Εδώ και πολλά χρόνια, η ζωή τους στο χωριό πάει από το κακό στο χειρότερο. Χρόνο με τον χρόνο βλέπουν το εισόδημά τους όλο και λιγότερο κι έφτασαν, πια, στο σημείο να μην μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα στοιχειώδη προς το ζην της αγροτικής οικογένειας. Οι τιμές που πουλούν τα προϊόντα τους στους εμπόρους παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα - σε αντίθεση με τις πανάκριβες τιμές που αυτά τα προϊόντα διατίθενται από το εμπόριο στη λαϊκή κατανάλωση - την ώρα που το κόστος παραγωγής εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη.

Και δεν είναι μόνο το υψηλό κόστος παραγωγής που ροκανίζει το αγροτικό εισόδημα. Είναι και οι απανωτές καταστροφές στην αγροτική παραγωγή από τις κακές καιρικές συνθήκες και τις αρρώστιες, τις οποίες ο ΕΛΓΑ δεν αποζημιώνει - ή δίνει κάποια ψίχουλα στους πληγέντες παραγωγούς - παρά το γεγονός ότι οι αγρότες πληρώνουν πανάκριβα ασφάλιστρα. Ιδιαίτερα τα τελευταία 4 χρόνια η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή έχει υποστεί τρομερές ζημιές από την κακοκαιρία (ξηρασία, πυρκαγιές, παγετός, πλημμύρες κ.ά.) αλλά και από αρρώστιες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Θεσσαλία, στην οποία τα τρία τελευταία χρόνια είχαμε αποδεκατισμό της παραγωγής από την ξηρασία και τις πυρκαγιές που προηγήθηκαν και προπαντός τις 3 μεγάλες πλημμύρες που ακολούθησαν - πρώτα ο «Ιανός» και μετά οι δυο μεγάλες πλημμύρες του περασμένου Σεπτέμβρη - που μετέτρεψαν τον θεσσαλικό κάμπο σε μια απέραντη λίμνη. Η ζημιά είναι τεράστια για την περιοχή, αλλά γενικότερα για την αγροτική παραγωγή στη χώρα μας, αν ληφθεί υπόψη ότι στη Θεσσαλία παράγεται το 38% της συνολικής παραγωγής βαμβακιού, το 52,8% της βιομηχανικής ντομάτας, το 19,4% του πρόβειου γάλακτος, το 13,7% του κατσικίσιου γάλακτος, το 19,7% του αγελαδινού γάλακτος, το 40% του μαλακού τυριού, το 25% του σκληρού τυριού, το 18,5% του βόειου κρέατος, το 10% του χοιρινού κρέατος, ενώ μεγάλα είναι τα ποσοστά στις καλλιέργειες σιτηρών, δημητριακών, οπωροκηπευτικών, αμπελιών κ.ά.