Οι άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας είναι ιδιαίτερα εμφανείς στα μεγάλα έργα, όπου η κυβέρνηση είναι ο εργοδότης των μεγαλοεργολάβων, που με τη σειρά τους μπροστά στο μέγιστο κέρδος «σκοτώνουν». Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι τώρα στα Ολυμπιακά έργα έχουν σημειωθεί τέσσερις θάνατοι εργαζομένων, δύο στο εργοτάξιο - κάτεργο του Ολυμπιακού Χωριού, ένας στο έργο κατασκευής του Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο και ένας στο έργο κατασκευής του κτιρίου για τη στέγαση του Οργανισμού «Αθήνα 2004» στη Νέα Ιωνία. Οι εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους αλλοδαποί, υφίστανται καθημερινά τρομοκρατική επίθεση από τους εργοδότες τους προκειμένου να δουλεύουν όλο και με μεγαλύτερη ένταση, όλο και πιο πολλές ώρες, οι περισσότερες των οποίων είναι ανασφάλιστες και ουσιαστικά απλήρωτες. Τα μέτρα ασφάλειας στην καλύτερη περίπτωση είναι υποτυπώδη. Πολλές φορές οι εργοδότες δε χορηγούν, όπως είναι υποχρεωμένοι από το νόμο, ούτε καν κράνη, φόρμα και μποτάκια εργασίας, αν και αυτά τα μέτρα από μόνα τους δεν προστατεύουν από τα ατυχήματα. Ενώ οι σκαλωσιές είναι κίνδυνος - θάνατος για τους εργάτες.

Η κατάσταση που επικρατεί στο Ολυμπιακό Χωριό δείχνει με εντελώς ξεκάθαρο τρόπο τι συμβαίνει στα μεγάλα έργα. Κατά τις πρώτες 80 ημέρες κατασκευής του έργου (Αύγουστος - Νοέμβριος 2001) και όταν εργάζονταν μόλις 500 περίπου εργαζόμενοι σημειώνονται 55 περιστατικά τραυματισμών. Οι τεχνικές εταιρίες, στις οποίες έχει αναθέσει η κυβέρνηση το έργο, έχουν προειδοποιηθεί από τους αρμόδιους για τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στο έργο, ότι η συχνότητα των ατυχημάτων «κρίνεται υψηλή» και ακόμα ότι «η υψηλή επικινδυνότητα των οικοδομών και η εντατικοποίηση των εργασιών πιθανολογούν περισσότερα και σοβαρότερα εργατικά ατυχήματα». Το ίδιο διάστημα, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας κάνει επανειλημμένες καταγγελίες προς την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Εργασίας για παραβίαση των όρων εργασίας. Η κατάσταση μένει η ίδια. Οι τεχνικές εταιρίες συνεχίζουν να ασυδοτούν σε βάρος της ζωής των εργαζομένων και η κυβέρνηση «σφυρίζει αδιάφορα». Στις 15 Δεκέμβρη 2001 ο 62χρονος καλουπατζής Χρ. Μιάμης, εργαζόμενος στο Ολυμπιακό Χωριό, πέφτει από μεγάλο ύψος και χάνει τη ζωή του. Οι καταγγελίες από το Συνδικάτο συνεχίζονται και, ταυτόχρονα, προβαίνει σε κινητοποιήσεις απαιτώντας την άμεση εφαρμογή μέτρων ασφάλειας στο Ολυμπιακό Χωριό και στα υπόλοιπα έργα. Το υπουργείο αρέσκεται να απαντά με δελτία Τύπου ότι η κατάσταση στο Ολυμπιακό Χωριό είναι καλή και βελτιώνεται συνεχώς.

