«Ωρα 12.00: Κατεβαίνει προς τον Ερυθρό Νέας Μάκρης, έχουν πολλή ώρα να ρίξουν νερό.

Ωρα 15.59: Εχουν αφήσει χωρίς ελικόπτερο την περιοχή πολλή ώρα και τώρα αυτό που βλέπουν όλοι προς Αγία Μαρίνα έχει μεγαλώσει πολύ

Ωρα 16.05: Αναζωπύρωση Ερυθρός, ακόμα να έρθει κάποιος

Ωρα 16.09: Στην Ανατολή μας άφησαν στο έλεος. Ούτε εναέρια μέσα, ούτε τίποτα, εδώ και ώρα...

Ωρα 16.12: Ερυθρό καιγόμαστε, πότε θα έρθει εναέρια έχουμε καμία ενημέρωση;

Ωρα 17.10: Επιδείνωση Ανατολή Ν. Μάκρη κοντά σε σπίτια.

Ωρα 19.17: Ερυθρός κάποιο πυροσβεστικό;».

Είναι ένας από τους δεκάδες διαλόγους που εκτυλίσσονται σε ένα από τα γκρουπ όπου ο λαός της περιοχής προσπαθεί να συντονιστεί όπως όπως, να ενημερωθεί, να οργανωθεί για να σώσει ό,τι σώζεται, τις ζωές και το βιος του, τους κόπους μιας ζωής. Από την κυβέρνηση εξάλλου η μόνη «ενημέρωση» είναι τα «τρεχάτε να σωθείτε» του 112 που φτάνουν στα κινητά κατά ριπάς και στα οποία κανείς δεν δίνει σημασία. Η εγκατάλειψη και η ανοργανωσιά είναι «ορατή διά γυμνού οφθαλμού» από το επιλεκτικά ανίκανο αστικό κράτος.

Τα ίδια και για τη Νέα Μάκρη, για Καλλιτεχνούπολη, για Μαραθώνα και Γραμματικό, για Πεντέλη και Βριλήσσια έως και Χαλάνδρι, που έφτασε να καίει η φωτιά μέσα στον αστικό ιστό. Παντού ο λαός αντιμέτωπος με το εχθρικό αστικό κράτος, που «ξεπέρασε» ξανά τον εαυτό του, αφήνοντάς τον στο έλεος μιας ακόμα καταστροφής, που θυσιάζει τις ανάγκες του στον βωμό της κερδοφορίας, του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, αφού η πρόληψη θεωρείται κόστος.

Κι όμως για όποιον όπως εμείς παρακολουθεί από κοντά την εικόνα χτες το πρωί, είναι ηλίου φαεινότερο πως χωρίς ολοκληρωμένη αντιπυρική προστασία, χωρίς μέσα, πυροσβέστες στο έδαφος, χωρίς καθαρισμένα δάση και δασικούς δρόμους, το έγκλημα είναι προδιαγεγραμμένο: Τα εναέρια μέσα πέφτουν σε μια εστία, την περιορίζουν κάπως, και μετά απλά πηγαίνουν στην επόμενη, αφήνοντας την προηγούμενη να σιγοκαίει ώσπου με μαθηματική ακρίβεια να φουντώσει πάλι.

Στη Νέα Μάκρη, για πάνω από μιάμιση ώρα, από τις 11.00 έως τις 13.30 καίνε ανενόχλητες εστίες, στην Ανατολή, πάνω απ' τα σπίτια, προς τον Αγιο Εφραίμ, και πάνω απ' την περιοχή Ερυθρός, σε σημεία όπου πια δεν έχουν πρόσβαση επίγειες δυνάμεις. Το πρώτο ελικόπτερο κάνει την εμφάνισή του όταν πια η φωτιά έχει ανεβοκατέβει δυο χαράδρες και αδυνατεί να κάνει μάταιες προσπάθειες να μην αφήσει τη φωτιά να κατέβει προς τα κάτω, προς τα σπίτια και τη Μαραθώνος. Στα βόρεια φαίνεται η άλλη μεγάλη εστία - σε Γραμματικό και Μαραθώνα - να φουντώνει επίσης όσο περνάει η ώρα. Οπου γυρίζει το βλέμμα, το βουνό καίγεται, επί της ουσίας σχηματίζοντας πλέον ένα μεγάλο μέτωπο δεκάδων χιλιομέτρων.

Το «δρομολόγιο» είναι εξάλλου γνωστό για όλο τον λαό της περιοχής που καίγεται ξανά και ξανά, επί δεκαετίες, με «εμπρηστή» τη δασοκτόνα πολιτική όλων των κυβερνήσεων: Ούτε «μεγαπυρκαγιές» ούτε «κλιματική αλλαγή» ούτε «κηλίδες φωτιάς» και άλλα τέτοια ευφάνταστα που επιστρατεύονται πάντα, αλλά οι ίδιες εγκληματικές ευθύνες για όσους αποψίλωσαν δασαρχεία, πυροσβεστική, υπηρεσίες, όλα «φωνάζουν». Ακραία είναι μόνο η πολιτική τους. Που αφήνει ανοχύρωτες ολόκληρες περιοχές, τη ζωή και την περιουσία του λαού, το περιβάλλον, όλα στον βωμό της κερδοφορίας.

Αυτός είναι ο σχεδιασμός που ολόκληρο το καλοκαίρι απλά έπαιζε κορόνα - γράμματα με το ενδεχόμενο μιας μεγάλης πυρκαγιάς - όπως πριν έναν μήνα στον Διόνυσο - «ευελπιστώντας» να την προλάβει πριν πάρει διαστάσεις. Τώρα αποδεικνύεται πόσο «κοντά ποδάρια» έχει η εγκληματική αυτή πολιτική, ότι οι φωτιές δεν σβήνουν απλά με «το πρώτο έμφορτο ελικόπτερο που έριξε νερό το πρώτο δεκάλεπτο», αλλά μόνο με ολοκληρωμένο σχεδιασμό, μέσα, πρόληψη, κεντρικό κρατικό σχέδιο και όχι ιδιώτες εργολάβους να «μασουλάνε» κονδύλια, κάνοντας στην καλύτερη αποσπασματικές δουλειές από δω κι από εκεί. Οτι είναι πρόκληση η προσπάθεια να φορτωθούν οι ευθύνες κράτους - περιφερειών - δήμων στην «ατομική ευθύνη» των ακαθάριστων οικοπέδων και στα πρόστιμα στον κόσμο, την ώρα που η «εύφλεκτη» ύλη συσσωρεύεται λίγα μέτρα παραδίπλα. Οτι ο εφησυχασμός και οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης στις απανωτές παρεμβάσεις του ΚΚΕ μέσα κι έξω από τη Βουλή είχαν μηδενική αξία.

Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται το σύνθημα που γεννήθηκε στις φωτιές: «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό». Οι δυνάμεις του ΚΚΕ είναι από την πρώτη στιγμή στη μάχη, στον Βαρνάβα και στον Διόνυσο, στη Διώνη, στη Νέα Μάκρη, στο Χαλάνδρι, δίνουν με όλο τον λαό και τους πυροσβέστες τη μάχη. Τώρα ξεκινάει και η μάχη της αλληλεγγύης στους πληγέντες, ο αγώνας για τις αποζημιώσεις ενάντια και στις «δημοσιονομικές αντοχές» του αστικού κράτους, που το μόνο που δεν χωράνε είναι τις ανάγκες του λαού.