Η παρουσία των ΗΠΑ, που επιδιώκουν να αναβαθμίσουν δραστικά στην περιφέρεια Ασίας - Ειρηνικού, αποτυπώνεται και στην ίδρυση Κοινού Αρχηγείου που αποφάσισαν για τις στρατιωτικές τους δυνάμεις που σταθμεύουν στην Ιαπωνία, «με διευρυμένες αποστολές και επιχειρησιακές αρμοδιότητες», όπως εξήγησε ο ίδιος ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Λόιντ Οστιν. Ο ίδιος χαρακτήρισε την εξέλιξη ως την «πιο σημαντική αλλαγή στις δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ιαπωνία από τη δημιουργία της (σ.σ. αντίστοιχης διοίκησης) και μια από τις ισχυρότερες βελτιώσεις στους στρατιωτικούς μας δεσμούς με την Ιαπωνία τα τελευταία 70 χρόνια».

Η ανακοίνωση έγινε στο πλαίσιο της συνάντησης των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών ΗΠΑ - Ιαπωνίας (2+2), την Κυριακή 28 Ιούλη, στο Τόκιο, όπου διμερής Κοινή Δήλωση επέκρινε την προσπάθεια της Κίνας «να αναδιαμορφώσει τη διεθνή τάξη προς όφελός της» ως «τη μεγαλύτερη στρατηγική πρόκληση στην περιοχή Ινδικού - Ειρηνικού και πέραν αυτής».

Η Κοινή Δήλωση ανακοινώνει ως «ιστορική απόφαση» τον «εκσυγχρονισμό των πλαισίων διοίκησης και ελέγχου (command and control) των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας (C2), συμπεριλαμβανομένης της ανασύστασης των δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ιαπωνία (USFJ) σε ένα Στρατηγείο Κοινής Δύναμης», το οποίο «θα συμπληρώσει την ίδρυση της JSDF Joint Operations Command (JJOC) από την Ιαπωνία». Η JJOC - αναφέρεται - «θα αυξήσει την ικανότητα κοινών επιχειρήσεων της Ιαπωνίας και θα διευκολύνει τη μεγαλύτερη διαλειτουργικότητα με τις δυνάμεις των ΗΠΑ».

Ενώ η Δήλωση επισημαίνει: «Η απόφαση για την ανασύσταση του USFJ για την επέκταση των αποστολών και των επιχειρησιακών του αρμοδιοτήτων θα είναι η πιο σημαντική αλλαγή στο USFJ από τη δημιουργία του - και μια από τις ισχυρότερες βελτιώσεις στη στρατιωτική συνεργασία της (σ.σ. διμερούς) Συμμαχίας τα τελευταία εβδομήντα χρόνια».

Στο νέο αμερικανικό Στρατηγείο θα υπάγονται ενιαία οι αμερικανικές δυνάμεις Πεζικού, Ναυτικού, Αεροπορίας και Πεζοναυτών που σταθμεύουν στην Ιαπωνία, ενώ θα ανήκει στη διοίκηση Ινδο-Ειρηνικού (US Indo-Pacific Command).

Οπως δήλωσε ο Οστιν, η λειτουργία του επιδιώκει να «διευκολύνει τη βαθύτερη διαλειτουργικότητα και τη συνεργασία σε κοινές διμερείς επιχειρήσεις σε καιρό ειρήνης αλλά και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης».

Εντονη ήταν η αντίδραση της Ρωσίας. Ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, Αντρέι Ναστασίιν, μίλησε για «στενά βήματα» Ουάσιγκτον και Τόκιο που «έχουν ξεκινήσει μεγάλης κλίμακας προετοιμασίες για μια μεγάλη ένοπλη σύγκρουση στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού».

Εσπευσε δε να υπενθυμίσει «στο Τόκιο ότι οι εμπρηστικές του ενέργειες κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, στις οποίες εμπλέκονται επίσης οι ΗΠΑ και άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων μη περιφερειακών μελών του ΝΑΤΟ, λαμβάνονται δεόντως υπόψη όσον αφορά τον αμυντικό μας σχεδιασμό και αναπόφευκτα θα οδηγήσουν σε κατάλληλα αντίμετρα. Διατηρούμε συντονισμό για το θέμα με τους Κινέζους και Βορειοκορεάτες εταίρους μας»...

Τις πολυήμερες επίσημες επαφές του σε Ασία - Ειρηνικό, για 18η φορά από τότε που ανέλαβε καθήκοντα, συνεχίζει ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Αντονι Μπλίνκεν, σε μια περιοχή που και λόγω γεωγραφικής θέσης διατηρεί αυξημένο «βάρος» στην αναμέτρηση με την Κίνα για την παγκόσμια γεωπολιτική επιρροή.

Μετά την επέκταση της στρατιωτικής συνεργασίας της Ουάσιγκτον, μέσα από νέες συμφωνίες που «έκλεισαν» με τις επαφές μεταξύ άλλων σε Τόκιο και Μανίλα στη Σιγκαπούρη, ο Αμερικανός υπουργός υπέγραψε χτες με τον ομόλογό του, Βιβιάν Μπαλακρισνάν, τη συμφωνία «πολιτικής πυρηνικής συνεργασίας», γνωστή ως «Συμφωνία 123», που οι ΗΠΑ σήμερα έχουν σε ισχύ με πάνω από 45 χώρες σε όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας, η «Συμφωνία 123» αποσκοπεί στη «διευκόλυνση της συνεργασίας» σε τομείς όπως «οι τεχνικές ανταλλαγές, η επιστημονική έρευνα και οι συζητήσεις για τις διασφαλίσεις» που - υποστηρίζει η ιστοσελίδα - «σε συνδυασμό με άλλα εργαλεία μη διάδοσης των πυρηνικών, ιδιαίτερα τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων (NPT), συμβάλλουν στην προώθηση των αμερικανικών αρχών της μη διάδοσης των πυρηνικών».

Βέβαια, η κούρσα εξοπλισμών, στην οποία ΗΠΑ και ανταγωνιστές τους επιδίδονται διαρκώς, κάθε άλλο παρά στη «μη διάδοση των πυρηνικών» συμβάλλει, όπως αποτυπώνουν μια σειρά επίσημα κυβερνητικά ντοκουμέντα, κατ' επέκταση και κάθε συνεργασία στην «πολιτική πυρηνική συνεργασία» μόνο άσχετη με την όξυνση των «πολεμικών συνεργασιών» δεν πρέπει να θεωρείται. Την ίδια στιγμή, ασφαλώς, συνδέεται και με μια σειρά επενδυτικούς σχεδιασμούς στην Ενέργεια.