-- Καλημέρα, κύριε Γραμματέα.

Καλημέρα σας.

-- Κουρασμένο σας βλέπω, από τη συγκέντρωση χτες (σ.σ. προχτές).

-- Είχατε κόσμο χτες, πολύ.

Η κούραση η σωματική αναπληρώνεται από την ψυχική ανάταση. Οντως είχε πάρα πολύ κόσμο, μαχητική νεολαία, ναι, ήταν μεγαλύτερη από την προηγούμενη.

-- Εχετε «γκελ» στη νεολαία. Δηλαδή ακούω πολλούς νέους ανθρώπους να λένε - συγγνώμη τώρα για την έκφραση, που θα το πω έτσι - «ο Κουτσούμπας είναι ωραίος τύπος».

Καλά, ναι. Το θέμα είναι αυτό να εκφραστεί στην κάλπη, γιατί υπάρχουν και νέοι που κάτω από συγκεκριμένες δυσκολίες σκέφτονται την αποχή, να μην πάνε. Υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες, αλλά εμείς τους λέμε να πάνε να ψηφίσουν, να ψηφίσουν βέβαια το ΚΚΕ εφόσον τους αρέσουν αυτά που λέμε, εφόσον ασχολούμαστε με τα προβλήματά τους και κυρίως είμαστε μπροστά στους αγώνες τους. Γιατί και η φοιτητική και η μαθητική νεολαία όλα αυτά τα χρόνια έδειξαν ότι μπορούν να παλέψουν, παλεύουν, έχουν οράματα, έχουν ιδανικά, παρά τα όσα λέγονται για τη νέα γενιά. Εχουν την ευαισθησία αυτή, που είναι χρήσιμη για τη νέα γενιά και για την κοινωνία μας συνολικότερα, γιατί είναι η γενιά που θα πάρει τα ηνία - να το πω έτσι - της εξουσίας αύριο, της διακυβέρνησης αλλά και της ανάπτυξης της κοινωνίας.

Θα πω ότι γι' αυτό υπάρχουν ευθύνες και στα άλλα κόμματα. Υπάρχει ευθύνη στα κόμματα που κυβέρνησαν, καταρχάς, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε όλο αυτό το διάστημα λέγοντας στον ελληνικό λαό και στη νεολαία «δεν υπάρχει εναλλακτική». Στην ουσία άφηνε να εννοηθεί, και το έλεγε, «ψηφίστε το μικρότερο κακό», εννοώντας βέβαια ο ίδιος τον εαυτό του ως μικρότερο κακό. Ομως ο λαός επιλέγει κάποιον που ξέρει, που μπορεί να είναι αντίπαλος, όπως είναι για μας η ΝΔ, αλλά ίσως νομίζει ότι λέει καθαρές κουβέντες, ότι αυτά που λέει πάνω κάτω αυτά θα κάνει, ενώ για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα υπήρχαν και υπάρχουν επιφυλάξεις, και αυτή ήταν η πρακτική όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και, ως κυβέρνηση, και υποκρίθηκε και πολλά ψέματα είπε, και φάνηκε να μην έχει πρόβλεψη για το τι μέλλει γενέσθαι. Και σε ένα πολιτικό κόμμα αυτά καταλογίζονται και καταμετρώνται στην κρίση του λαού. Και, βεβαίως, και τα τελευταία χρόνια ως αντιπολίτευση, κυρίως, έπαιξε τον ρόλο της συναινετικής αντιπολίτευσης. Ουσιαστικά σαν να είχε υπουργείο.

-- Φώναζε...

Κοιτάξτε, είναι αυτό που λέω «αυτοί είστε». Το είπα στη Βουλή γι' αυτόν τον λόγο. Τους βλέπεις στη Βουλή να μιλάνε, να χτυπάνε τα χέρια, να μιλάνε σε υψηλούς τόνους. Κάποιος που δεν ξέρει, που δεν παρακολουθεί συνεχώς, νομίζει ότι έχουν αβυσσαλέες διαφορές. Και τελικά αποδεικνύεται ότι 200 νομοσχέδια, τα οποία κατά την εκτίμησή μας - και εμείς το είπαμε καθαρά - ήταν αντιλαϊκά, εμβληματικά αντιλαϊκά νομοσχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ, τα ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. 200 νομοσχέδια. Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το 70%. Και το ίδιο θα κάνει και τώρα. Γιατί έχει δεσμεύσεις.

