν σου λέει πού να πας και πώς να σωθείς. Ενα χρόνο μετά δεν έχει γίνει καμία μελέτη στατικότητας του εδάφους. Ενα χρόνο μετά δεν έχουν καθαριστεί φρεάτια, ρέματα, κανάλια, δεν έχει γίνει αποκατάσταση των αναχωμάτων της κοίτης του Πηνειού, δεν έχουν γίνει αποστραγγιστικά. Παραμένουν ανύπαρκτα τα έργα υποδομής που έχουν εξαγγελθεί, εδώ και μήνες. Ανακοινώθηκαν τις προάλλες έργα στη Νίκαια Λάρισας με θολό ορίζοντα περαίωσης και θολό κόστος».

Μόνο μέσα από τους αγώνες μας μπορέσαμε να ακουστούμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Γιατί μόνο ο λαός σώζει τον λαό».

Ο Γιώργος Πολύζος, μέλος της πανελλαδικού συντονιστικού οργάνου του ΜΑΣ, ανέδειξε ότι «στην Παιδεία ακούμε περισσότερο τη λέξη "δίδακτρα" και το κράτος ενισχύει την επιχειρηματικότητα στα Δημόσια ενώ ανοίγουν παράλληλα ιδιωτικά. Βάζουμε δηλαδή πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να αποκτήσουμε πανεπιστημιακή εκπαίδευση και να συνεισφέρουμε στην κοινωνία». Μίλησε για τα ενοίκια που έχουν φτάσει στα 500 ευρώ για «παράγκα» και το στεγαστικό επίδομα είναι μόλις 166 ευρώ/μήνα. «Ταυτόχρονα, η ακρίβεια στα σούπερ μάρκετ μόνο, επιβάλλει λιτότητα στη διατροφή και τη ζωή μας, ενώ στη λέσχη η εργολαβία προσπαθεί να κάνει μεγάλες μπίζνες επιχειρώντας να επιβάλλει αντίτιμο στη σίτιση».

Αναφέρθηκε στο διαχρονικό αίτημα των φοιτητικών συλλόγων για αξιοποίηση χώρων του Πανεπιστημίου για ανέγερση νέων και σύγχρονων εστιών αλλά και για αξιοποίηση του χώρου της ΔΕΘ για εστίες.