Ουσιαστική στήριξη του δικαιώματος στη μόρφωση για όλα τα παιδιά, δουλειά και μισθοί με αξιοπρέπεια, κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων που κατηγοριοποιούν τα σχολεία, είναι κεντρικά ζητήματα που αναδεικνύονται μέσα από πρωτοβουλίες σωματείων εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Η νέα χρονιά βρίσκει τους εκπαιδευτικούς να έχουν διανύσει ένα διάστημα κινητοποιήσεων ενάντια στην προσπάθεια να γίνουν πράξη πλευρές των αντιεκπαιδευτικών νόμων, με συνεχείς παρεμβάσεις για τα προβλήματα μόνιμων και αναπληρωτών, διεκδικώντας ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, βιώνοντας μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής. Από την πορεία αυτή αντλούνται συμπεράσματα που οδηγούν στην ανάγκη να καταδικαστούν σε όλα τα επίπεδα, από τις εκλογές των σωματείων μέχρι τις βουλευτικές εκλογές, οι δυνάμεις που στηρίζουν αυτήν την πολιτική.

Για τη δράση και τις διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών μιλούν στον «Ριζοσπάστη» ο Ηλίας Πατίδης, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Πειραιά, και ο Αποστόλης Στεργιόπουλος, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας «Δημήτρης Γληνός».

-- Μέσα από πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών σωματείων έρχονται αποφασιστικά στο προσκήνιο τα ζητήματα με τα οποία είναι αντιμέτωποι οι εκπαιδευτικοί. Πώς περιγράφεται η κατάσταση που βιώνουν, από την οποία προκύπτουν και οι συγκεκριμένες διεκδικήσεις;

Α. Σ.: Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης που έρχεται να προστεθεί στο έργο όλων των προηγούμενων αντιλαϊκών κυβερνήσεων. Τα ζητήματα της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας, της υποχρηματοδότησης της Εκπαίδευσης τους επηρεάζουν άμεσα μέσα και έξω από τις τάξεις. Δεν είναι λίγοι οι εκπαιδευτικοί που αδυνατούν να ανταποκριθούν στους λογαριασμούς, που ο μισθός τους τελειώνει στη μέση του μήνα. Ειδικά οι νεοδιόριστοι που παίρνουν πρώτο μισθό 737 ευρώ και οι αναπληρωτές που παίρνουν 9 μισθούς τον χρόνο αναγκάζονται να κάνουν δεύτερη και τρίτηδουλειά για να τα βγάζουν πέρα με τα ενοίκια, τα έξοδα για τα μεταπτυχιακά και ό,τι άλλο πρέπει να κάνουν επί πληρωμή για να μοριοδοτούνται. Αντίστοιχα, σε πολλά σχολεία βιώνουμε τις παγωμένες αίθουσες, τις απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, την έλλειψη αναλώσιμων που κάποιες φορές βάζουμε από την τσέπη μας.

Τα ζητήματα των αυξήσεων στους μισθούς, της επαναφοράς του 13ου και και 14ου μισθού αποτελούν τις βασικές μας διεκδικήσεις για να μπορέσουμε να πάρουμε ανάσα και να επιβιώσουμε. Αντίστοιχα, η γενναία αύξηση της χρηματοδότησης των σχολείων αποτελεί άμεση ανάγκη για να μην παγώσουμε εμείς και οι μαθητές μας, για να μπορέσουμε να καλύψουμε τις στοιχειώδεις ανάγκες για το μάθημα, για να γίνουν οι απαραίτητες συντηρήσεις και να μη θρηνούμε τον χαμό μαθητών μας, όπως το τραγικό συμβάν στις Σέρρες.

Η. Π.: Τι να λέμε τώρα; Οτι έχουμε χάσει πάνω από το 40% του εισοδήματός μας, με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων; Οταν θέλει πάνω από 150 ευρώ τον μήνα, στην καλύτερη περίπτωση, για να πάει και να έρθει ένας εκπαιδευτικός από τη Σαλαμίνα, που μπορεί να αμείβεται με 880 ευρώ και να γυρίζει και 3 - 4 σχολεία με δικά του έξοδα. Οταν για ένα σπίτι - τρύπα θες σήμερα τουλάχιστον 300 ευρώ. Με την ακρίβεια να καλπάζει, οι μισθοί μας παραμένουν καθηλωμένοι σε εξευτελιστικά επίπεδα. Οταν έκοβαν τους μισθούς, έλεγαν ότι είναι προσωρινά μέτρα λόγω της κρίσης. Γιατί δεν τα επιστρέφουν τώρα πίσω; Γιατί δεν δεσμεύονται έστω; Γιατί έλεγαν ψέματα, και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό. Το ζήτημα της διεκδίκησης ΣΣΕ και των αυξήσεων είναι ζήτημα επιβίωσης πια. Δεν πάει άλλο.