-- Αυτό που περιγράφετε ως πρακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θεωρείτε ότι έχει κακό αντίκτυπο στην Αριστερά γενικότερα ως κυβερνητική προοπτική; Γενικότερα στην Αριστερά;

Νομίζω έχει πολύ μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο πρώτα απ' όλα στις συνειδήσεις των ανθρώπων, και όχι μόνο των αριστερών, γιατί ξέρετε - το έχω ξαναπεί πολλές φορές, θα το ξαναπούμε πάλι - ότι εμείς δεν ξεχωρίζουμε με γεωγραφικούς όρους τον ελληνικό λαό. Εχει άσχημο αντίκτυπο στον εργάτη, άσχετα αν ψηφίζει τώρα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ή οτιδήποτε άλλο. Εχει αντίκτυπο στον υπάλληλο, στον επαγγελματία, στον αγρότη, δηλαδή σε αυτό που λέμε ελληνικό λαό, που τους ενώνουν πολλά πράγματα και έχουν κοινούς αντιπάλους: Το μεγάλο κεφάλαιο, την ΕΕ με τις πολιτικές της. Αρα λοιπόν κάνει ζημιά, γιατί απογοητεύει έναν κόσμο. Εκεί που θα μπορούσε να οδηγήσει για παράδειγμα μια υποτίθεται αριστερή δύναμη σε μεγαλύτερη ριζοσπαστικοποίηση, να υπηρετήσει την πρόοδο και την εξέλιξη της κοινωνίας προς τα μπρος, πας προς τα πίσω και τον οδηγείς στο μυαλό του να λέει «ας πάω πιο σίγουρα, πιο συναινετικά, να ξέρω τι μου γίνεται». Κάπως έτσι σκέφτεται απλοϊκά ο κόσμος. Φυσικά, δεν σκέφτεται σωστά, κατά την άποψή μας. Θεωρούμε ότι δεν είναι σωστό και αυτό προσπαθούμε να τον πείσουμε. Οτι δεν είναι λύση επειδή απογοητεύτηκες από ένα γιαλαντζί αριστερό κόμμα ή δεν ξέρω τι άλλο να το ονομάσω, που υποκρίθηκε, που δεν έκανε τη δουλειά έτσι όπως έπρεπε, αυτούς που επέλεξες, να επιλέγεις ένα άλλο συντηρητικό κόμμα.

-- Αρα του αποδίδετε μια ιστορική ευθύνη - θα έλεγα εγώ σε εισαγωγικά - του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί άκουγα τον κ. Τσίπρα χθες το βράδυ. Σας αποδίδει ότι στο όνομα του να κρατήσω ψηλά τα λάβαρα, όπως είπε, και τις θέσεις μου και τα λοιπά, δεν πέρασε η διαδικασία της κυβερνησιμότητας, η πρόταση της εξουσίας δηλαδή, όπως ήταν η πρόταση για προοδευτική διακυβέρνηση, με αποτέλεσμα να μην αγωνίζομαι την επόμενη μέρα - έτσι λέει ο κ. Τσίπρας - γι' αυτά που χρειάζεται ο λαός. Ενώ αν μπαίνατε σε μια κυβέρνηση θα μπορούσατε και να τα λύσετε, όχι μόνο να τα καταγγέλλετε. Αυτό, απ' ό,τι καταλαβαίνω, είναι το περίγραμμα ενός από τα πράγματα που σας καταλογίζει.

Μόνο που εμείς έχουμε ξεκάθαρη θέση γι' αυτό και νομίζω ότι ο ελληνικός λαός το κατανοεί πλέον αυτό με βάση την πείρα του, ότι θα γινόμασταν ίδιοι με αυτούς αν μπαίναμε σε μια τέτοια αντιλαϊκή, αστική - όπως θέλετε πέστε το - μούφα προοδευτική κυβέρνηση. Διότι όταν έχεις επιλέξει ότι θα υπηρετήσεις τα 350 προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, που σημαίνει τουλάχιστον ισάριθμους αντεργατικούς νέους νόμους...

