Το νέο αντεργατικό τερατούργημα χτυπάει την καρδιά του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, με τον οποίο θέλουν να ξεμπερδέψουν και τυπικά τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Θέλουν να εντείνουν ακόμη περισσότερο την εκμετάλλευση των εργατών, να μην υπάρχει κανένας περιορισμός, καμία δέσμευση, με τσακισμένους μισθούς και δικαιώματα.

Ολα αυτά γίνονται για την ανάπτυξη και τα κέρδη του κεφαλαίου, των καπιταλιστών, που έχουν μετατρέψει την αγορά εργασίας σε κινούμενη άμμο, χωρίς να μπορεί ο εργάτης να βρει ένα σταθερό σημείο να ακουμπήσει.

Στοχεύουν στο χτύπημα όλων των εργαζομένων και ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Επιδιώκουν να μας πάνε στην εποχή του αραμπά, την ώρα που η τεχνολογία και η επιστήμη βρίσκονται πολύ ψηλά.

Και όλα αυτά, όπως λένε, για το καλό μας.

Μιλούν για ελεύθερες επιλογές των εργαζομένων, όμως λένε ψέματα. Τα ωράρια εργασίας τα καθορίζουν οι ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, που έχει στόχο την κερδοφορία.

Μιλούν για ελεύθερη επιλογή των εργαζομένων, όταν ο κατώτατος μισθός ορίζεται από τον υπουργό με βάση τους δείκτες της καπιταλιστικής οικονομίας.

Μιλούν για ελεύθερη επιλογή των εργαζομένων, για ελεύθερο προσωπικό χρόνο, όταν προωθούν το 16ωρο στη δουλειά. Δηλαδή μας θέλουν στη δουλειά ήλιο με ήλιο και για ένα πιάτο φαΐ.

Ελεύθερη επιλογή είχε ο εργάτης στην ΕΒΓΑ, που δούλευε συνεχή 12ωρα και πέθανε πάνω στη μηχανή;

Ελεύθερη επιλογή είχε ο εργάτης στα Ναυπηγεία Ελευσίνας που δούλευε ντάλα μεσημέρι και πέθανε;

Επειδή βλέπουν ότι έρχονται αγώνες εντείνουν την καταστολή με φυλακίσεις συνδικαλιστών, εξοντωτικά πρόστιμα για όσους οργανώσουν κινητοποιήσεις, χτύπημα της συλλογικής δράσης, του πιο ιερού δικαιώματος που είναι η απεργία και την αποφασίζουν οι εργαζόμενοι.

Ηρθαν και από κοντά οι κολαούζοι των αφεντικών, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με ένα άθλιο κείμενο. Θυμόμαστε τη στάση της στον νόμο Χατζηδάκη. Οταν εμείς βάζαμε το θέμα ότι ετοιμάζεται νόμος, εκείνη έλεγε «δεν υπάρχει, αυτά είναι εφευρήματα δικά σας». Το ίδιο κάνει και τώρα. Μιλά για κακές πρακτικές και πως οι άδειες δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή στη θεσμική διαβούλευση. Δηλαδή για άλλη μια φορά επιτελεί τον ρόλο της, συμφωνεί με τα αντεργατικά μέτρα, στηρίζει τον «κοινωνικό διάλογο», μη και θίξουμε την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Ακόμα εξωραΐζουν την ευρωπαϊκή Οδηγία, λέγοντας πως «η δεύτερη δουλειά είναι μια πραγματικότητα, άρα να βάλουμε κανόνες στη βαρβαρότητας της εκμετάλλευσης». Ομως ο εργάτης πρέπει να μπορεί να ζει από τον μισθό του, να δουλεύει 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.