Την άμεση παύση των πειθαρχικών διώξεων απέναντι σε εκπαιδευτικούς που είχαν δηλώσει αδυναμία να πραγματοποιήσουν τηλεκπαίδευση, την περίοδο του χιονιά, ζητούν μια σειρά Σύλλογοι και Ομοσπονδίες εκπαιδευτικών. Με αφορμή αυτές τις διώξεις και τις κινητοποιήσεις που οργανώνονται εναντίον τους, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Νίκο Παπασπύρο και την Γεωργία Γιανναρά, πρόεδρο και γραμματέα αντίστοιχα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ «Ο Περικλής», στον οποίο ανήκουν οι εκπαιδευτικοί που διώκονται. Παραθέτουμε τη συνέντευξη.

-- Ο Σύλλογός σας έχει αναδείξει με κινητοποιήσεις το τελευταίο διάστημα το θέμα της δίωξης τριών εκπαιδευτικών επειδή δεν έκαναν τηλεκπαίδευση τις μέρες του χιονιά, τον περασμένο Φλεβάρη. Πείτε μας τι συνέβη με αυτές τις εκπαιδευτικούς και γιατί μιλάτε για ψευδείς κατηγορίες.

Γεωργία Γιανναρά: Τον περασμένο Φλεβάρη, με εντολή της Περιφέρειας, πολλά σχολεία της Αττικής παρέμειναν κλειστά λόγω της κακοκαιρίας. Η οδηγία που δόθηκε από τον γενικό γραμματέα του υπουργείου, με εγκύκλιο, ήταν να πραγματοποιηθεί υποχρεωτικά τηλεκπαίδευση!

Εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές βρεθήκαμε αντιμέτωποι με πρακτικές δυσκολίες, όπως η έλλειψη τεχνολογικού εξοπλισμού, διακοπές ρεύματος, προβλήματα στη σύνδεση, πολλά άτομα στο σπίτι.

Πολλοί ήταν οι συνάδελφοί μας που δεν μπόρεσαν τότε να στηρίξουν από το σπίτι τους την τηλεκπαίδευση. Ανάμεσά τους και οι τρεις εκπαιδευτικοί που σήμερα διώκονται, επειδή είχαν αδυναμία να υλοποιήσουν την οδηγία του γγ του υπουργείου, η υποχρεωτικότητα της οποίας δεν στηρίζεται στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο.

Ο διευθυντής Εκπαίδευσης θα μπορούσε να προβεί σε μια σειρά άλλες ενέργειες οι οποίες είναι στην αρμοδιότητά του, ωστόσο προτίμησε να παραπέμψει τις εκπαιδευτικούς στο πειθαρχικό συμβούλιο, υλοποιώντας μια πολιτική τρομοκράτησης του κλάδου. Η παραπομπή είναι ανυπόστατη, γίνεται με την αιτιολογία ότι οι εκπαιδευτικοί αρνήθηκαν να εφαρμόσουν την οδηγία του γγ. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει, όπως αποδεικνύεται από το πόρισμα της προκαταρκτικής εξέτασης, καθώς και τις καταθέσεις των μαρτύρων, όπου αναφέρεται ρητά ότι αδυνατούσαν να την εφαρμόσουν.

Αυτές οι διώξεις δεν αφορούν μόνο τις τρεις εκπαιδευτικούς αλλά ολόκληρο τον κλάδο, ο οποίος βρίσκεται σύσσωμος στο πλευρό τους με αίτημα να σταματήσει τώρα η διαδικασία των άδικων διώξεων.

-- Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο στόχος των διώξεων;

Νίκος Παπασπύρος: Η παραπομπή των συναδελφισσών μας στο Πειθαρχικό Συμβούλιο μπορεί να φέρει την υπογραφή του διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Β' Αθήνας, όμως είναι κατευθυνόμενη από το υπουργείο Παιδείας. Από το πλήθος των χιλιάδων συναδέλφων στη Διεύθυνση ΠΕ Β' Αθήνας και πανελλαδικά που δεν συμμετείχαν στην τηλεκπαίδευση τις μέρες του χιονιά επιλέγονται τρεις, οι δύο εκ των οποίων μάλιστα - όχι τυχαία, κατά την εκτίμησή μας - είναι νεοδιόριστες, και διώκονται ενώ τεκμηριωμένα αδυνατούσαν να κάνουν τηλεκπαίδευση, ως αποδιοπομπαίοι τράγοι δηλαδή και για παραδειγματισμό των υπόλοιπων. Ο συγκεκριμένος διευθυντής ΠΕ δεν είναι ένα τυχαίο στέλεχος του ΥΠΑΙΘ, είναι ο ορισμένος από την πρώην υπουργό Παιδείας, την κα Κεραμέως, πρόεδρος του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου (ΚΥΣΠΕ). Είναι φανερό ότι στόχος τους είναι να δημιουργήσουν κλίμα φόβου και τρομοκρατίας και να ποινικοποιήσουν τη μη δυνατότητα πραγματοποίησης τηλεκπαίδευσης, ώστε να κατισχύσει η αντίληψη ότι ο εκπαιδευτικός πρέπει να κάνει τηλεκπαίδευση από τον ιδιωτικό του χώρο και με δικά του μέσα οποιαδήποτε στιγμή το επιλέξει το ΥΠΑΙΘ, καταστρατηγώντας βασικά εργασιακά δικαιώματα και λειτουργώντας ενάντια ακόμα και στη δική τους νομοθεσία όπως ισχύει έως τώρα. Παράλληλα επιδιώκουν τη μονιμοποίηση και νομιμοποίηση της τηλεκπαίδευσης ως αυτοτελούς εργαλείου - υποκατάστατου της ζωντανής εκπαιδευτικής διαδικασίας.

-- Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να λειτουργεί η τηλεκπαίδευση στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας και τι γίνεται σήμερα στην πράξη;

Ν. Π.: Καταρχάς θεωρούμε ότι παιδαγωγικά, κοινωνικά και διδακτικά η ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία είναι αναντικατάστατη και η τηλεκπαίδευση δεν είναι εκπαίδευση. Δεν μπορεί ούτε να αντικαθιστά ούτε να εξισώνεται με τη διά ζώσης εκπαίδευση, και πολύ περισσότερο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, δηλαδή στα παιδιά των 4-12 χρόνων. Μπορεί να έχει επικουρικό ρόλο, ως εργαλείο, ως συμπληρωματική διαδικασία στη διά ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία, στο πλαίσιο της κανονικής λειτουργίας του σχολείου. Εννοείται βέβαια ότι σε αυτήν την περίπτωση το υπουργείο Παιδείας οφείλει να παρέχει στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς στον χώρο του σχολείου, ο οποίος παραμένει ο χώρος εργασίας μας και μέσα σε αυτόν παρέχουμε το έργο μας, όλα τα απαραίτητα τεχνολογικά μέσα και τον εξοπλισμό (υπολογιστές, διαδικτυακή σύνδεση), πράγμα το οποίο δεν κάνει, ως βάση για την καθολική πρόσβαση στο συνολικό μορφωτικό αγαθό της ενημέρωσης, της επικοινωνίας και της μορφωτικής και πολιτιστικής δραστηριότητας, απαραίτητο συμπληρωματικό εργαλείο στη διδακτική διαδικασία.

-- Τι μήνυμα στέλνετε για αυτή την υπόθεση σε γονείς και μαθητές;

Γ. Γ.: Εμείς οι εκπαιδευτικοί στεκόμαστε καθημερινά δίπλα στους μαθητές μας όταν αυτοί μας χρειάζονται. Το αποδείξαμε και στην περίοδο της πανδημίας, που χωρίς καμία στήριξη από το υπουργείο χρησιμοποιήσαμε όλα τα μέσα για να βρεθούμε κοντά στους μαθητές μας και τις οικογένειές τους, ώστε κανένας να μην είναι μόνος του.

Ομως η εξ αποστάσεως διδασκαλία δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη διά ζώσης λειτουργία του σχολείου, όπου το παιδί έρχεται στο σχολείο και αναπτύσσεται γνωστικά, μαθησιακά, ψυχοσυναισθηματικά και κοινωνικά.

Η τηλεκπαίδευση την περίοδο της κακοκαιρίας δεν λύνει αλλά δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στις οικογένειες μαθητών και εκπαιδευτικών. Ας αφήσουμε τα παιδιά να παίξουν και να χαρούν το χιόνι και τα οφέλη του ελεύθερου παιχνιδιού. Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον του υπουργείου για χάσιμο μαθημάτων λόγω χιονιά, τη στιγμή που δεν καλύπτονται ουσιαστικά οι σύγχρονες παιδαγωγικές και μαθησιακές ανάγκες των μαθητών.

Η εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης για λίγες μέρες, και ειδικά όταν δεν υπάρχει προσβασιμότητα στα σχολεία λόγω καιρικών συνθηκών, αναδεικνύει την αδυναμία του κράτους και των υπεύθυνων να κρατήσουν τους δρόμους ανοιχτούς, αναδεικνύει τις ανύπαρκτες υποδομές, τα αθωράκιστα απέναντι σε φυσικά φαινόμενα σχολεία. Είναι βλέπετε και αυτή η λογική του κόστους - οφέλους!

Μην ξεχνάμε ότι η τηλεκπαίδευση στην ουσία υλοποιείται με τον ατομικό τεχνολογικό εξοπλισμό, που δεν έχουν όλοι οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί. Επίσης, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι υποχρεωμένοι να τηλεργάζονται από το σπίτι τους, αλλά και πολλοί μαθητές αδυνατούν και δεν συμμετέχουν στο μάθημα.

Απευθυνόμαστε στους γονείς, ενώνουμε τις φωνές μας απέναντι στις πολιτικές που υποβαθμίζουν τα μορφωτικά τους δικαιώματα, συζητάμε μαζί τους για το όφελος των παιδιών, στεκόμαστε δίπλα στις συναδέλφισσες και διεκδικούμε από κοινού σχολεία ανοιχτά, ζεστά, με κατάλληλες εγκαταστάσεις, να υποδέχονται τους μαθητές μας ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, ένα σχολείο ελκυστικό για τα παιδιά.

-- Τι έχει γίνει μέχρι τώρα και ποια θα είναι τα επόμενα βήματά σας γύρω από το θέμα των διώξεων;

Ν. Π.: Ο Σύλλογος μας, «Ο Περικλής», από την πρώτη στιγμή κινητοποιήθηκε για να υπερασπίσει τις συναδέλφισσές μας με όλα τα μέσα - συνδικαλιστικά, νομικά, οικονομικά - αλλά και για να υπερασπίσει το δημόσιο σχολείο από τις αντιεκπαιδευτικές επιλογές του υπουργείου.

Ηδη πολλές δεκάδες πρωτοβάθμιοι σύλλογοι, η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ έχουν εκφράσει τη στήριξή τους και την ταξική τους αλληλεγγύη. Η απόκρουση των διώξεων και του αυταρχισμού γίνεται υπόθεση όλου του εκπαιδευτικού κινήματος. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να δικαιωθούν οι συναδέλφισσές μας, αλλά και μέχρι να δικαιωθούμε όλοι απέναντι στην τρομοκρατική πολιτική του υπουργείου, που λειτουργεί επικίνδυνα και αντιπαιδαγωγικά για τους μαθητές μας και χτυπά τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.