-- Πλάκα πλάκα, γιατί τα έχετε βάλει μαζί του τόσο πολύ (σ.σ. με το Ταμείο Ανάκαμψης); Ολος ο κόσμος το θεωρεί μεγάλη ευκαιρία, τεράστια και τα λοιπά. Είστε οι μόνοι που λέτε, δεν είναι ευκαιρία, είναι μνημόνιο.

Ε, βέβαια, είναι υπερμνημόνιο. Μάλιστα, σε μια κρίση ειλικρίνειας, το είπε ο κ. Μητσοτάκης. Παρότι εμείς το λέμε πολλά χρόνια, ότι το Ταμείο Ανάκαμψης δεν είναι ένα σακούλι με λεφτά που παίρνει η ΕΕ και στα χαρίζει. Είναι λεφτά που έχουν βγει πάλι από τον ελληνικό λαό, από τη φοροληστεία που γίνεται, τους φόρους που πληρώνουμε, τελωνειακούς δασμούς που παίρνουν, από τον ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ, το ένα και το άλλο, και πάνε στο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ. Από κει μαζεύονται αυτά τα χρήματα, δίνονται, δεν είναι δανεικά κι αγύριστα, είναι δάνειο, το οποίο το αποπληρώνεις πάλι, με επαίσχυντους όρους και προαπαιτούμενα. Είναι υπερμνημόνιο, διότι για να κάνει την εκταμίευση πρέπει να υπογράψεις, να συμφωνήσεις ότι θα περάσεις νέα φορολεηλασία για τα λαϊκά στρώματα, να χτυπήσεις δηλαδή τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, τους αγρότες, τους εργάτες, τον λαό, γιατί το 95% των φόρων, ξέρουμε όλοι, με βάση τα επίσημα στοιχεία, βγαίνει από τον ελληνικό λαό. Μόνο 5% πληρώνουν οι λίγοι, οι μεγάλοι, οι όμιλοι οι επιχειρηματικοί κ.λπ. Αρα, λοιπόν, όταν το αποδέχεσαι αυτό και συμφωνήσεις να τα περάσεις αυτά... Για παράδειγμα στην Υγεία, που είναι ένα τεράστιο μέτωπο και έχει ανοίξει και τώρα προεκλογικά.

-- Επιχορηγήσεις και δάνεια, μισά - μισά είναι.

Απ' αυτό 1,2 δισ., λέει, θα αφορά τον τομέα της Υγείας. Απ' αυτό, η συζήτηση που γίνεται και στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ είναι ποιοι όμιλοι, ποιοι μεγάλοι θα πάρουν το μεγαλύτερο μερίδιο, από τους ιδιώτες της Υγείας, ιδιωτικοί όμιλοι, αυτοί που υπάρχουν, και όχι πώς θα καλυφθούν τα δημόσια νοσοκομεία. Μόνο 314 εκατ., απ' αυτά τα 1,2 δισ. που θα πάνε για την Υγεία, θα πάνε για τη δημόσια υποτίθεται Υγεία. Κι αυτό όχι - λέει το Ταμείο Ανάκαμψης, αυτό το νέο υπερμνημόνιο - υπέρ της πρόσληψης γιατρών, νοσηλευτών, αναγκαίου ειδικευμένου προσωπικού που έχουν ανάγκη τα δημόσια νοσοκομεία, αλλά μόνο για ανακαινίσεις, εξοπλισμό και λοιπά κάποιων μονάδων, μόνο 314 εκατ. Αυτό δεν κάνει ούτε για ανακαίνιση κάποιων πτερύγων των νοσοκομείων όλων. Μόνο να σκεφτείτε, από την περιοχή της Στερεάς, στη Χαλκίδα, που είναι ένα μεγάλο νοσοκομείο, για να αποπερατωθεί το έργο του νοσοκομείου εκεί, του εκσυγχρονισμού του, να βαφτεί, να φτιαχτούν, τα τμήματα του κ.λπ., χρειάζονται 70 εκατ., μόνο για ένα δημόσιο νοσοκομείο.

-- Μόνο για ένα...

Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για άλλα 50 δημόσια νοσοκομεία ή για εκατοντάδες Κέντρα Υγείας που έχουμε ανάγκη, ή για εξοπλισμό σε ασθενοφόρα και διασώστες, για να μη θρηνούμε θύματα.

