Τους τίτλους τέλους στη δική του «χρυσή σελίδα» στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων έβαλε με τον ιδανικότερο τρόπο ο Κουβανός αθλητής της πάλης Mιχάιν Λόπες Νούνιες, ο οποίος στη διοργάνωση στο Παρίσι κατέκτησε το 5ο διαδοχικά χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην κατηγορία των +130 κ. της ελληνορωμαϊκής σε ηλικία μάλιστα 42 ετών. Αυτή ήταν η τελευταία επιτυχία για τον Λόπεζ σε Ολυμπιακούς Αγώνες αφού αποσύρεται από την ενεργό δράση.

Ο Λόπες νίκησε στον τελικό τον επίσης Κουβανό, που αγωνίστηκε εκπροσωπώντας τη Χιλή, Γιασμάνι Ακόστα, με 6-0 και έγινε ο πρώτος παλαιστής που έχει στην κατοχή του 5 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, έχοντας αγωνιστεί 6 φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες! Στο παλμαρέ του καταγράφονται οι επιτυχίες στο Πεκίνο (2008), στο Λονδίνο (2012), στο Ρίο (2016) και στο Τόκιο (2021). Στο Παρίσι έκανε την έκτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες καθώς είχε κάνει πρεμιέρα το 2004 στην Αθήνα σε ηλικία 21 ετών, όπου και αποκλείστηκε στα προημιτελικά. Στον τελικό του Παρισιού συγκινητική ήταν η στιγμή που ο Λόπες μετά την επιτυχία του έβγαλε τα παπούτσια του και τα άφησε στο ταπί, σφραγίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.

Φέροντας το παρατσούκλι «ο γίγαντας της Εραδούρα» (από την πόλη της δυτικής Κούβας όπου γεννήθηκε) ο Λόπες, ξεκινώντας την πάλη από 10 ετών, κατάφερε να αναδειχθεί σε μια από τις σπουδαιότερες μορφές του κουβανικού αθλητισμού, βάζοντας το όνομά του ανάμεσα σε αθλητικούς μύθους του Νησιού της Επανάστασης, όπως οι Τεόφιλο Στίβενσον και Φέλιξ Σαβόν (πυγμαχία), Αλμπέρτο Χουαντορένα (στίβος), Χαβιέ Σοτομαγιόρ (στίβος).

Στις πρώτες δηλώσεις ο Κουβανός 5 φορές Ολυμπιονίκης αφιέρωσε την επιτυχία του στην Επανάσταση και στον Φιντέλ Κάστρο. Αναφερόμενος στο μήνυμα του Προέδρου της Κούβας, Μιγκέλ Ντίας Κανέλ, ότι είναι ιστορία, είπε: «Λέει ο Πρόεδρος ότι είμαι ιστορία, αλλά εγώ πραγματικά είμαι το αποτέλεσμα της ιστορίας της χώρας μου. Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από αυτό, δεν υπάρχει μεγαλύτερη έμπνευση στο στήθος ενός Κουβανού, από αυτή που προέρχεται από τον λαό του». Οταν ρωτήθηκε τι συμβόλιζε η κίνησή του να αφήσει τα παπούτσια του στο μέσον του ταπί απάντησε ότι είναι «κάτι σαν τη σπορά για τις επόμενες γενιές που θα έρθουν».