Κάθε φορά που ο πρόεδρος του ΣΥΝ παραχωρεί μια συνέντευξη, πάντα θυμάται το ΚΚΕ. Καλό θα ήταν βέβαια, πρωτίστως για την αξιοπιστία του, να προσέχει και να ζυγίζει καλά τα λεγόμενά του. Αλλά δεν το πράττει. Ετσι, ασκώντας πολεμική για την πολεμική, υπό το κράτος εμπάθειας, μοιραία διαπράττει σφάλματα. Στην τελευταία του συνέντευξη στην «Αυγή» προσάπτει στο ΚΚΕ «σεχταριστική πολιτική» και εμμονή «στο πιο δογματικό παρελθόν», άρνηση και υπονόμευση της συνεργασίας και κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς και το εγκαλεί διότι - λέει - προσφέρει άλλοθι στο δικομματισμό!

Αν κατανοούμε καλά τα όσα ισχυρίζεται, τότε: Το ΚΚΕ με επιλογή, ακολουθεί μια πολιτική απομόνωσης και περιχαράκωσης («σεχταριστική»), με φυσικό επόμενο να αρνείται τη συνεργασία, το διάλογο, την κοινή δράση... Αίφνης η πραγματικότητα βρίσκεται αναποδογυρισμένη. Κατανοητό, μιας και ο ΣΥΝ κάπως έτσι, αναποδογυρισμένα, αντιλαμβάνεται τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη συνεργασία και την κοινή δράση. Οταν η συνεργασία θεωρείται ταυτόσημη δημοσίων σχέσεων κορυφής και η κοινή δράση εξαντλείται σε κάποιες κινήσεις κορυφών, τότε φυσικά όσοι διαφοροποιούνται από μια τέτοια αθροιστική, περιορισμένη αντίληψη του θέματος, κατηγορούνται ως «σεχταριστές». Είναι τυχαίο μήπως το ότι επέλεξε να δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα του κόμματός του, παραμονές της μεγάλης απεργίας -στην οποία συμμετέχουν και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ, αλλά και ευρύτατες δυνάμεις- που πραγματοποιείται με την αποφασιστική συμβολή του ΚΚΕ, εκτός των άλλων; Δεν αγνοεί καθόλου ότι το «σεχταριστικό» ΚΚΕ αγωνίζεται για τη συσπείρωση και την κοινή δράση των λαϊκών δυνάμεων, για την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος με στόχους προοπτικής που μπορούν να αφυπνίσουν, να ριζοσπαστικοποιήσουν συνειδήσεις. Προφανώς όμως αυτά ενοχλούν τον πρόεδρο του ΣΥΝ!

Ο κ. Κωνσταντόπουλος μιλώντας για «δογματικό παρελθόν» στο οποίο εμμένει το ΚΚΕ, αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά, σε κατ' επάγγελμα συκοφάντη ενός «παρελθόντος» που ανύψωσε τον άνθρωπο, προσέφερε πολλά και μεγάλα στην ανθρωπότητα. Αυτό το παρελθόν το ΚΚΕ όχι μόνο δεν το αρνείται, αλλά το υπερασπίζεται εν πλήρει συνειδήσει. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ έχει δικαίωμα να το χαρακτηρίζει όπως θέλει, έρχεται όμως σε σύγκρουση με την ιστορική αλήθεια. Οχι, ότι μπορεί να πράξει διαφορετικά. Αν το έκανε θα ερχόταν σε σύγκρουση με τα όσα διακηρύττει, τα οποία στοχεύουν στον εξωραϊσμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Λέει ακόμα ο Ν. Κωνσταντόπουλος ότι το ΚΚΕ «προσφέρει άλλοθι στο δικομματισμό»! Καλά θα κάνει να μη μιλά για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου, γιατί επί σειρά ετών και σήμερα, το κόμμα του οποίου ηγείται, ειδικεύεται αποκλειστικά στην παροχή άλλοθι και στη νομιμοποίηση στρατηγικών επιλογών του δικομματισμού. Η ηγεσία του ΣΥΝ είναι που λειτουργεί ως πυξίδα λαϊκού αποπροσανατολισμού. Δε χρειάζεται να προσθέσουμε πολλά γιατί στην ίδια συνέντευξη ο Ν. Κωνσταντόπουλος φροντίζει να μας επιβεβαιώσει, παραπονούμενος γιατί το ΠΑΣΟΚ - το οποίο εντάσσει στις προοδευτικές δυνάμεις - δεν παίρνει στα σοβαρά την υπόθεση της Κεντροαριστεράς!