Φόρο τιμής στον μαχόμενο κομμουνιστή δημοσιογράφο και για χρόνια πρωτοπόρο συνδικαλιστή του κλάδου Νίκο Καραντηνό, αποτέλεσε η εκδήλωση - βιβλιοπαρουσίαση που οργάνωσε την Τετάρτη το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ. Αφορμή στάθηκε η έκδοση και κυκλοφορία του βιβλίου της Εύας Νικολαΐδου «Εις μνήμην - Νίκος Καραντηνός» από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Για το βιβλίο και τον Νίκο Καραντηνό μίλησαν ο Γιώργος Λεονταρίτης, δημοσιογράφος, ο Περικλής Κουρμούλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη», ο Θεοχάρης Καραντηνός, δρ. πολιτικός μηχανικός και γιος του Νίκου Καραντηνού και η Εύα Νικολαΐδου, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου.

Χαιρετισμό απηύθυναν η Μαρία Αντωνιάδου, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και του Μορφωτικού Ιδρύματος, ο Θέμης Μπερεδήμας, πρόεδρος της ΕΣΠΗΤ, ενώ δυο λόγια για το πώς έζησε η ίδια τον Νίκο Καραντηνό μετέφερε η δημοσιογράφος Ελένη Τράιου. Στην εκδήλωση, που έγινε στην ΕΣΗΕΑ, παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Νίκος Ρεμπάπης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Σωτήρης Τριανταφύλλου, πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ, δημοσιογράφοι του «Ριζοσπάστη» και άλλων Μέσων που γνώρισαν τον Νίκο Καραντηνό, αλλά και εργαζόμενοι της ΕΣΗΕΑ που τον έζησαν ως συνδικαλιστή επί σειρά ετών.

Στην ομιλία του, ο Γ. Λεονταρίτης χαρακτήρισε τον Νίκο Καραντηνό «πυλώνα της ΕΣΗΕΑ», με «στέρεα λογική, πείρα και γνώση». Ανέδειξε τη συνέπεια και την εντιμότητά του, που τον έκαναν να αναγνωρίζεται πλατιά από τους συναδέλφους του κλάδου. Οπως είπε, ο Νίκος Καραντηνός ήταν μια προσωπικότητα «με μεγάλη πνευματική καλλιέργεια, αμετακίνητος στις αρχές του, παρά τους κατατρεγμούς».

Διηγήθηκε διάφορα περιστατικά από την περίοδο που συνυπήρχαν ως συνδικαλιστές στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και έκλεισε την παρέμβασή του ξεχωρίζοντας «την επαναστατική γραφίδα και τον στωικό λόγο του Καραντηνού», που τον κατατάσσουν «σε μια άλλη ράτσα δημοσιογράφων».

Ο Π. Κουρμούλης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο Νίκος Καραντηνός, «με τη φλογερή του πένα συνδύαζε αρμονικά την κοφτερή ματιά στα γεγονότα από τη σκοπιά των "από κάτω", με έναν συναρπαστικό λυρισμό. Κι έτσι γινόταν έμπνευση για δράση. Δημοσιογράφο τον έκανε η ίδια η ζωή, η στράτευσή του στο κίνημα. Γι' αυτό σε όλη του τη ζωή δεν άλλαξε ποτέ μετερίζι.

Εμεινε αταλάντευτα σταθερός στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, και γιατί όχι, στη σωστή πλευρά της δημοσιογραφίας. Σ' εκείνη τη δημοσιογραφία, όπου η πρώτη ύλη του ρεπορτάζ, του σχολίου, του άρθρου, είναι οι αγωνίες και οι αγώνες του λαού, των εργαζομένων, της νεολαίας. Της δημοσιογραφίας που δεν κάνει εκπτώσεις στο να υπερασπίζεται και να αναδεικνύει το δίκιο από ταξική σκοπιά, με μεγάλο πολλές φορές κόστος για όποιον την υπηρετεί με συνέπεια».

Ευχήθηκε να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο της Εύας Νικολαΐδου και κατέληξε λέγοντας πως θα έχει εκπληρώσει την αποστολή του όταν βρει τη θέση του στη βιβλιοθήκη κάθε νέου δημοσιογράφου.

Ο Θ. Καραντηνός χαρακτήρισε το βιβλίο της Εύας Νικολαΐδου «μια πλήρη και ολοκληρωμένη παρουσίαση του Καραντηνού», για τον οποίο είπε ότι τον καθόρισαν δύο πράγματα στη ζωή και στη σκέψη του: Η παράδοση των επαναστατικών αγώνων του επτανησιακού λαού (ο Ν. Καραντηνός καταγόταν από την Κεφαλονιά), «η ψυχολογία των ποπολάρων», όπως είπε, και η επαφή του με το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και τον επιστημονικό σοσιαλισμό.

Στάθηκε ιδιαίτερα στο εύρος της θεματολογίας με την οποία ασχολούνταν ο Ν. Καραντηνός στα γραπτά του και στη μεγάλη απαιτητικότητα που είχε από τον εαυτό του. Διηγήθηκε ορισμένες πιο προσωπικές στιγμές με τον πατέρα του και έκλεισε με τη συγκινητική περιγραφή για το πώς ο Ν. Καραντηνός υπαγόρευσε σ' αυτόν το τελευταίο χρονογράφημά του για τον «Ριζοσπάστη», αφού πλέον δεν μπορούσε να γράψει ο ίδιος.

Ολοκληρώνοντας τη σειρά των ομιλιών, η Εύα Νικολαΐδου είπε ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του βιβλίου για τον Καραντηνό είναι πως όσοι γράφουν γι' αυτόν, τον γνώριζαν πολύ καλά και έτσι αποδίδουν με πληρότητα διαφορετικές πλευρές του χαρακτήρα και της ζωής του. Στάθηκε στο ήθος του Νίκου Καραντηνού και στη σημασία που έχει σήμερα να προβάλλονται πρότυπα δημοσιογράφων οι οποίοι δίνουν μάχες για τους αδικημένους.