-- Πάμε σε κάτι άλλο, εσείς έχετε βάλει αριθμητικό στόχο για το ΚΚΕ σ' αυτές τις εκλογές;

Οχι, ξέρετε ότι δεν βάζουμε αριθμητικούς στόχους. Εμείς λέμε να πάμε όσο πιο ψηλά γίνεται. Πήραμε 7,23% στις προηγούμενες εκλογές, 427.000 ψήφους, 26 έδρες. Τώρα ο εκλογικός νόμος είναι πιο άδικος, ληστρικός, δίνει μπόνους στο πρώτο κόμμα 40-50 έδρες.

-- Αν πάρετε τα ίδια, που λέει ο λόγος, πόσους βουλευτές θα πάρετε;

Αν πάρουμε τα ίδια θα χάσουμε τουλάχιστον 5-6, ανάλογα και με το πόσα κόμματα θα μπούνε στη Βουλή και το πώς θα γίνει η κατανομή των εδρών. Αρα, για να ακυρώσουμε αυτόν τον εκλογικό νόμο και για να πάρουμε, λέω εγώ, τους 26 βουλευτές, πρέπει να έχουμε πάρα πολύ σημαντική αύξηση. Οσο πάμε περισσότερο, 2% - 3%, χιλιάδες νέες ψήφους. Αρα σημαίνει ότι όλοι αυτοί που πήγαν να ψηφίσουν στις 21 Μαΐου πρέπει να πάνε όλοι και να ψηφίσουν, ξεπερνώντας όποιες δυσκολίες έχουν - άλλος υγείας, άλλος οικονομικά, άλλος δουλεύει σεζόν. Να πάνε να ψηφίσουν τους λέμε. Και βεβαίως να αυξηθούν.

-- Τους δίνει και πινακίδες, τους αφήνει και τα διόδια ελεύθερα.

Ε, καλά, αυτό το κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, και βέβαια κι εμείς πιέζουμε σ' αυτό. Πάμε και ανοίγουμε τα διόδια. Τους λέμε, θα τα ανοίξουμε εμείς άμα δεν τα ανοίξετε. Θα πάμε να μοιράσουμε και φυλλάδια και τους αφήνουμε να περνάνε ελεύθερα, το έχουμε κάνει.

-- Βλέπετε εξακομματική, επτακομματική Βουλή; Βλέπετε περισσότερα κόμματα, θεωρείτε;

-- Δεν είμαι σίγουρος, μιλάμε για «κόμματα μιας χρήσης», όπως τα έχουμε ονομάσει κι έτσι είναι, κόμματα, να το πω αλλιώς, διάττοντες αστέρες που εμφανίζονται, έρχονται ξαφνικά, παρέρχονται, κάνουν μια θητεία, μια τετραετία. Υπάρχει πείρα πλέον. Ποιος θυμάται τώρα το ΛΑ.Ο.Σ. που έγινε και κυβέρνηση μαζί με άλλους, το ΠΟΤΑΜΙ του κ. Θεοδωράκη, τους ΑΝΕΛ του Καμμένου, άλλους τέλος πάντων, τη ΔΗΜΑΡ κ.λπ.

-- Τι λέτε, αυτοί κάνουνε μια δουλειά και χαθήκανε...

-- Κάνουν μια τετραετία, το ίδιο έγινε και με τον Βαρουφάκη τώρα και μάλλον έτσι θα γίνει με το ΜέΡΑ25, μια τετραετία, μια δουλίτσα. Κυρίως η δουλίτσα είναι να αποσπάσουν κάποιες ψήφους που θα μπορούσαν να κατευθυνθούν πραγματικά σε κόμματα όπως το ΚΚΕ, που μπορεί να κάνει ισχυρή, δυνατή αντιπολίτευση, 100%, μέσα στη Βουλή και κυρίως να είναι μαζί με τον λαό στους αγώνες τους καθημερινούς και στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός. Κι από κει και πέρα, «ήλθον, είδον και απήλθον», αυτό γίνεται. Το ίδιο θα γίνει και με τέτοια μορφώματα που εμφανίζονται.

