Πάμε Μπροστά! Αυτό ήταν το πρόσταγμα των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών και διαδηλωτών της Πρωτομαγιάς. Μετά την ολιγοήμερη πασχαλινή ανάπαυλα τα συνδικάτα προχωράνε. Προχωράνε για την επόμενη αναμέτρηση στις 29 Μάη. Η πρόταση που «έπεσε» στις πρωτομαγιάτικές εκδηλώσεις ήδη συζητιέται, «ζυμώνεται» μέσα στα σωματεία, στους χώρους δουλιάς. Ηδη κυκλοφόρησαν «από τα κάτω» οι πρώτες ανακοινώσεις που καλούν σε πρώτη φάση τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις να συνεδριάσουν και να κηρύξουν τη νέα απεργία.

Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετική η στάση των συνδικάτων, αφού όπως έχει γίνει ξεκάθαρο η κυβέρνηση έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλιά, για να προωθήσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα. Ηδη ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, στις διάφορες δηλώσεις του αναφέρεται στο Ασφαλιστικό σαν τετελεσμένο, σαν να έχει καταρτιστεί ήδη και νομοσχέδιο. Η κυβέρνηση έχει κάνει καθαρό και το χρονικό της ορίζοντα, τα μέσα του Ιούνη. Οι νομικοί της σύμβουλοι επεξεργάζονται το νομοσχέδιο, στη βάση των αντεργατικών αποφάσεων που έχουν γίνει γνωστές και που προβλέπουν τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τον οικονομικό στραγγαλισμό των Ταμείων.

«Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο». Την ίδια την εργατική τάξη, σημαντικά τμήματα της οποίας έχουν κάνει με πολλούς τρόπους καθαρό πως δε θα επιτρέψουν να περάσει αυτή η ανατροπή. Εχουν διαμορφωθεί ήδη ορισμένα νέα δεδομένα. Η αγωνιστική προοπτική που ανοίγει ο ταξικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα, δεν ήρθε ως «μάννα εξ ουρανού». Εχει πίσω της, μια τεράστια και καθημερινή δουλιά των συνεπών ταξικών δυνάμεων. Σημείο εκκίνησης οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις πριν από ένα χρόνο. Οπλο της, η εντολή των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών για συνέχιση της πάλης, για να μην επιτρέψουμε στην κυβέρνηση να κατεδαφίσει τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Η πρωτόγνωρη εκείνη κινητοποίηση συνεχίζει να τροφοδοτεί και τους σημερινούς αγώνες. Συνεχίζει να «δεσμεύει» όλους εκείνους, που πάνω απ' όλα βάζουν τα συμφέροντα και τα ακριβοπληρωμένα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Εκείνους που δεν «τα δίπλωσαν» μπροστά στις δυσκολίες. Που έχουν ξεκάθαρο και το ποιος είναι ο αντίπαλος και πού θέλουν να πάνε.

Γι' αυτό, με την ανακοίνωση και του «πακέτου Ρέππα», οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ήταν έτοιμες. Την ώρα που οι υπόλοιποι στην ηγεσία της ΓΣΕΕ ...διύλιζαν τον κώνωπα της χρηματοδότησης και κατάπιναν την κάμηλον της αντιασφαλιστικής ρουκέτας, την ώρα που προσέτρεχαν στον πάγκο του «κοινωνικού διαλόγου», οι ταξικές δυνάμεις το ξεκαθάρισαν: Τα μέτρα πλήττουν όλους τους εργαζόμενους και δεν πρέπει να περάσουν.

Η πρώτη απάντηση ήταν άμεση. Στις 14 Μάρτη σε 46 πόλεις της Ελλάδας, το ΠΑΜΕ, συνδικάτα και συντονιστικές επιτροπές διοργανώνουν συλλαλητήρια. Η σιγουριά της κυβέρνησης σπάει τα μούτρα της μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργαζομένων. Παρά την αμέριστη στήριξη των βαρόνων των ΜΜΕ, οι σχεδιασμοί του Μαξίμου που έβλεπαν στο Ασφαλιστικό «το γερό χαρτί», για να κερδίσουν ακόμα και τις εκλογές, δεν τους βγαίνουν.

Η πλατιά ενημερωτική δράση του ΠΑΜΕ, οι εκατοντάδες περιοδείες, συσκέψεις και συνελεύσεις στους χώρους δουλιάς φέρνουν καρπούς. Στις 3 Απρίλη, εκατοντάδες πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις απεργούν κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης και ενώ η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνεχίζει τα παζάρια.

Η μεγάλη επιτυχία της απεργιακής κινητοποίησης, σηματοδοτεί ένα ποιοτικό βήμα στη δράση των ταξικών δυνάμεων, ενώ στην κορυφή της ΓΣΕΕ, διαπιστώνονται τα πρώτα ρήγματα από την πίεση που ασκούν οι εργαζόμενοι. Ακολουθεί η απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 11 Απρίλη και στη συνέχεια νέα απεργία στον ιδιωτικό τομέα, στην οποία καλούν 60 εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες.

Παρά τη λυσσασμένη αντίδραση των απεργοσπαστικών και εργοδοτικών μηχανισμών, την προσπάθεια υπονόμευσης ακόμα και της Εργατικής Πρωτομαγιάς, οι εργαζόμενοι ξαναδίνουν πιο ξεκάθαρο το μήνυμα. Τα αντιασφαλιστικά μέτρα δε θα περάσουν. Παλεύουμε και απαιτούμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Σε 54 πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ, η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, το ξεκάθαρο ταξικό πλαίσιο, η αγωνιστική διάθεση δείχνουν και πάλι το δρόμο.

Τώρα, το κέντρο βάρος περνάει στην παραπέρα οργάνωση της εργατικής τάξης. Στη δράση των συνδικάτων, που πρέπει να απλώσει και να ριζώσει ακόμα πιο βαθιά στους χώρους δουλιάς. Οι ταξικές δυνάμεις γνωρίζουν -και εκ πείρας- καλά. Και αυτή η μάχη δε θα είναι εύκολη. Το μεγάλο τους όπλο, η δύναμη των ίδιων των εργαζομένων. Γι' αυτό τώρα, χωρίς καμιά αναβολή και νέες δυνάμεις πρέπει να πυκνώσουν το μέτωπο του ταξικού πόλου. Ανθρωπο τον άνθρωπο, εργοστάσιο το εργοστάσιο, να τραβηχτούν στη δράση περισσότεροι εργαζόμενοι. Να στηθούν και νέες επιτροπές αγώνα. Να δυναμώσει η ιδεολογική αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Η ταξική ενότητα να δυναμώσει μέσα στη φωτιά της ταξικής πάλης, κόντρα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους.