Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης αναδείχθηκε η ξεκάθαρη αντίθεση ανάμεσα στη διεκδικητική αντίληψη της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και στην πρακτική της πλειοψηφίας, που αντί να διεκδικεί παρακαλά για ελεύθερους χώρους, οδηγώντας τελικά στο να χάνονται και να παραδίδονται σε όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων.

Αφορμή αποτέλεσε η εκτεταμένη προσπάθεια της Εκκλησίας να αποδώσει προς οικοδόμηση - με τη μέθοδο της μακροχρόνιας μίσθωσης ή της αντιπαροχής - 9 οικόπεδα που βρίσκονται εντός του δήμου Θεσσαλονίκης, και το ψήφισμα που υιοθετήθηκε από την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου, με το οποίο ζητά από την Εκκλησία να σταματήσει αυτήν την απόπειρα εκμετάλλευσης και να τα παραχωρήσει στον δήμο για να αξιοποιηθούν ως ελεύθεροι χώροι πρασίνου και αναψυχής, στάθμευσης και σχολικής στέγης.

Ο Μιχάλης Κωνσταντινίδης, δημοτικός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ψήφισε «λευκό» καλώντας τη διοίκηση του δήμου και σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο να βγει μπροστά διεκδικητικά, αντί να παρακαλά την ευαισθησία του καθενός.

Οπως είπε μεταξύ άλλων, «εδώ και καιρό κάνουμε μια προσπάθεια ως παράταξη να αναδείξουμε την πραγματική, την πολιτική ουσία του ζητήματος και των ελεύθερων χώρων, που συνδέεται με την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης. Στο πλαίσιο συγκεκριμένων αναπτυξιακών επιλογών, οι οποίες υιοθετούνται και από το Δημοτικό Συμβούλιο, όλοι αυτοί οι χώροι λειτουργούν ως φιλέτα.

Αυτή είναι η επιδίωξη της κεντρικής διοίκησης, της αστικής τάξης της χώρας. Γι' αυτόν τον λόγο οι δήμοι υποχρηματοδοτούνται και δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τις απαλλοτριώσεις, πέρα από τις όποιες ευθύνες των διοικήσεων διαχρονικά.

Ο δεύτερος βασικός λόγος και το δεύτερο στοιχείο που συνηγορεί σ' αυτό είναι ότι οι νόμοι για τις απαλλοτριώσεις γίνονται όλο και περισσότερο ευνοϊκοί για τους ιδιώτες. Η δραστηριότητα της Εκκλησίας, ως ιδιωτικού φορέα που έχει ακίνητα, εντάσσεται εκεί.

Εμείς θεωρούμε ότι η απάντηση δεν μπορεί να είναι "σας παρακαλούμε, μην το κάνετε αυτό" και μολονότι δεν είναι αυτή - φαντάζομαι - η επιδίωξη, τελικά αυτή είναι η ουσία του ψηφίσματος.

Θεωρούμε επίσης ότι αφήνει απέξω και όλους τους υπόλοιπους ιδιώτες, οι οποίοι λειτουργούν αντίστοιχα, σε βάρος των αναγκών των πολλών.

Με αυτήν την έννοια, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη σκοπιμότητα του ψηφίσματος. Ως δήμος, αυτό το οποίο οφείλουμε να πούμε στον λαό της Θεσσαλονίκης είναι: Κατεβείτε στους δρόμους, διεκδικήστε τα χρήματα, να αλλάξει και ο νόμος, για να μπορέσουμε αυτούς τους χώρους να τους περισώσουμε. Είμαστε δήμος, έχουμε αρμοδιότητες, έχουμε ευθύνες, δεν μπορεί με ένα ψήφισμα να λέμε "σας παρακαλούμε"».

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου αναδείχθηκε άλλο ένα εμβληματικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει ότι ο λαός δεν έχει κανένα όφελος από τις «μεγάλες επενδύσεις», αντίθετα τις ακριβοπληρώνει ποικιλότροπα.

Αφορμή αποτέλεσε η λήξη της σύμβασης του δήμου Θεσσαλονίκης με τη «Cisco» για τη χρήση του Labattoir στα Σφαγεία, ενός κτιρίου που είχε παραχωρηθεί από την προηγούμενη διοίκηση στην αμερικανική εταιρεία για τη στέγαση του «Διεθνούς Κέντρου Ψηφιακού Μετασχηματισμού και Ψηφιακών Δεξιοτήτων - Digital Transformation & Digital Skills Center».

Οπως έγινε γνωστό, το κτίριο αυτό όχι μόνο δεν χρησιμοποιήθηκε για τον σκοπό για τον οποίο παραχωρήθηκε, αλλά και όλα τα προηγούμενα 4 χρόνια η «Cisco» δεν είχε πληρώσει ποτέ τους λογαριασμούς φυσικού αερίου και ρεύματος, με αποτέλεσμα να οφείλει στον δήμο 147.300 ευρώ, ποσό που με καθυστέρηση εισπράχθηκε τελικά.