-- Στην Ζωή Κωνσταντοπούλου αποδίδετε ουσιαστικά - γιατί άκουσα τον κ. Τσίπρα να λέει ότι ουσιαστικά ήταν promotion του Μαξίμου η περίπτωσή της - εγώ είδα να μιλάτε ουσιαστικά, να της αποδίδετε ότι δεν έχει ιδεολογικό στίγμα, αυτό το αγάπη και τα λοιπά και ξέρω 'γω τι...

-- Σύμφωνοι. Εμείς, η κριτική που κάνουμε είναι με επιχειρήματα απέναντι στα πολιτικά κόμματα κι αυτά τα εμφανιζόμενα ή τα εκτός Βουλής κόμματα. Και βεβαίως, η αγάπη προς τον ελληνικό λαό και τη νεολαία, προς τις γυναίκες της πατρίδας μας δεν χτίζεται ούτε με ψέματα ούτε με υποκρισία ούτε με το να παρουσιάζεσαι διαφορετικός απ' αυτό που είσαι στην πραγματικότητα, ούτε με αυταρχισμό πολύ περισσότερο ούτε με τέτοια ζητήματα που τα έχουμε ζήσει στο πολιτικό σκηνικό και από άλλα κόμματα και που εκφράζει το κόμμα της συγκεκριμένης κυρίας πολιτικού αρχηγού, η οποία έχει και βεβαρημένο πολιτικό παρελθόν. Η κριτική μας εμάς εστιάζει συγκεκριμένα, της έχουμε θέσει ερωτήματα. Για παράδειγμα, για την πρόταση νόμου του ΚΚΕ να καταργηθούν τα μνημόνια...

-- Μα ήταν αντιμνημονιακή τότε η Ζωή, πολύ...

-- Ναι, αλλά δεν το λέει τώρα και εμφανίζεται ως αντιμνημονιακή γιατί δήθεν μετά έκανε κριτική στον κ. Τσίπρα. Ενώ, τον στήριξε λέγοντας ότι ήταν σχήμα λόγου αυτό που λέγαμε προεκλογικά, δηλαδή ψέμα, ότι θα καταργήσουν τα μνημόνια. Εμείς κάνουμε κριτική γιατί ήταν εξαφανισμένη τέσσερα χρόνια από τους λαϊκούς αγώνες, απ' αυτό που πραγματικά συνέβαινε στην πολιτική ζωή, στην κοινωνική ζωή.

-- Λέτε ότι δεν έχει πολιτικό στίγμα πλέον, αυτό το κίνημα αγάπης... και ξέρω 'γω τι...

-- Δεν ήταν στους πλειστηριασμούς δίπλα στους εργαζόμενους, στα εργοστάσια, στους αγρότες, παντού σε όλη την Ελλάδα, όπου βρίσκονται το ΚΚΕ, οι υποψήφιοι και οι βουλευτές του ΚΚΕ, οι Πργανώσεις του ΚΚΕ, για παράδειγμα. Αρα, λοιπόν, δεν έχει νόημα, με υποκρισία και με καρδούλες και με αγαπησιάρικες νότες επικοινωνιακές προεκλογικά δεν λύνονται τα τεράστια προβλήματα, λύνονται με συγκεκριμένες πολιτικές. Γιατί το πολιτικό πρόγραμμα ενός κόμματος δεν είναι εκθέσεις ιδεών ή κουβέντες στον αέρα.

-- Αυτά τα μορφώματα που υπάρχουν, τα πολιτικά κόμματα, τα οποία είναι θρησκευτικά, μέσα από μοναστήρια, τη ΝΙΚΗ, όλα αυτά. Με λάβαρα... είναι ένα άλλο πράγμα αυτό...

-- Τα ζήσαμε και σε κάτι διαδηλώσεις, όχι τόσο στο πολιτικό σκηνικό, παλιότερα, με κάτι τέτοια. Θεωρώ ότι περισσότερο ενεργούμενα είναι, δεν ξέρω ποιων, αλλά είναι επικίνδυνα μορφώματα αυτά και πάλι κι αυτά τον ίδιο ρόλο παίζουν. Αποσπούν κάποιες ψήφους, επηρεάζουν κάποιους ανθρώπους, θέλουν να εργαλειοποιήσουν τη θρησκεία ή το θρησκευτικό περισσότερο συναίσθημα του ελληνικού λαού και προσπαθούν να παρασύρουν τον κόσμο σε αντιδραστικές θέσεις. Γιατί, αν δείτε, το συνολικό πρόγραμμά τους είναι αντιδραστικό, απαράδεκτο και επικίνδυνο.

