Την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης για τους εργαζόμενους, έως βαθέος γήρατος, προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση στην επιχείρηση για την ισοπέδωση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης. Με προκλητική υποκρισία οι ηγέτες της ΕΕ παρουσιάζουν το συγκεκριμένο μέτρο ως «παροχή» προς τους εργαζομένους και ειδικότερα προς τους ηλικιωμένους! Στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της Βαρκελώνης (15 και 16 Μάρτη) αναφέρεται: «Τα κίνητρα για πρόωρη συνταξιοδότηση και η θεσμοθέτηση συστημάτων πρόωρης συνταξιοδότησης από τις επιχειρήσεις θα πρέπει να ελαττωθούν. Μεγαλύτερη προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί για να πολλαπλασιαστούν οι ευκαιρίες των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας να παραμείνουν στην αγορά εργασίας, μέσω επί παραδείγματι ευέλικτων και προοδευτικών μορφών συνταξιοδότησης και εξασφάλισης πραγματικής πρόσβασης σε διά βίου μάθηση. Μέχρι το 2010 θα πρέπει να επιδιωχτεί η κατά πέντε περίπου έτη σταδιακή αύξηση της μέσης πραγματικής ηλικίας, κατά την οποία τα άτομα σταματούν να εργάζονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

Οι σαφέστατες κατευθύνσεις της Συνόδου της Βαρκελώνης εντάσσονται στο πλαίσιο που χαράχτηκε στη Σύνοδο της Λισαβόνας (Μάρτης 2000) και αφορούσε στην πολυμέτωπη επίθεση του κεφαλαίου κατά των εργαζομένων στους τομείς των εργασιακών σχέσεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «Νέας Οικονομίας». Δύο χρόνια μετά, οι «δεκαπέντε» όχι μόνο διακηρύσσουν την προσήλωσή τους στις αποφάσεις της Λισαβόνας, αλλά προχωρούν ακόμη ένα βήμα. Στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου της Βαρκελώνης γίνεται λόγος για «μερική συνταξιοδότηση»! Συγκεκριμένα στο κείμενο αναφέρεται: «να αυξηθούν οι πιθανότητες εξεύρεσης εργασίας για τους μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενους, λόγου χάριν, με τη θεσμοθέτηση συστημάτων μερικής συνταξιοδότησης».

Η παραπάνω κατεύθυνση συνιστά μια νέα μεγάλη πρόκληση για τους εργαζόμενους στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφού συσχετίζεται με την προώθηση της μερικής απασχόλησης και της «απασχολησιμότητας». Με λίγα λόγια στη μερική απασχόληση θα αντιστοιχεί η... μερική σύνταξη, ενώ ο «απασχολήσιμος» εργαζόμενος θα είναι και «ασφαλίσιμος»...

Οι κατευθύνσεις της Συνόδου της Βαρκελώνης βρίσκουν τους Ελληνες εργαζόμενους αντιμέτωπους με τη μεγάλη πρόκληση που συνιστούν οι κυβερνητικές προτάσεις για την ανατροπή του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση παραπλανά τους εργαζόμενους όταν ισχυρίζεται ότι ο «κοινωνικός διάλογος» αρχίζει από «μηδενική βάση» και «χωρίς προαπαιτούμενα». Τα όσα ο πρωθυπουργός συνυπέγραψε στη Σύνοδο της Λισαβόνας και τώρα στη Σύνοδο της Βαρκελώνης, αποτελούν δεσμεύσεις της κυβέρνησης απέναντι στους «εταίρους» στην ΕΕ, ειλημμένες αποφάσεις τις οποίες προσπαθεί να νομιμοποιήσει μέσω του διαλόγου - απάτη.

Ομως η Σύνοδος της Βαρκελώνης δεν έμεινε μόνο στα σχέδια για την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Κοινωνική Ασφάλιση. Επιβεβαίωσε την προσήλωση των ηγετών της ΕΕ και στην επίθεση κατά των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Μπορεί να μην εγκρίθηκε το σχέδιο του Ισπανού πρωθυπουργού, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, το οποίο υποστηρίχτηκε από τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας Τόνι Μπλερ και της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, και προέβλεπε σαρωτικές ρυθμίσεις εν ονόματι της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, εγκρίθηκαν όμως κατευθύνσεις που ανοίγουν διάπλατα τους δρόμους για την εφαρμογή ακόμη πιο αντιδραστικών ρυθμίσεων. Στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου της Βαρκελώνης αναφέρεται - στο τμήμα που αφορά στην εργατική νομοθεσία: «Ο υπολογισμός του κόστους σύναψης και λύσης των συμβάσεων εργασίας με σκοπό το συγκερασμό ευελιξίας και κοινωνικής προστασίας».

Αν έχουμε υπόψη τι ακριβώς ζητούν οι εργοδότες στον τομέα αυτό, δεν είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφήσουμε το παραπάνω απόσπασμα από τις αποφάσεις της Βαρκελώνης. Συνιστάται, λοιπόν, στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ να προχωρήσουν σε νομοθετικές ρυθμίσεις με τις οποίες θα καταργούνται οι παράγοντες που επηρεάζουν το κόστος των προσλήψεων και το κόστος των απολύσεων. Δηλαδή, κατάργηση των ορίων στις απολύσεις, μείωση έως και κατάργηση των αποζημιώσεων για τους απολυμένους, αλλά και προσλήψεις νέων με αποδοχές κατώτερες από αυτές που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών για τους νεοπροσλαμβανόμενους κλπ.

Ειδική μνεία στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου της Βαρκελώνης γίνεται και στο θέμα της «κινητικότητας» της εργασίας. Στο κείμενο αναφέρεται ότι ένας τρόπος για την αντιμετώπιση της ανεργίας είναι η προώθηση «α) της επαγγελματικής κινητικότητας, β) προώθηση της γεωγραφικής κινητικότητας και γ) καθιέρωση κατάλληλων ενημερωτικών διαδικασιών όσον αφορά τις ευκαιρίες απασχόλησης και κατάρτισης στην ΕΕ». Οι «δεκαπέντε» θέλουν να μετατρέψουν την εργατική τάξη σε μια μάζα μετακινούμενων «δουλοπάροικων» που θα είναι διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή να εργαστούν όπου, όπως και όταν το ζητήσει ο εκάστοτε εργοδότης τους.

Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης συνυπέγραψε τις αποφάσεις της Βαρκελώνης, όπως είχε συνυπογράψει τις αποφάσεις της Λισαβόνας. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τον κ. Σημίτη να ισχυριστεί χτες, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κ. Στεφανόπουλο, ότι η κυβέρνηση θα ασκήσει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το πρώτο εξάμηνο του 2003, με πρότυπο την «κοινωνική Ευρώπη και όχι την Ευρώπη της αγοράς»...