Σήμερα η Θράκη, στα 103 χρόνια ελεύθερου βίου, διεκδικεί οικονομική ανάπτυξη και θρηνεί τα εργοστάσια και τους συνεταιρισμούς που απώλεσε (...) Την περίοδο 1990 - 2012 οι καπνοκαλλιεργητές στη Θράκη ανέρχονταν περίπου σε 7.000 οικογένειες, ενώ σήμερα δεν ξεπερνούν τις 3.000 και ο αριθμός τους φθίνει, γιατί οι τιμές μένουν στάσιμες τα τελευταία δέκα χρόνια, όταν την ίδια στιγμή το κόστος παραγωγής καταγράφεται ήδη διπλάσιο, χωρίς να συνυπολογίζονται τα εργατικά έξοδα. Το θέμα της πρωτογενούς παραγωγής ως ανεκμετάλλευτης ευκαιρίας συζητιέται στη χώρα μας πολλά χρόνια (...) Για προεκλογικούς και τοπικούς λόγους στη σημερινή παγκόσμια/καπιταλιστική οικονομική κρίση και στην ειδική/εθνική, πολιτική συγκυρία που βιώνουμε, χρειάζεται να λύσουμε «το ζήτημα της γης και το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης, όχι μόνο εδώ, αλλά και σ' όλο τον κόσμο», όπως έγραφε ο Λένιν. Το ζήτημα της γης δεν μπορεί να λυθεί ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα ταξικά ζητήματα της κοινωνικής επανάστασης.