-- Τα τελευταία χρόνια οι εκπαιδευτικοί έχουν δώσει σημαντικές μάχες με αίτημα πραγματική αναβάθμιση του σχολείου, απορρίπτοντας τις μεταρρυθμίσεις που ψηφίστηκαν. Ποια είναι η παρακαταθήκη από αυτούς τους αγώνες και πώς συνεχίζονται;

Α. Σ.: Το ότι οι εκπαιδευτικοί, λόγω και της φύσης της δουλειάς μας, έχουμε πάνω απ' όλα έγνοια στο παιδί και τι θα μάθει και το περνάμε αυτό μέσα από τις διεκδικήσεις μας αλλά και τη συλλογική μας δράση και αντίσταση είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν είναι τυχαίο ότι η μάχη που δίνουμε ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της λεγόμενης αξιολόγησης συνεχίζεται, βάζει εμπόδια στις επιδιώξεις της κυβέρνησης, γι' αυτό και αυτή απαντά συνεχώς με δίκες που βγάζουν παράνομες τις απεργίες μας, με ένταση της καταστολής και της αυταρχικότητας απέναντι σε συνδικαλιστές από στελέχη του υπουργείου και διευθυντές Εκπαίδευσης, ώστε να μας τρομοκρατήσουν, να εμποδίσουν τους αγώνες. Ο φόβος της κυβέρνησης και η παλικαρίσια στάση του κλάδου δείχνουν τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί όταν ενώνονται, διεκδικούν και βάζουν μπροστά τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών τους.

Ο αγώνας για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών με όλο το απαραίτητο προσωπικό, την αξιοποίηση των επιστημών για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού περιεχομένου, την αξιοποίηση σύγχρονων υποδομών όχι απλά συνεχίζεται, αλλά αποτελεί τη βάση για να εμποδίζονται όλες οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές.

Η. Π.: Ο αγώνας αυτός έδωσε σημαντικά αποτελέσματα, παρά το χτύπημα που δέχτηκε από τις ηγεσίες των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων, πλην της ΑΣΕ, και την αναμενόμενη απογοήτευση και ηττοπάθεια που έσπειρε η στάση τους. Πρώτον, φανέρωσε σε πολύ κόσμο, εκτός Εκπαίδευσης, τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης για το μέλλον των σχολείων και της Εκπαίδευσης. Ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν πέρασε. Με άλλα λόγια, έγινε φανερό ότι δεν αποτελούν μια προσπάθεια να αναβαθμιστεί το σχολείο, να εντοπιστούν αδυναμίες, να «μπουν στη θέση τους» οι «τεμπέληδες» εκπαιδευτικοί, αλλά να κατηγοριοποιηθούν τα σχολεία, να διαχωριστούν σε «καλά» και «κακά», ανάλογα την περιοχή που λειτουργούν, την κοινωνική σύνθεση των μαθητών, τους πόρους που προσελκύουν κ.ά. Αποτελεί μια ακόμα προσπάθεια να φορτωθούν στις πλάτες των γονιών και των εκπαιδευτικών όλα όσα θα έπρεπε η πολιτεία να κάνει και δεν κάνει. Δεύτερον, οι σχεδιασμοί δεν υλοποιούνται με τον τρόπο που η κυβέρνηση σχεδίασε, δηλαδή με τους εκπαιδευτικούς πρόθυμους να αναλαμβάνουν την ευθύνη για την υποχρηματοδότηση των σχολείων, τις άθλιες κτιριακές υποδομές κ.λπ. Κάθε άλλο. Συνεχίζουμε τον αγώνα με βάση τις συλλογικές αποφάσεις των σωματείων μας.

-- Στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των ΔΣ στα πρωτοβάθμια σωματεία, η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» έχει σημειώσει σημαντικές επιτυχίες. Πώς διαμορφώθηκαν αυτά τα αποτελέσματα και τι σηματοδοτούν;

Α. Σ.: Τα σημαντικά θετικά αποτελέσματα για το ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» που συγκροτούν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στους ΣΕΠΕ και τις ΕΛΜΕ δείχνουν τον δρόμο για τα σωματεία που έχουμε ανάγκη και πρέπει τέτοια χαρακτηριστικά να πάρουν όλο και περισσότερα για να δυναμώσει και ο αγώνας μας. Αυτές οι επιτυχίες αποτελούν συνέχεια της αύξησης των δυνάμεων της ΑΣΕ και στις δύο Ομοσπονδίες του κλάδου, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, το περασμένο καλοκαίρι που την έχουν φέρει στη δεύτερη και τρίτη θέση, αντίστοιχα.

Είναι ενδεικτικό ότι στην Αττική πλέον σταθεροποιείται η πρωτιά σε ψήφους και ποσοστά στα σωματεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ αυξάνονται στη Δευτεροβάθμια. Πλέον 12 σωματεία έχουν στο τιμόνι τους τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και αποτελούν έναν πόλο σωματείων που βγαίνουν μπροστά να οργανώσουν τον αγώνα, κόντρα και στις κυβερνητικές ηγεσίες και τους βοηθούς τους σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ.

