Σε ηλικία 91 ετών «έσβησε» στις 27/7/2023 η γνωστή πιανίστα και καθηγήτρια επί 30ετία του Ωδείου Αθηνών και του Σύγχρονου Ωδείου μ.ά. Μαίρη Ρώτα - Πασχάλη, σύζυγος του συνθέτη και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Νικηφόρου Β. Ρώτα (1929-2004).

Η Ρώτα γεννήθηκε στην Αθήνα (11/6/1932) και κατάγεται από μουσική οικογένεια. Εγγονή του Σπαρτιάτη μαέστρου μαντολινάτας Κυριάκου Μουραμπά, κόρη της πιανίστριας Καίτης Μουραμπά-Πασχάλη και ανιψιά των επίσης μαέστρων Γεωργίου Βιτάλη και Χρήστου Μουραμπά. Σπούδασε αρχικά με τη μητέρα της και κατόπιν στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη του εκ Ρωσίας καθηγητή Δημήτρη Μαρή (δίπλωμα, 1956) και στη συνέχεια στην Ακαδημία της Βιέννης (δίπλωμα του 1961) με τον Ζαϊντλεχόφερ. Εναν χρόνο μετά τιμάται από τον Δήμο της Βιέννης με ειδικό δίπλωμα «για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη μουσική ζωή της Βιέννης». Επίσης, πήρε μαθήματα και στην Ακαδημία της Κολωνίας (1963, '64) ως υπότροφος της γερμανικής DAAD.

Εδωσε πολλά ρεσιτάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βιέννη, Κολωνία κ.α.) με πλούσιο ρεπερτόριο από το μπαρόκ έως τη σύγχρονη συνθετική δημιουργία. Φυσικά πολλά έργα του συζύγου της, Νικηφόρου Ρώτα, τον οποίο παντρεύτηκε στα 1956 αποκτώντας τρία παιδιά. Την ζωγράφο Κατερίνα Ρώτα, τον συνθέτη Βασίλη Ρώτα και τη βιολονίστρια Μιχαέλα Ρώτα. Εμφανίστηκε με τις Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης στο 2ο κοντσέρτο του Σαιν-Σανς και ηχογράφησε για την Ελληνική Ραδιοφωνία, ενώ σε δίσκο κυκλοφόρησε τα έργα του Ρώτα, Τρίο για βιολί, βιολοντσέλλο, πιάνο και Σονάτα (1983, ΜΟΥΣΑ LPM7 LP). Οπως μας πληροφορεί ο συνθέτης - συγγραφέας - μουσικολόγος Τάκης Καλογερόπουλος (1946-2009) στο 7τομο Λεξικό του της Ελληνικής Μουσικής «από τον Ορφέα έως Σήμερα» (εκδ. «Γιαλλελής»), αξιομνημόνευτο έμεινε το ρεσιτάλ της στην «Τέχνη» (Θεσσαλονίκη, 6 Δεκεμβρίου 1967).

Ως παιδαγωγός του πιάνου η Ρώτα έδωσε πάνω από 40 διπλώματα και πτυχία. Γνωστότεροι απόφοιτοι της τάξης της είναι οι: Παναγιώτης Γιαννακάκης, Αχιλλέας Γουάστωρ, Γεωργία Μούση, Γιώργος Βλαστός μ.ά.

Στα 2017, σε ηλικία 85 χρόνων ηχογράφησε τις «Ενβανσιόν» του Μπαχ, αφιερώνοντάς τες στους αγαπημένους της μαθητές. Η ερμηνεία της αυτή χαρακτηρίζεται από απλότητα, μεστότητα, ωριμότητα που έρχεται στον εκτελεστή, όταν φτάνει στο πνευματικό του απόγειο, χωρίς φιοριτούρες που οι περισσότεροι καταφεύγουμε σε νεότερες ηλικίες, ελλείψει πείρας και ανάλογης φιλοσοφικής σκέψης. Οσο για τα 85 της χρόνια, μην παραξενευόμαστε, αφού και η παλιά της δασκάλα στην μονωδία, Λούλα Μαύτα (1900-1994) στην ίδια ηλικία ηχογράφησε γερμανικά «ληντ» και ελληνικά δημώδη τραγούδια με φωνή γάργαρη σαν κρυστάλλινο νεράκι της πηγής!

Στη μνήμη μας μένει πάντα η Ρώτα στο Ωδείο Αθηνών, όντας εμείς μαθητές εκεί, να συνοδεύει διπλώματα και πτυχία από το 2ο πιάνο δίνοντας βιεννέζικες παραδοσιακές ερμηνευτικές στιβαρές και λιτές εκτελέσεις στα κοντσέρτα του Μπετόβεν και του Μότσαρτ, αλλά και τους ρομαντικούς Γκρηγκ και Σούμαν, θαυμάζοντας πάντοτε τον Μαλκουζίνσκι και τον Μπαντούρα-Σκόντα και με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο να μην «τσιγκουνεύεται» τα λόγια της σε προβεβλημένους συναδέρφους της που δεν ήτανε στο επίπεδο που εκείνη ήθελε, καλλιτεχνικά και ως προσωπικότητες, αλλά εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους, «παραμύθιαζαν» τους μαθητές τους, όπως έλεγε η ίδια. Ηταν όμως δίκαιη και στα αυτιά μας αντηχεί ακόμη το δυνατό «μπριόζικο» γέλιο της.