-- Και ανατριχιαστικό μερικές φορές...

-- Ναι, ανατριχιαστικό.

-- Τώρα, με βάση αυτό που είχαμε ως αποτέλεσμα πριν, στις προηγούμενες και αυτό που αναμένουμε, μπορεί, δεν ξέρουμε, λέμε τώρα. Εσείς θεωρείτε ότι βρισκόμαστε μπροστά, στη χώρα δηλαδή, σε μια πολιτική ηγεμονία μακροχρόνια της Δεξιάς; Ηγεμονεύει έναν χώρο ουσιαστικά αυτή τη στιγμή.

-- Οχι, δεν το πιστεύω αυτό. Φυσικά, αυτή τη στιγμή είναι τέτοιος ο πολιτικός συσχετισμός, αρνητικός κατά την άποψή μας, αλλά δεν το πιστεύω ότι θα είναι συνέχεια έτσι. Διότι έχει ο καιρός γυρίσματα. Αυτό που διαφαίνεται είναι ένα - αχνό αυτή τη στιγμή - κίνημα, ρεύμα αμφισβήτησης, κυρίως μέσα στην ελληνική νεολαία, αλλά και σε εργατικά - λαϊκά στρώματα, αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Ψάχνεται, δηλαδή, ένας κόσμος, αναζητά λύσεις, αναζητά οράματα, ιδανικά κι αυτό είναι το πιο παρήγορο και το πιο κρίσιμο ζήτημα. Γι' αυτό εμείς λέμε ότι μέσα απ' τη συλλογική δράση, μέσα από τα σωματεία, στους συλλόγους, ό,τι υπάρχει στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, παντού, εκεί να οργανωθεί ο αγώνας του λαού μας. Ο ένας να δίνει το χέρι στον άλλον, ο ένας να σηκώνει τον άλλον όταν πάει να πέσει, λόγω προσωπικών, επαγγελματικών και άλλων προβλημάτων, να υπάρξει η ταξική αλληλεγγύη, να υπάρχουν όλα αυτά. Ετσι ώστε και να αναθαρρήσουμε σαν λαός και να νιώσουμε αυτή την ανάταση που χρειάζεται και να πάμε μπροστά.

-- Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε ένα σημείο, το ΠΑΣΟΚ είναι σε ένα άλλο σημείο, μπορεί να ανέβουν, να πέσουν, δεν ξέρω, τέλος πάντων δείχνει ότι η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη πράγματι, απ' το κέντρο και αριστερά. Θα μπορούσε να θέσει στόχο το ΚΚΕ, στις ευρωεκλογές παραδείγματος χάριν, να είναι αξιωματική αντιπολίτευση; Το ΠΑΣΟΚ το βάζει με έναν τρόπο, το λέει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει εγώ ηγεμονεύω τον χώρο. Το ΚΚΕ θα μπορούσε να τον βάλει αυτόν τον στόχο;

-- Πάντως, εδώ που τα λέμε, κ. Στάθη, αξιωματική αντιπολίτευση - με την έννοια τού ποιος κάνει πραγματική τέτοια αντιπολίτευση όπως θα έπρεπε να κάνει μια αξιωματική αντιπολίτευση - κάνει μόνο το ΚΚΕ μέσα στη Βουλή. Αυτή είναι η γνώμη μου, αυτή είναι η γνώμη μας συνολικότερα, αυτό βλέπουμε παντού.

-- Στους εργασιακούς χώρους σίγουρα...

-- Σίγουρα στους εργασιακούς χώρους αλλά θα 'λεγα και σε νεολαιίστικους χώρους και στους φοιτητικούς χώρους, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία.

-- Θα μπορούσε να είναι και στην κάλπη αυτό;

-- Αλλάζει ο συσχετισμός. Για παράδειγμα και στους δημόσιους υπάλληλους είναι πλέον ουσιαστικά δεύτερη δύναμη το ΚΚΕ, πάνω από 20%. Το ίδιο και στους εκπαιδευτικούς και λοιπά και στους γιατρούς.

