Φύκια για μεταξωτές κορδέλες πουλάει η απανταχού σοσιαλδημοκρατία με αφορμή το αποτέλεσμα των ισπανικών εκλογών, παρουσιάζοντάς το ακόμη και ως ...νίκη απέναντι στη δεξιά και ακροδεξιά. Και δεν στεκόμαστε στα δημιουργικά αθροίσματα που οι ίδιοι κάνουν όπως βολεύει και με βάση κάλπικες διαχωριστικές γραμμές. Εξάλλου, για αυτούς η κυβέρνηση Σάντσεθ, που έτρεξε να στείλει επιθετικά όπλα στην Ουκρανία καθ' υπόδειξη του ΝΑΤΟ, που μοίραζε συγχαρητήρια στις δυνάμεις καταστολής μετά την άγρια σφαγή των ξεριζωμένων στον ισπανικό θύλακα της Μελίγια, που χιλιάδες εργαζόμενοι της χώρας διαδήλωσαν ενάντια στην πολιτική της, είναι «πρότυπο προόδου». Το κύριο είναι πως για άλλη μια φορά σερβίρουν την ξινισμένη σούπα ότι μια μούφα προοδευτική διακυβέρνηση με τις απαραίτητες «συγκολλήσεις» μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα απέναντι στον φασισμό. Κι αυτό την ίδια ώρα που μια σειρά σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις με την πολιτική τους έχουν ανοίξει δρόμο σε εθνικιστικές δυνάμεις, όπως στη Φιλανδία, όπου συμμετέχουν και στην κυβέρνηση, ή στη Γερμανία, όπου το ΑfD εξέλεξε πρόσφατα και περιφερειάρχη. Παραπέρα και στο ίδιο πνεύμα εκφράζουν και ανησυχίες για την «ακροδεξιά στροφή» της ΕΕ, λες κι έχει ανάγκη από στροφές η ένωση του κεφαλαίου που πρωτοστατεί στη θεωρία των «δύο άκρων» και την ταύτιση ναζισμού - κομμουνισμού, που συνεργάζεται και στηρίζει ναζιστικές δυνάμεις όπως έκανε στην Ουκρανία κ.ο.κ. Φρένο στη δράση των φασιστικών ομάδων δεν μπορεί να βάλει καμιά δύναμη του κεφαλαίου, σε αντίθεση με τον ίδιο τον λαό, που έχει αποδείξει ότι μπορεί να τον τσακίσει βάζοντας στο στόχαστρο το ίδιο το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.