Η πρωτοπόρα στάση των δυνάμεών μας μέσα στα σωματεία, δίπλα σε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα, δίπλα σε όλους τους μαθητές, τους γονείς, μαζί με τις κρυστάλλινες θέσεις που αναδεικνύουν τις ευθύνες της κυβέρνησης για την αντιλαϊκή πολιτική, τις ευθύνες των άλλων αστικών κομμάτων αλλά και τη στάση των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων μέσα στα σωματεία αποτέλεσαν κριτήριο ψήφου για χιλιάδες συναδέλφους. Δείχνουν ότι οι εκπαιδευτικοί ακουμπάνε με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, πορεύονται μαζί μας στους αγώνες, χωρίς να περιμένουν δήθεν μεσσίες.

Η. Π.: Είναι μια πολύ ελπιδοφόρα εξέλιξη, στους εκπαιδευτικούς (π.χ. άνοδος στο τελευταίο συνέδριο της ΟΛΜΕ και ανάδειξη σε 3η δύναμη), αλλά και σε όλο το Δημόσιο, όπου η ΔΑΣ κατέκτησε τη 2η θέση! Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο προηγούμενο, οι ταξικές δυνάμεις να κατακτούν τέτοιες θέσεις, μέσα στον πυρήνα του κράτους, που υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αποτυπώνει τη μεγάλη άνοδο του κύρους του ΠΑΜΕ, αλλά και την ασταμάτητη, καθημερινή δουλειά, με σχέδιο και με επίκεντρο το πρωτοβάθμιο σωματείο, τους αγώνες για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον/την εκπαιδευτικό και την Εκπαίδευση. Την επεξεργασία θέσεων και στόχων πάλης. Πριν από λίγες μέρες, στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου ΔΣ στην ΕΛΜΕ Πειραιά, η άνοδος της ΑΣΕ ξεπέρασε κάθε προσδοκία και ιστορικό προηγούμενο, αφού έλαβε ποσοστό σχεδόν 44%. Πριν από 3 μόλις χρόνια ήταν στο 30%.

-- Σε μία περίοδο που οι εκπαιδευτικοί, όπως κάθε εργαζόμενος, κάθε λαϊκή οικογένεια, ζουν μεγάλες δυσκολίες και οξυμένα προβλήματα, ποια είναι τα συμπεράσματα που αντλούνται για τη διέξοδο από αυτήν την κατάσταση;

Α. Σ.: Ο ανυποχώρητος, καθημερινός αγώνας για τις αυξήσεις στους μισθούς, για μέτρα ενάντια στην ακρίβεια, για να μην εμπλεκόμαστε στις επικίνδυνες επιδιώξεις της αστικής τάξης μέσα από τη συμμετοχή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και για να καλύπτονται οι ανάγκες στην Εκπαίδευση με αύξηση της χρηματοδότησης και μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμπόρευση με τα ταξικά, αγωνιστικά σωματεία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Μαζί με τους υπόλοιπους φορείς του λαϊκού κινήματος. Με την εγγύηση και τη συνέπεια των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, με την ενίσχυσή τους μέσα στα σωματεία είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να δυναμώσει η πάλη ενάντια σε κάθε κυβέρνηση που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και να γίνουν πράξη όλα τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις που αφορούν τις ανάγκες των εργαζομένων για να ζήσουν καλύτερα.

Η. Π.: Από «σωτήρες» χορτάσαμε! Αν παίρναμε λεφτά κάθε φορά που ακούγαμε για κάποιον νέο «σωτήρα», που μας υπόσχεται να λύσει τα προβλήματά μας, θα ήμασταν πλούσιοι τώρα... Ο,τι κατακτήσαμε, έγινε με αγώνα. Τα παραδείγματα πολλά. Πριν από λίγο καιρό, αρκούσε μια κινητοποίηση 200 εκπαιδευτικών υπό βροχή, για να αναδιπλωθούν διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά και υπουργείο και να δεσμευτούν ότι θα πάρουν πίσω τις 4 διώξεις μελών μας, δύο μελών του ΔΣ της ΕΛΜΕ και δύο διευθυντών σχολείων, του 8ου Γυμνασίου Πειραιά και του 3ου Γυμνασίου Περάματος, επειδή πήραν μέρος σε νόμιμα προκηρυχθείσα απεργία της ΕΛΜΕ μας. Το καλοκαίρι αποτρέψαμε την προσπάθεια του δήμου Κορυδαλλού να μετατρέψει της συμβάσεις όλων των καθαριστριών των σχολείων από πλήρους σε μερικής απασχόλησης! Αρκεί να πιστέψουν οι εργαζόμενοι στη δύναμή τους!