Εκ του αποτελέσματος, αγνοείται ακόμα και η έγγραφη προειδοποίηση (α.π.: 1670, 1-2-2002) του Τομέα Πρόληψης Ατυχημάτων του ΕΚΑΒ, ύστερα από επίσκεψη υπαλλήλων του στο Ολυμπιακό Χωριό την Παρασκευή 25 Γενάρη 2002. Το έγγραφο απευθύνεται προς τον Ν. Κουρή, υπεύθυνο διασφάλισης ποιότητας στο Ολυμπιακό Χωριό, στις τέσσερις εργολαβίες του έργου, στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας και στο γραφείο Προέδρου του ΕΚΑΒ.

Συγκεκριμένα στο έγγραφο διαπιστώνεται ανάμεσα στα άλλα.

-- Για την ασφάλεια της εργασίας: «Δεν εφαρμόζονται στοιχειώδη μέτρα, δεν υπάρχει ατμόσφαιρα πρόληψης, υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ εργολαβιών και οι τελευταίες δεν ενδιαφέρονται για πρόληψη ατυχημάτων» και διατυπώνεται το συμπέρασμα: «Ελλιπή τα μέτρα και η εφαρμογή κανόνων για την ασφάλεια της εργασίας. Απαιτούνται ριζικές ρυθμίσεις».

-- Για το γιατρό εργασίας: «Η (τεκμηριωμένη) εντύπωση που μας δημιουργήθηκε (δε βρήκαμε κανέναν γιατρό εργασίας και ένας που έπρεπε να είναι, με βάση το «ωράριο» του, είχε ειδοποιήσει ότι δε θα έρθει), ήταν παντελής απουσία οδηγιών, ελέγχου και φροντίδας της υγείας και συνθηκών εργασίας/ διαμονής εργατών» και πιο κάτω: «ενώ υπάρχουν πολυτελή υπόστεγα για τα αυτοκίνητα των διοικητικών, δεν υπάρχουν προστατευόμενοι χώροι (έστω υπόστεγα) για τους εργαζόμενους!». Συμπέρασμα: «Απουσία ιατρικής εργασίας».

-- Για τον τρόπο οργάνωσης διαπιστώνεται: «Υπάρχουν 4 μεγάλες εργολαβίες και ο έλεγχός τους είναι προβληματικός, διότι ουδόλως ενδιαφέρονται (με διαφορές βέβαια) για την ασφάλεια και υγεία των εργαζομένων» κ.ά. Συμπερασματικά διατυπώνεται η προειδοποίηση: «Απαιτείται σύντομη ριζική πρακτική και όχι κλασική αντιμετώπιση του προβλήματος. Με συνηθισμένη μεθοδολογία δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα».

Παρά τις προειδοποιήσεις αυτές, που στις λεπτομέρειές τους είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικές, η κυβέρνηση αν και είναι ο εργοδότης του έργου δε λαμβάνει κανένα ουσιαστικό μέτρο. Το ίδιο και οι τεχνικές εταιρίες που το έχουν αναλάβει. Στα μέσα Μάρτη του 2002 ένας ακόμα εργάτης τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι από πτώση και μετά από λίγες ημέρες πεθαίνει.

Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στα υπόλοιπα μεγάλα έργα, με το τελευταίο θανατηφόρο περιστατικό να σημειώνεται στις 30 Απρίλη, μία μέρα πριν την Πρωτομαγιά, στο έργο κατασκευής του Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο.

Βέβαια, για να συμπληρωθεί η εικόνα πρέπει να επισημανθεί ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους για τον έλεγχο της τήρησης των μέτρων ασφάλειας και υγιεινής στις επιχειρήσεις ουσιαστικά υπολειτουργούν, λόγω της έλλειψης προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής. Και αυτό δεν είναι τυχαίο αλλά συνειδητή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, ώστε να επιτρέπει στο μεγάλο κεφάλαιο να ασυδοτεί ελεύθερα και χωρίς κανέναν έλεγχο σε βάρος των εργαζομένων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου (ΚΕΠΕΚ) Ανατολικής Αττικής και Βορείου Αιγαίου (!) διαθέτει 20 υπαλλήλους για να ελέγξει μια περιοχή στην οποία λειτουργούν πάνω από 7.000 επιχειρήσεις!!!