-- Το βάζετε ως στόχο αυτό; Μπορεί να τεθεί ως στόχος; Να είναι αξιωματική αντιπολίτευση και αριθμητικά;

-- Εμείς παλεύουμε να αναδειχθούμε η δύναμη εκείνη η οποία θα δείξει τον δρόμο έτσι ώστε ο ίδιος ο λαός - είτε ψηφίζει στις εκλογές είτε στα σωματεία είτε αγωνιά και βρίσκεται στους δρόμους του αγώνα - να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής αυτών των εξελίξεων. Εμείς δεν θέλουμε ένα ΚΚΕ όπου οι βουλευτές θα εκλέγονται κάθε τέσσερα χρόνια, θα πηγαίνουν στη Βουλή και κανείς δεν θα τους ελέγχει μετά. Γιατί αν δεν είναι πρωταγωνιστής ο ίδιος ο λαός, να ελέγχει το τι κάνεις, με τη γνώμη του που θα σου πει, όταν πας σε μια Γενική Συνέλευση, σε έναν αγώνα να πει εκεί δεν το κάνατε καλά, ή εκεί θέλω να κάνετε εκείνο κι αυτό εσύ να το ακούς. Αυτό πρέπει να γίνει.

-- Επειδή εσείς που έχετε σταυροδοσία, επειδή ξέρω πολλούς βουλευτές του ΚΚΕ οι οποίοι σου λένε «το Κόμμα ψήφισε», δεν παλεύουμε να παίζουμε μπουνιές μεταξύ μας.

-- Ε, ναι μπουνιές δεν πέφτουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο καθένας δεν ενδιαφέρεται να εκλεγεί ή δεν δίνει τη μάχη για το Κόμμα, να φέρει περισσότερες ψήφους.

-- Αφού έχετε συγκεκριμένη σταυροδοσία κομματική, γιατί κάνετε κριτική στην Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι έβγαλε αυτούς που είχαν σταυροδοτηθεί και έβαλε άλλους;

-- Αυτό είναι διαφορετικό πράγμα. Διότι στις πρώτες εκλογές εκλέγονται με σταυρούς. Εμείς, για παράδειγμα, δεν αλλάξαμε τη σειρά της σταυροδοσίας, έστω κι αν είχαμε άλλο καταμερισμό, ας πούμε, και λέγαμε ότι εκείνος καλύτερα σαν βουλευτής να δουλέψει στη Βουλή κι ο άλλος έχει άλλη δουλειά, έχει άλλη χρέωση, να πάει αλλού. Με αυτήν την έννοια ένα κόμμα μπορεί να ρυθμίσει τα εσωτερικά του, πώς θα διατάξει τις δυνάμεις του. Αλλά δεν αλλάξαμε...

-- Δεν αλλάξατε την απόφαση του λαού λέτε;

-- Βεβαίως, κι εκεί που δεν πέρασε η σταυροδοσία για Α, Χ λόγους ή ο καταμερισμός που είχαμε ορίσει δεν αλλάξαμε τη σειρά. Γιατί τώρα οι εκλογές γίνονται με λίστα, άρα ο ελληνικός λαός έχει επιλέξει με σταυρό τον υποψήφιο που επιλέγει να μπει στη Βουλή. Εσύ βάζεις αυθαίρετα, αυτό έκαναν άλλα κόμματα, όπως η Κωνσταντοπούλου, ο Βελόπουλος, η ΝΙΚΗ.

-- Αυτό είναι αλλοίωση της αντιπροσωπευτικότητας;

-- Βεβαίως είναι, δεν μπορείς να βάζεις όποιον θέλεις εσύ σώνει και καλά και, μάλιστα, με κριτήριο αν είναι γνωστός μου, αν του 'χω εμπιστοσύνη, αν είναι ο σύζυγός μου, αν είναι ο κουμπάρος μου, αν είναι ο φίλος μου, αν είναι δεν ξέρω τι. Ελεος!

-- Κύριε Κουτσούμπα, καλή επιτυχία ευχόμαστε. Να είστε καλά. Καλή επιτυχία. Ευχαριστούμε πολύ που ήρθατε.

-- Εγώ ευχαριστώ.